سعید همتی
شكست رژيم آل‌سعود در پروژه‌هاي مختلف منطقه‌اي از جمله بركناري بشار اسد در سوريه و روي كارآوردن داعش در اين كشور، ساقط كردن دولت مركزي عراق و گسترش تروريسم در اين كشور، به بند كشيدن مردم يمن و فروپاشي انصارالله و بي‌ثبات‌سازي لبنان در حالي اتفاق افتاده است كه پيش از اين نيز عربستان سعودي تلاش می‌كرد با كاهش يك‌طرفه قيمت نفت، ميزان درآمدهاي ايران از فروش نفت را كاهش و مشكلات اقتصادي ايران را افزايش دهد. جنگ نفتي عليه ايران در مقطعي اتفاق افتاد كه تحريم‌هاي ظالمانه عليه ايران به واسطه امريكا و متحدان اروپايي اجرا مي‌شد و كشور با مشكلات عديده‌اي روبه‌رو بود. در همان مقطع زماني پايگاه خبري الوئام عربستان درباره كاهش قيمت نفت و كسري بودجه عربستان و اينكه مقامات اين كشور ناچار هستند براي كسري بودجه 740ميليارد دلار از منابع ارزي خود برداشت كنند، مي‌نويسد: «درباره چرايي سياست افزايش توليد عربستان در حوزه نفت و بالطبع كاهش قيمت، دو علت مهم مي‌توان در نظر گرفت: يكي ضربه زدن به توليد نفت امريكا (نفت شِني) و ديگري فشار بر ايران و كاهش درآمدهاي نفتي اين كشور.» دليل اصلي كاهش قيمت نفت توسط عربستان به گفته منابع مطلع تنها ضربه زدن به جمهوري اسلامي ايران و تلاش براي شكل‌دهي به اعتراضات خياباني در كشور بود؛ هدفي كه عربستان براي دستيابي به آن ناچار بود فشارهاي مالي سنگيني را بر مردم كشورش تحميل كند.
تلاش گسترده عربستان برای ضربه زدن به ایران
جلوگيري از انعقاد توافق هسته‌اي گام ديگري بود كه عربستاني‌ها براي ضربه زدن به جمهوري اسلامي ايران برداشتند و از لابي‌هاي گسترده با مقامات امريكايي و اروپايي گرفته تا تطميع شركت‌ها و نمايندگان احزاب سياسي اين كشور را در دستور كار قرار دادند تا توافق هسته‌اي ميان ايران و غرب منعقد نشود. مهم‌ترين مسئله آن چيزي است كه جان كري وزير امور خارجه سابق امريكا اخيراً به آن اعتراف كرده است، جان كري با يادآوري مذاكرات هسته‌اي بيان مي‌كند: « ما با هر رئيس‌جمهور و رهبر كشور ديگري كه ملاقات مي‌كرديم، از جمله حسني مبارك رئيس‌جمهور مصر، ملك عبدالله پادشاه عربستان و نتانياهو نخست وزير اسرائيل، همه آنها ما را ترغيب مي‌كردند به ايران حمله كنيم. باراك اوباما نيز درخواست‌هاي شخصي مكتوب زيادي به دستش مي‌رسيد تا به ايران حمله كنيم.» نشريه «الاخبار» در حالي با انتشار متن نامه «خالد بن سلمان» به چند نفر از سناتورهاي امريكايي نوشته است كه وي از آنها خواسته به بهانه شليك موشك از يمن به رياض، اقدامات تازه‌اي عليه ايران در دستور كار قرار دهند كه عادل الجبير وزير امور خارجه عربستان در موضعي كه طی هفته اخير اتخاذ كرده بيان مي‌كند: «نگراني از نفوذ ايران، نگراني مشترك (عربستان و اسرائيل) است. رياض نقشه راهي براي برقراري روابط كامل با اسرائيل در صورت دستيابي به توافق صلح با فلسطينيان، آماده كرده است.»
فشار به ایران به رغم پیامدهای گسترده آن
سخن عادل الجبير بدان معناست كه عربستاني‌ها براي جبران شكست خود از ايران در منطقه حاضر شده‌اند وجهه اسلامي رژيم خود را نيز زير پا بگذارند و بدون توجه به پيامدهاي ائتلاف با رژيم صهيونيستي، آن را اعلام و ابراز كنند؛ اعلامي كه توانسته چهره واقعي مقامات اين رژيم را در افكار عمومي دنيا به ويژه مسلمانان نشان دهد. چنانچه دشمني آل‌سعود با جامعه ايراني در برگزاري مراسم حج سال 94 و كشته شدن 500نفر ايراني و برخورد نامناسب دو مأمور فرودگاه با دو نوجوان ايراني را ناديده بگيريم يا رويكرد تهاجمي عربستان عليه محور مقاومت طي شش سال اخير را به ديده اغماض بنگريم، نمي‌توان از تحركات هفته‌هاي اخير اين كشور با مقامات رژيم سعودي و امريكا و اروپايي‌ها به سادگي گذشت؛ آنجايي كه عربستاني‌ها به كمك امريكا و كشورهاي اروپايي و برخي سازمان‌هاي بين‌المللي تلاش مي‌كنند حمله موشكي يمن به فرودگاه رياض را به ايران نسبت دهند و با جوسازي‌های مرسوم بين‌المللي، قطعنامه‌هاي جديدي را عليه فعاليت‌هاي موشكي ايران وضع كنند چراكه وقتی اجراي شوي سياسي نيكي هيلي در رونمايي از لاشه موشكي را با اتهامات مطرح شده مقامات عربستاني دراين باره جمع كرده و در كنار اتهامات مشابه ماكرون و دونالد ترامپ و ترزا مي قرار مي‌دهيم پي خواهيم برد كه هدف مشترك آنها كشاندن پرونده ايران به شوراي امنيت و وضع قطعنامه‌هاي تحريمي جديد عليه كشورمان است.
با عربستان تنش‌زدايي كنيم!
دشمني‌هاي گسترده و فراخ عربستاني در حالي عليه جامعه ايراني رو به فزوني است كه جريان غربگرا در داخل كشور اصرار دارد با تعديل مواضع انقلابي و تئوري تنش‌زدايي اين بار در مواجهه با عربستان سعودي مورد توجه دستگاه سياست خارجه قرار بگيرد؛ رويكردي كه در پنج سال اخير در مواجهه با كشورهاي غربي مورد توجه قرار گرفت و نتيجه آن فريز صنعت هسته‌اي، توسعه تحريم‌هاي ضدايراني و افزايش گستاخي و لفاظي عليه جمهوري اسلامي ايران شد. به عنوان نمونه روزنامه جامعه فردا در يكي از شماره‌هاي اخير خود در گزارشی با عنوان «چرا بايد براي موشك‌ها مبارزه كرد» پيشنهاد مي‌دهد عربستان و امريكا را براي برد موشك‌هاي خود قانع و با آنها از مسير دوستي و تعامل اقدام كنيم: «{روحاني}مي‌داند كه لازم است در اين راه با رياض تعامل و با غرب مذاكره كند. روحاني راه گفتوگو با اروپايي‌ها را باز گذاشته است، اما مي‌تواند نيم نگاهي هم به «رئيس»(امريكا) داشته باشد، حتي برد ۴هزار كيلومتري موشك‌هاي عربستان هم مي‌تواند محلي براي مذاكرات آينده باشد.» در مقابل فعالان سياسي وابسته به جريان غربگراي داخلي، برخي روزنامه‌هاي عربستاني خواستار برخورد شوراي امنيت با ايران مي‌شوند، به طوري كه شبكه خبري العربيه تأكيد كرده ايران به حقوق بشر اهميت نمي‌دهد و به قطعنامه‌هاي سازمان ملل در اين رابطه نيز بي‌توجه است. 10دسامبر روز حقوق بشر در سراسر جهان جشن گرفته مي‌شود اما اين روز هيچ معنايي در ايران ندارد چراكه اين كشور در ميان پيشتازان نقض حقوق بشر قرار دارد[!]
دشمنی‌ها ایران را قدرتمند کرد
اين شبكه عربستاني وضعيت زندانيان در ايران و ناديده گرفتن حقوق اقليت‌هاي مذهبي را مورد تأكيد قرار می‌دهد و خواهان مداخله شوراي امنيت سازمان ملل و صدور قطعنامه‌اي از سوي اين شورا عليه ايران مي‌شود، البته به اين مرحله نيز قناعت نكرده و با حمايت از گروهك تروريستي منافقين از اعدام عناصر اين گروهك در ايران ابراز ناراحتي مي‌كند. وبگاه خبري عربي۲۱ نيز با اشاره به افزايش گستره اقدامات ضدايراني محور غربي– عربي عليه ايران مي‌نويسد: «گاهي اوقات گمان مي‌كنم يك نيروي پنهاني و جادويي؛ نيرويي كه شكست‌ناپذير است، پشت نظام ايران قرار دارد. اين نيرو از نظام ايران محافظت مي‌كند و آن را براي كسب دستاورد‌ها و پيروزي‌ها به جلو مي‌برد. اگر بخواهيم اين نيرو را در قالب يك واژه بيان كنيم، گمان نمي‌كنم كه واژه‌اي مناسب‌تر از واژه «حماقت» پيدا كنيم.» البته نويسنده قدرتمندتر شدن ايران را نتيجه گسترش دشمني‌ها عليه كشورمان عنوان مي‌كند: «حماقت دشمنان ايران، قوي‌ترين سلاح استراتژيك نظام ايران است كه از آن نيرو مي‌گيرد. اين سلاح كشنده‌اي است كه مطلقاً هيچ هزينه‌اي براي اين نظام ندارد. از اين سلاح، به طور پيوسته و تقريباً دائمي، ارزيابي نادرست از وضعيت منتج مي‌شود. اقدامات اشتباه براي ترميمِ وضعيتِ ناشي از ارزيابي نادرست انجام مي‌شود. تصميم‌هاي اشتباه براي دفاع از اقدامات اشتباه گذشته اتخاذ مي‌شود. در نهايت، همه اين بيهودگي‌ها به نفع ايران تمام مي‌شود.»
