نويسنده:محمدرضا هاديلو
طبق گزارشي که آزمایشگاه فضای مجازی دانشگاه تهران، منتشر کرده است مشخص شده در جریان
زلزله ی کرمانشاه بیش از ۲هزار شماره حساب برای جمع آوری کمک‌ها در کانال های تلگرام دست به
دست چرخيده و هنوز معلوم نيست واقعا اين پول ها به کجا رفته اند و در چه مسيري هزينه
شده اند. موضوعي که ثابت مي کند دولت اصلا نظارتی بر حادثه و اتفاقات پس از آن
ندارد و هر کس مختار است به هر روش و طريقي که مي تواند از احساسات مردم استفاده و
يا سوء استفاده نمايد و...
بعد از هر حادثه اي مردم با حضور فعال خود نشان
مي دهند که حس همنوع دوستي ، قدرتمنمد ترين حس در ميان ايرانيان است. از واقعه
ساختمان پلاسکوي تهران گرفته که کسي مجروح نشد و صف هاي طويل اهداي خون در مقابل
مراکز انتقال خون تشکيل شد! تا زلزله کرمانشاه که ترافيک هاي وحشتناک منتهي به اين
استان نشان مي داد هر ايراني ماشين شخصي خودش را پر از آب و نان و پتو کرده و به
سمت غرب کشور راهي شده است.
*بي برنامگي دولت ، بالا بردن هزينه ها
وقتي در مقابل وجود ده ها سازمان عريض و طويل مانند مديريت بحران
کشور، سازمان هلال احمر ، شهرداري ها و... ، مي شنويم بيش از 2 هزار شماره حساب هم
توسط افراد و به صورت شخصي فقط براي جمع آوري کمک هاي نقدي مردم اعلام شده، مي
توان لايه هاي بي اعتمادي به عملکرد دولتمردان را در حوادث گوناگون ديد و حس کرد.
البته هنوز مشخص نيست چه تعداد از اين حساب ها قابل اعتماد هستند و چه
تضميني وجود دارد که پول هاي جمع آوري شده صرف کمک رساني به زلزله زدگان شده باشد.
گزارش ها نشان مي دهند بسیاری از اقلام ضروری که
مردم در صدد تهیه آن برای مردم زلزله زده هستند را سازمان هاي دولتي تولید می کنند و طبعا هزینه ی
تولید آن بسیار پایین تر از خرید مردم عادی از سطح شهر است. به عنوان مثال وسایلی مانند
چادر، پتو، بسته های امدادی و بعضی از داروها را جمعیت هلال احمر تولید می کند و هزینه
تمام شده این اقلام پایین تر از هزینه تهیه آنها از بازار است.
با اين
اوصاف و با نگاهي به کمک هاي مردمي معلوم مي شود عموم اين کمک ها هرگز از چادر، پتو، لباس، کیف، کفش و دارو فراتر نرفته
است اما بدیهی است که نیازهای مردم‌زلزله زده چیزی فراتر از این اقلام است. تاسف بارتر اينکه در زماني که مردم با شور و
احساس به زلزله زدگان کمک مي کردند اخباري در فضاهاي مجازي دست به دست مي شد مبني
بر اينکه آنقدر نان به مناطق زلزله زده ارسال شده که بخش زيادي از آنها کپک زده و
ديگر قابل استفاده نيست.
اين مشت مي تواند نشانه خروار باشد. وقتي مردم به سازمانها و نهادهاي
کمک رسان اعتماد نداشته باشند، خودشان وارد بازي مي شوند که همين امر علاوه بر بي
برنامگي، هزينه ها را نيز به شدت افزايش مي دهد.
در همين رابطه فرمانده قرارگاه خاتم مي گويد: «برای تهیه کانکس ۱۲ متری رقمی برابر ۳ میلیون و ۶۰۰ هزار تومان از طرف کارخانه سازنده مطرح شده بود که به دلیل خرید کلی از
این کارخانه، قیمت تمام شده این کانکس ها رقمی برابر سه میلیون و ۲۰۰ هزار تومان می شود.» در حالی که در گروه هایی که افراد عادی برای تهیه
کانکس، کمک جمع آوری می کردند، قیمت هر کانکس ۶ متری، ۶ میلیون تومان عنوان شده بود!"
بهر حال زلزله کرمانشاه نه اولين حادثه در ايران بود و نه آخرين آن
خواهد بود و بي برنامگي ها و هدفمند نبودن اقدامات دولتمردان هم مثل آن!
