جواد محرمي
سيد صادق موسوي در نشست خبري پنجاه و هشتمين جشنواره منطقه‌اي سينماي جوان «اروند» در پاسخ به سؤال خبرنگار روزنامه جوان كه پرسيد: آثار به نمايش درآمده در جشنواره فيلم كوتاه تهران اغلب تلخ بودند و اين با شعاري كه حجت‌الله ايوبي رئيس سابق سازمان سينمايي چند ماه پيش از انتخابات رياست جمهوري مدام سر مي‌داد مغايرت دارد، آيا سينماي اميد تنها يك شعار بود يا اينكه هدف‌گذاري هم براي آن در سازمان سينمايي انجام مي‌شود، توضيح داد: يك سؤال استراتژيك مطرح كرديد، اما پاسخ اين است كه خير، سينماي اميد شعار نبوده و نيست، البته اينكه موضوعات آثار تلخ و گزنده بوده‌اند به اين معني نيست كه اين آثار سياه‌نما هستند و بايد در انتخاب سوژه از سوي انجمن به فيلمسازان خط‌دهي صورت بگيرد.
سپس خبرنگار روزنامه جوان به اين اشاره كرد كه منظورش غلبه از فضاي تلخ در آثار بحث سياه‌نمايي نيست و معتقد است پرداختن به آسيب‌هاي اجتماعي نمي‌تواند مانعي داشته باشد، اما متأسفانه پرداخت صرف به تلخي‌ها بدون اينكه روزنه اميدي در آثار باشد، مي‌تواند بر روحيه مخاطبان و مردم تأثيرات منفي بگذارد. آيا شما ويژگي‌هاي سينماي اميد را احصا كرده‌ايد كه فيلمسازان بدانند دقيقاً بايد براي تخريب نكردن روحيه مخاطب كدام موارد را رعايت كنند يا خير، پاسخ مدير انجمن سينماي جوان به اين توضيحات اين بود: ما وارد جزئيات نشده‌ايم و فكر نمي‌كنيم ورود به جزئيات بتواند راهگشا باشد، اين را هم فراموش نكنيد كه فيلمسازان در جامعه با مشكلات زيادي دست و پنجه نرم مي‌كنند، براي مثال وقتي به ما مراجعه مي‌كنند ما بعضاً 2ميليون تومان براي توليد فيلم به آنها اختصاص مي‌دهيم و آنها از اين موضوع گلايه دارند، چون 2 ميليون تومان واقعاً پولي نيست. بعد شما ببينيد ما چطور مي‌توانيم از آنها بخواهيم فيلمشان تلخ نباشد و اميدوار‌كننده باشد، البته شعار دولت آقاي روحاني اميد بوده و مردم هم به اين شعار رأي داده‌اند و در حال حاضر هم روحيه اميد و نشاط در جامعه بروز و ظهور دارد! اما سرخوردگي در ميان بخشي از جوانان به دليل مشكلات مالي چيزي نيست كه ما بتوانيم آن را مديريت كنيم.
به گزارش «جوان»، از بهمن سال گذشته كه حجت‌الله ايوبي در جريان برگزاري سي و پنجمين جشنواره فيلم فجر و چهارسال پس از مديريت بر سازمان سينمايي بالاخره از سينماي اميد سخن گفت و چند روز بعد هم از اين سمت بركنار شد تا امروز ديگر هيچ راهبرد و حتي سخني از سوي مسئولان سينمايي وزارت ارشاد و حتي شخص وزير براي تحقق آن سخنان بروز و ظهور نيافته است. جالب است كه مدير انجمن سينماي جوان به عنوان مركزي استراتژيك در توليد فيلم كوتاه در كشور حتي نمي‌داند و قاعدتاً نمي‌تواند چند ويژگي براي برشمردن سينماي اميد بيان كند و معلوم است كه اساساً دغدغه‌اي در اينباره وجود ندارد چراكه اگر اين مطالبه از سوي خبرنگار روزنامه جوان مطرح نمي‌شد، اساساً حتي سخني هم دراينباره به ميان نمي‌آمد.
از آنجا كه مديران سازمان سينمايي راه و روش طراحي براي رفتن به سوي سينماي اميد را نمي‌دانند و اراده‌اي هم براي احصاي ويژگي‌هاي آن ندارند، براي فهم و درك بهتر از سينمايي كه مي‌تواند روحيه و نشاط را در جامعه افزايش دهد، نكاتي ارائه مي‌شود تا شايد براي آنها كه قصدي براي تغيير دارند، مفيد افتد. در سينماي اميد صرف بيان آسيب‌هاي اجتماعي رويكرد بدي نيست، اما چگونگي آن است كه اهميت دارد؛ اينكه فيلمساز صرفاً روي نكات منفي دست نگذاشته و مثبت‌ها را نيز پررنگ كند، پايان‌بندي فيلم را مثبت ارائه دهد، روزنه اميدي در اثر تعبيه كند، اگر روي نفرت و دشمني دست مي‌گذارند عشق ورزيدن را هم نشان بدهد، اگر اعتياد را نمايش مي‌دهد، اراده براي ترك و خلاصي از آن را هم به نمايش بگذارد، اگر از قحطي ايمان دم مي‌زند، در مقابل درباره ايمان هم سخني به ميان بياورد، اگر طلاق را نشان مي‌دهد، محبت اعضاي خانواده را نيز به نمايش بگذارد.
