اميرعباس رسولي
براي جريان تجديدنظرطلب داخلي «دوست هميشگي معنا و مفهومي ندارد» و به جاي آن «دست يابي به قدرت به هر قيمتي» راهبرد اين جريان را تعيين و نسبت آنها با افراد و جريان ها را مشخص مي کند، هر شخصيت سياسي که بتواند سکوي پرتاپ آنها براي بازگشت به قدرت باشند براي آنها قابل احترام و مکنت است در غير اينصورت توسط رسانه هاي گسترده آنها به شدت مود تخريب قرار مي گيرد. به بيان بهتر قرابت يا فراغت اصلاح طلبان با افراد در نگاه تجديدنظرطلبان به ميزان نزديکي آنها به مسند قدرت بستگي دارد به طوري که تا مادامي شخصيت هاي مانند مرحوم هاشمي رفسنجاني و حسن روحاني براي آنها حائز اهميت هستند که اين افراد بتوانند نقش پلي را براي رسيدن آنها به قدرت بازي کنند و چنانچه اين افراد فاقد چنين مولفه اي باشند از نگاه رهبران اين طيف نبايد براي آنها هزينه هاي سياسي و حزبي پرداخت کرد.
آقاي حسن روحاني تا جايي براي اصلاح طلبان ارزش و اعبتار داشت که زمينه حضور برخي از فعالان تجديدنظرطلب را در حاکميت فراهم کرد و امروز که دولت در مظان ناکارآمدي و ناتواني قرار گرفته و مورد هجوم افکارعمومي به دليل عدم تحقق شعارهاي انتخاباتي – تبليغاتي قرار گرفته جماعت تجديدنظرطلب تلاش مي کنند تا از وي عبور کرده و مهره مطلوب خود ( اسحاق جهانگيري معاون اول رئيس جمهور ) را وادار به استعفا نمايد تا کارنامه ناموفق دولت تدبير و اميد به پاي اين جماعت نوشته نشود.عامل اصلي چنين تصميمي اين مسئله است که اسحاق جهانگيري يکي از گزينه هاي مطلوب اين طيف براي انتخابات 1400 است و آنها تمايل دارند گام هايي که با روي کارآمدن دولت روحاني جهت بازگشت نيمه رسمي به قدرت برداشته اند را با موفقيت انتخاباتي نامزد اختصاصي خود در انتخابات پيش رو جشن بگيرند.
اساسا رئيس جمهور فعلي کشورمان براي جماعت مورد اشاره داراي اهميت نبوده و تنها از وي به عنوان پلي براي بهبود وضعيت بغرنج اصلاح طلبان بعد از فتنه 88 استفاده شده است و حال که شخص حسن روحاني فاقد کارايي لازم براي اين جريان بوده و بدليل عملکرد نامناسب دولت تنها هزينه هاي سياسي اين طيف را افزايش مي دهد ، مناسب تر آن است که از وي عدول و با کناره گيري جهانگيري از همکنون به عنوان « اپوزسيون دولت » تبديل شوند.روزنامه هاي زنجيره اي در روزهاي اخير درخواست خود از اسحاق جهانگيري را علني کرده و مکررا در گزارش ها و يادداشت روزنامه هاي به آن مي پردازند؛ به عنوان نمونه صادق زيباکلام هفته اخير در يادداشتي با عنوان « خودت را فدا کن » در روزنامه آفتاب يزد مي نويسد : «اگر فرض را بر این بگیریم که آقای اسحاق جهانگیری تصمیمش را گرفته و عزمش را جزم کرده است که در ۱۴۰۰ به عنوان یک نامزد جدی اصلاح طلب وارد انتخابات شود، در چنین شرایطی این سوال مطرح می شود که آیا بودن او در دولت آقای روحانی به نفع معاون اول تمام می شود یا به ضررش؟»
زيبا کلام به عنوان يکي از حاميان متعصب دولت تدبيرو اميد در اين نوشتار اعتراف مي کند که دولت نتوانسته بسياري از انتظارات سطحي جامعه را برآورده کند و براي اقناع افکار عمومي کارنامه قابل دفاعي ندارد که ارائه دهد :« من به شخصه معتقدم که بودن آقای جهانگیری در دولت دوازدهم آنچنان به نفع او از جهت رای آوری نخواهد بود. چرا که در دور دوم ریاست جمهوری آقای روحانی بنابر دلایلی که برای خود دارم، کارنامه چندان موفقی را برای ایشان پیش بینی نمی کنم.»
ناتواني دولت از برآورده کردن مطالبات اقتصادي که دائما منتقدان دولت در 4 سال نخست دولت حسن روحاني به آن تاکيد مي کردند و در مناظرات انتخاباتي ، منتقدان وضع موجود به آن اشاره داشتند را نيز اين روزنامه زنجيره اي مورد توجه قرار داده است. زيبا کلام بر اساس همين مسئله ادامه شراکت اسحاق جهانگيري با دولت را فاقد دستاورد لازم براي اصلاح طلبان دانسته و پيشنهاد مي کند تا جهت جلوگيري از فوت وقت از سمت خود کناره گيري کند :« به این دلیل که مرکز ثقل دولت دوم آقای روحانی و بزرگترین مشکلات و چالش هایی که با آن روبرو است به مسائل اقتصادی باز می گردد.از همین رو نوری برای مشاهده موفقیت اقتصادی دولت دوازدهم به چشم نمی خورد. بنابراین چه آقای اسحاق جهانگیری و چه فرد دیگری که در دولت آقای روحانی شریک باشند باید توجه کنند که این شراکت یک سرمایه گذاری سودده و پرمنفعت برای کسی که می خواهد بعدها نامزد ریاست جمهوری شود نخواهد بود، چرا که عدم موفقیت دولت دامن همه را خواهد گرفت و این «همه» شامل آقای اسحاق جهانگیری هم خواهد بود.بنابراین عقل سلیم و منفعت شخصی و سیاسی آقای معاون اول حکم می کند که او کناره بگیرد و شریک در ضرر و زیان های سیاسی دولت دوم آقای روحانی نشود».
انتخابات 96 و امتيازگيري از حسن روحاني
در حالي امروز اصلاح طلبان پيشنهاد عدول اسحاق جهانگيري از دولت دوازدهم و حسن روحاني را پيشنهاد مي دهند که چند ماه مانده به برگزاري انتخابات دوازدهم نيز برخي از شخصيت ها و روزنامه هاي منسوب به اين جريان ، معرفي نامزد اختصاصي جريان خودي با هدف حذف حسن روحاني از گردونه رقابت ها را به هدف کسب امتيازات بيشتر از دولت سر مي دادند.
روزنامه آرمان در يکي از شماره هاي خود بدون اشاره به نارضايتي مردم از وضع موجود، تيتر يك خود را به استراتژي تجديدنظرطلبان در انتخابات 96 اختصاص و با عبارت «تغيير استراتژي انتخاباتي اصلاح‌طلبان» مي نويسد : «در شرايط كنوني جريان اصلاحات بايد استراتژي انتخاباتي خود را تغيير بدهد و به جاي اينكه با يك گزينه در انتخابات شركت كند، با چند گزينه در كنار آقاي روحاني و به موازات ايشان در انتخابات حضور يابد. گزينه‌هايي كه در كنار آقاي روحاني معرفي مي‌شوند بايد در فضاي انتخاباتي در جهت تببين و اشاعه گفتمان اصلاحات حركت كنند و مسير‌هاي جديدي را پيش روي اصلاح‌طلبان باز كنند، جريان‌هاي سياسي بايد هرچه زودتر از اتفاقات پس از انتخابات سال ۸۸ عبور كنند و اجازه ندهند اين اتفاقات سبب انشقاق و دودستگي در فضاي سياسي كشور شود».
اعتماد نيز در همان اوان ، تيتري مشابه با آرمان را برجسته مي کند و با برجسته كردن «نشست شوراي سياستگذاري اصلاح‌طلبان» اين اميدواري را در بدنه اين طيف ايجاد كند كه رهبران تجديدنظرطلب در انتخابات پيش رو با درايت و برنامه‌ريزي عمل خواهند كرد و به تلويح احتمال عدول از حسن روحاني را نيز تخمين مي زند.
هدف هميشه وسيله را توجيه مي کند!
آنچه در اين ميان مهم مي نمايد اين مسئله است که اصلاح طلبان طي 68 ماه گذشته با سانسور ناتواني و ناکارآمدي دولت به صورت متعصبانه از آن حمايت کرده تا خواسته هاي حزبي آنها در مسير تحقق قرار گرفته و در شرايطي که افکار عمومي به شدت از عملکرد دولت در حوزه هاي مختلف اقتصادي ، سياسي ، اجتماعي و سياست خارجه نارضايتي دارند ،حاضر به پذيرش مسئوليت نبوده و تنها به موفقيت انتخاباتي در سال 1400 متمرکز مي شوند چرا که براي آنها هميشه هدف وسيله را توجيه کرده است.
