ياري و همكاري به عنوان امري شايسته ميان هنرمندان و توليدكنندگان آثار هنري، در ايران هم همانند ديگر كشورها جريان دارد و شاهد فعاليتهاي هنرمندان در عرصههاي مختلف هنري و از جمله سينما، تلويزيون و تئاتر هستيم. از ديرباز بهترين هنرمندان به ويژه بازيگران تئاتر با ورود به سينما و تلويزيون به كار خود وسعت و رونق بخشيده و گاه به ارتقاي آثار هنري ياري رساندهاند، از همين رو برترين بازيگران سينما و تلويزيون كشور از تئاتر برخاسته و در حيطه هنر درخشيدهاند. با آنكه عدهاي اندك از هنرمندان همزمان به تئاتر و سينما ميپردازند و ورودتئاتريها به سينما همچنان ادامه دارد، ولي تعداد آنها كه از سينما به تئاتر روی ميآورند، زياد نيست و بيشتر براي تجربه و نمايش تواناييهاي خود روي صحنه ظاهر ميشوند.
در كنار اين روند معمول و بدهبستانهاي هنري ميان سينما و تئاتر، بيش از يك سال است كه پاي چهرههاي توانا و ناتوان ولي شهير سينمايي بهخصوص بازيگران زن سينما به تئاتر باز شده است. شهرت اين افراد در مواردي باعث رونق اقتصادي جماعتي از متصلان به تئاتر و نه تئاتر كشور! وآمدن كساني به تئاتر شده كه پيشتر تماشاگر هيچ تئاتري نبودهاند و اين رخداد محدود به سالنهاي خصوصي و تالارها نبوده و سالنهاي نمايش دولتي و نيمهدولتي را هم در برگرفته است، ليكن چون اين اتفاق دائمي نبوده و اپيدمي اين روزهاي تئاتر است، افزون بر كمرنگ كردن كار و فعاليت تئاتريهاي حرفهاي و جوانان، اجاره سالنها به خواص و قطع درآمد اندك آنها از تئاتر، مسير اصلي هنر تئاتر، يعني انديشهورزي را به بيراهه اشرافيگري كشانده است.
اجاره سانسي چند ميليوني سالنها به ويژه تماشاخانههاي خصوصي وگراني بليت آنها تا بالاي 50هزار تومان، فقط ميتواند پاي متمولان را به پيروي از مد روز تئاتر ديدن! به سالنهاي مجلل تماشاخانهها باز كند كه كرده است. در واقع حضور بازيگران زن سينما كه بعضي از بازيگران توانا نبوده و ستاره! فروش فيلمهاي نازل بازاري و تجاري هستند، نهتنها به رونق و رشد مستمر اقتصاد و هنر تئاتر كمك نميكند كه با لوكس و اشرافيكردن، تئاتر را به سوي سوداگري و دوركردن مخاطبان و هنرمندان فرهيخته از پيرامون آن سوق داده و اين هنر را از درون تهي ميكند. به عبارت روشن، ورود و حضور كاسبكارانه برخي چهرههاي سينما به تئاتر، دست آن را نميگيرد كه هيچ، پاي حركت و رشد آن را هم فلج ميكند، به همين دلايل تئاتريها و سينماييها نبايد به پولسازي اين روزهاي تئاتر اشرافي دل خوش كنند چراكه اين روند فردايي اميدبخش ندارد و بهتراست تئاتريها همچنان به فكر تهيه و توليد متون قوي، اجراهاي جذاب و محتواهاي درخشان تئاتري باشند و سانتيمانتالهاي سينمايي هم به همان چهره و تيپفروشي در سينما مشغول شوند!