محققان سوئدي در بررسيهاي خود متوجه شدند كه قرار گرفتن در معرض سرما ميتواند سبب چربيسوزي شود. دماي 10 درجه در فصل پاييز باعث ميشود احساس سرما كنيد، در حاليكه همين دما در فصل بهار، موجب گرما ميشود. دليل اين موضوع، خو گرفتن بدن به هواي سردتر است؛ مهارتي كه با پژوهش پيشگامانه دانشمندان در سال 1961 تشخيص داده شد. امروزه متخصصان فهميدهاند كه سلولهاي چربي توليدكننده گرما كه با نام «چربي قهوهاي» شناخته ميشوند، توانايي ما را براي خوگرفتن، تضمين ميكنند.
در حالي كه سلولهاي «چربي سفيد» انرژي ناشي از غذاي مصرفي را ذخيره ميكنند، سلولهاي چربي قهوهاي، براي توليد گرما انرژي ميسوزانند، بنابراين هنگامي كه بدن در واكنش به سرما شروع به لرزيدن ميكند، چربي قهوهاي كافي را براي توليد گرما، فعال ميكند. به عبارت ديگر، فوايدي در مورد وزن بدن به همراه خواهد داشت. تا زمانيكه براي جبران انرژي مورد استفاده بدن در سرما پرخوري نشود، بدن در واكنش به گرما، چربيهاي اضافي را ميسوزاند. در اين صورت شك نكنيد، در واكنش به سرما مقداري وزن از دست خواهيد داد. تغييرات متابوليك مربوط به چربي قهوهاي در برخي موارد دقيقاً برعكس آن چيزي است كه در افراد مبتلا به ديابت نوع دو رخ ميدهد. در ميان دانشمندان اين نظر وجود دارد كه شايد بتوان از قرار گرفتن در معرض سرما و تشكيل چربي قهوهاي، براي مقابله و پيشگيري از ديابت، اضافه وزن و ديگر اختلالات متابوليك استفاده كرد. البته در اين بين برخي بيماران مخصوصا كساني كه از بيماري قلبي رنج ميبرند يا در خطر عارضه يا سكته قلبي هستند بايد از قرار گرفتن در معرض سرماي شديد اجتناب كنند.