حذف ايتاليا برتافته از چه بود؟ هجوم بازيکنان خارجي که جلوي استعدادهاي بومي را گرفته يا داوري که خطاي انجام شده روي دارميان درون محوطه جريمه سوئد را ناديده گرفت يا درخشش رابين اولسن درون دروازه سوئد؟ احتمالاً همه اينها به علاوه يک دليل ديگر؛ جاينپيرو ونتورا نشسته روي آن نيمکت داغ. ونتورا جاي آنتونيو کونته را گرفت. کونته در يووه مجموعه‌اي از قهرماني‌هاي سري آ را به رخ کشيده بود و ونتورا طي 41 سال فعاليت در سال 1996 از سري سي راهي سري بي شده بود. او هدايت تيمي جوان و تهاجمي را در دست گرفت و گفت چه اهميتي دارد مربي باشگاه بزرگي نبوده! ونتورا 69 ساله محتاط باقي ماند و همان رويکردي را دنبال کرد که روي نيمکت مسينا، ورونا، پيزا، باري و تورينو دنبال کرده بود؛ بازي محافظه‌کارانه با جوانان با استعداد. جواناني که در تيم ملي برخلاف باشگاه‌هايش نشان ندادند به او اعتقاد دارند. ايتاليا نبرد سرنوشت با سوئد را در پي جبران گل خورده، آغاز کرد. مارکو وراتي محروم بود، ولي لورنزو اينسينيه، الشراوي و بلوتي روي نيمکت نشسته بودند.
ونتورا سرانجام دو نفر از آنها را راهي ميدان کرد، ولي وقتي بازي تمام شد ايتاليا سه مدافع مياني در ميدان داشت. کارشناسان ايتاليايي پيشتر بارها سيستم 4- 2- 4 ونتورا را زير سؤال برده و آن را خودکشي خوانده بودند، ولي نتوانستند جلوي خودکشي را بگيرند. پس از خودکشي چه کسي روي آن نيمکت خواهد نشست؟ چه کسي ايتاليا را به پرواز درخواهد آورد؟ آنچلوتي، رانيري يا آلگري؟ سوئد شايسته تقدير بود. آنها براي رسيدن به روسيه هم هلند و هم ايتاليا را پشت سر گذاشتند. مارکوس برگ در گروهي که آرين روبن هلندي، آنوتان گريزمان و اليور ژريو فرانسوي به ميدان رفتند با زدن هشت گل بهترين گلزن گروه شد. آنها در نبرد بزرگ برابر فرانسه 2 بر يك با گشودن دروازه هوگو لوريس در واپسين لحظات پيروز شدند و به مصاف ايتاليا رفتند. مردان يان اندرسن بدون زلاتان ايبراهيموويچ سازمان يافته و سختکوش بودند. 180 دقيقه برابر ايتاليا بازي کردند و گلي نخوردند. يک گل زدند و ايتاليا را با دفاعي جانانه از نوع «ايتاليايي» حذف کردند.
