به گزارش «جوان»، پانزدهمين شماره از مجله فرهنگ و علوم انساني عصر انديشه با سردبيري روحالامين سعيدي از اين هفته روي پيشخوان كيوسكهاي مطبوعاتي سراسر كشور قرار خواهد گرفت و اين شماره در ۳۰۴ صفحه دربردارنده هفت پرونده با موضوعات گوناگون است.
پرونده «دينداري يا دينگريزي؟» كه حجيمترين بخش عصر انديشه پانزدهم محسوب ميشود، از منظري جامعهشناسانه و با مشاركت ۹ جامعهشناس برجسته كشور، وضعيت دينداري مردم در جامعه ايران معاصر را بررسي كرده و بر اين سؤال چالشزا تمركز يافته است كه آيا جامعه ايراني در دوران 40ساله حاكميت يك نظام دينمدار، نسبت به گذشته ديندارتر شده يا به سوي عرفيگرايي و دينگريزي ميل كرده است؟ «فرجام دينجدايي» نام پرونده ديگر عصر انديشه است كه موضوع مهم بازخيزش دين در غرب و آغاز دوران پساسكولاريسم را مدنظر قرار داده و وضعيت كنوني اسلام را نيز در اين شرايط نوپديد ارزيابي نموده است.
در اين پرونده علاوه بر صاحبنظران داخلي، سه انديشمند برجسته غيرايراني از امريكا، انگلستان و لبنان نيز مشاركت جستهاند. ديدگاه بحثبرانگيزِ مطرح در مباحث پرونده اين است كه به رغم ظهور دوباره دين در عرصه جهاني و بحران سكولاريسم، اسلام سياسي تاكنون نتوانسته الگوي قابل رقابتي را بهعنوان بديل سكولاريسم غربي ارائه دهد. عصر انديشه در ادامه، پرونده «نيك و بد عملگرايي» را ارائه كرده است. اين پرونده سيري در مديريت اقتصادي دولت سازندگي دارد و الگوگيري مرحوم هاشمي و همكارانش از سياستهاي اقتصاد ليبرال و گذار به عملگرايي را از منظر موافقان و مخالفان مورد نقد و بررسي قرار داده است.
پرونده «رجعت به حمايتگرايي» در فضاي اقتصاد سياسي بينالملل نگاشته شده و به چالش و ديالكتيك «حمايتگرايي» و «جهانيسازي» متعاقب حضور ترامپ در كاخ سفيد و تصميم انگلستان براي خروج از اتحاديه اروپا توجه دارد.
پرونده ويژه عصر انديشه كه مناسب با حال و هواي ايام اربعين حسيني است، با عنوان «عاشوراي انقلابي، عاشوراي سكولار» به ريشهيابي قيام حضرت حسين بن علي (ع) پرداخته و كوشيده است برخي شبهات مطرح شده از سوي جريانهاي سكولار طي سالهاي اخير را پاسخ دهد. «خانه دوست كجاست؟» عنوان پرونده هنري عصر انديشه با محوريت سينما است كه به جريانشناسي سينماي انقلاب اسلامي و سير تطور آن در دهه ۱۳۶۰ اختصاص مييابد.
همچنين پرونده «وقف دانش» به مطالعه نقش نهاد وقف در گسترش حوزه دانش و تحقيقات علمي در ايران و جهان پرداخته و با رويكردي آسيبشناسانه دلايل غفلت از وقف دانش در جامعه ايراني و راهكارهاي ترويج آن را بررسي كرده است.