زهرا چیذری
حكايت جدايي و ادغام هرازچندگاه در حوزههاي مختلف خبرساز ميشود و اظهارنظرهاي مختلفي پيرامونش شكل ميگيرد. ادغام آموزش عالي و آموزش پزشكي هم يكي از موضوعاتي است كه پس از جدايي اين دو بخش در سال در ۲۴ مهرماه ۱۳۶۴ هر از چند گاهي با اصرار وزارت علوميها و انكار وزارت بهداشتيها پروندهاش گشوده و دوباره بسته ميشود. حالا هم دوباره زمزمههايي در اين باره شنيده ميشود؛ زمزمههايي كه با اين واكنش وزير بهداشت مواجه شده است: «عدهاي بيكار، ادغام آموزش پزشكي و آموزش عالي را مطرح ميكنند.»
قانون تشكيل وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشكي به منظور استفاده مطلوب و هماهنگ از امكانات پزشكي كشور در جهت تأمين و تعميم بهداشت و درمان و بهزيستي و آموزش و پژوهشپزشكي و تحقق بندهاي ۴ و ۱۲ و ۱۳ اصل سوم و آن قسمت از اهداف اصل ۲۹ قانون اساسي جمهوري اسلامي ايران كه مربوط به خدمات بهداشت و درمان و بهزيستي است در ۲۴ مهرماه ۱۳۶۴ به تصويب مجلس شوراي اسلامي رسيد. در سال ۶۴ و پس از تشكيل وزارت بهداشت، وزارت بهداري و بهزيستي منحل ميشود و تمامي وظايف، اختيارات، امكانات، كاركنان، داراييها، اعتبارات و تعهدات وزارت بهداري و بهزيستي و سازمانهاي وابسته به آن و آن قسمت از وظايف و اختيارات، امكانات، كاركنان، داراييها، اعتبارات و تعهدات وزارت فرهنگ و آموزش عالي در زمينه بهداشت، درمان، آموزش و پژوهش پزشكي به اين وزارت منتقل شد. در آن زمان تعداد دانشگاههاي بزرگ كشور در مراكز استانها محدود بود و بسياري از آنها يك ساختمان يا محوطه داشتند كه با جداسازي دانشكدهها داراي ساختار مستقل شدند. اكنون بيش از ۵۰ دانشگاه و دانشكده علوم پزشكي در كشور وجود دارد، اما باز هم هر از چندي از سوي حوزه آموزش عالي اين ندا بر ميخيزد كه بايد آموزش پزشكي دوباره به آموزش عالي بپيوندد.
زمزمههايي از دانشگاه تهران
آغاز زمزمههاي اخير ادغام آموزش پزشكي و آموزش عالي مهر ماه امسال و در دانشگاه تهران كليد خورد. محمود نيلي احمدآبادي، رئيس دانشگاه تهران در مراسم بازگشايي دانشگاهها در حضور رئيسجمهور در مهرماه ۹۶ خواستار تجديدنظر در تفكيك و ادغام آموزش پزشكي و آموزش عالي شد. وي معتقد است: در شرايط امروز تفكيك آموزشهاي علوم پزشكي و غيرپزشكي در كشور توجيهي ندارد و در دنيا جايي را نديدهايم كه آموزش پزشكي و غيرپزشكي از يكديگر مجزا باشند و اين موضوع تنها در ايران ديده ميشود.
نگاه مثبت وزارت علوميها
مجتبي شريعتي نياسر، معاون آموزشي وزارت علوم هم ديگر طرفدار اين ادغام است و ميگويد: زماني در دهه ۶۰ شرايط كشور اقتضا ميكرد كه آموزش پزشكي و غيرپزشكي از يكديگر جدا باشند، اما به دليل شرايط امروز لازم است در اين زمينه تجديدنظري صورت گيرد. از مجموع ۴ ميليون و ۴۰۰ هزار جمعيت دانشجويي كشور تنها ۲۰۰ هزار دانشجو در حوزه پزشكي هستند و از مجموع ۸۰ هزار عضو هيئت علمي تنها ۱۹ هزار نفر در حوزه پزشكي مشغول به فعاليت هستند.
ماجراي بيكارها
وزير بهداشت هم درباره ادغام آموزش عالي و آموزش پزشكي معتقد است: بحث زيادي درباره اين موضوع وجود ندارد، اما بعضيها بيكار هستند و اين مسائل را مطرح ميكنند كه به نظر من بحثهاي انحرافي است، زيرا در سياستهاي كلي آموزش عالي كشور و نظام سلامت تعريف شده است و من فكر ميكنم مشكلاتي در حوزه خودشان دارند كه ميخواهند بر آنها چشم بپوشند و به نوعي ذهنها رو منحرف و فرافكني كنند.
هاشمي ميگويد: ربع قرن قبل اين انتزاع درست يا غلط انجام شده و هزينههاي زيادي بابت آن پرداخت شده و طبيعي است كه قابل بازگشت نيست و رسانهها هم به اين موضوع توجه نكنند. اصل موضوع خروجي دانشگاههاست كه بايد در خدمت مردم باشند، چه وزارت علوم و چه وزارت بهداشت در مسير و راستاي پيشرفت كشور باشند. وي تأكيد ميكند: خوشبختانه دانشگاه علوم پزشكي با اينكه سهمشان از نظام دانشجويي كشور ۴درصد است، ولي بيش از ۳۰درصد علم را توليد ميكنند كه كارنامه بسيار خوبي است.
اسناد بالادستي چه ميگويند؟
بر اساس گزارش مركز پژوهشهاي مجلس كه در مردادماه سال ۱۳۹۰ منتشر شده است، ادغام نظامهاي آموزشي در كشور نه امكانپذير است و نه مطلوب. در تمامي اسناد بالادستي از جمله سياستهاي ابلاغي سلامت موضوع آموزش پزشكي در درون وزارت بهداشت ديده شده است.