دولت دوازدهم هنوز وزير علوم را به مجلس معرفي نکرده است لذا وزيري که اين دولت براي آموزش عالي انتخاب مي‌کند، بايد فردي علمي باشد و دلش براي آموزش عالي کشور بسوزد. وزير علوم دولت دوازدهم به هيچ عنوان نبايد وارد مسائل سياسي شود، زيرا اگر اين اتفاق بيفتد در مسائل جناحي دخالت خواهد کرد و در نتيجه چنين وزيري نمي‌تواند عملکرد مطلوب و ايده‌آلي را در زمينه آموزش عالي داشته باشد.
نياز است وزير علوم منتخب، فردي باشد که بتواند در راستاي منافع آموزش عالي از دولت امکانات بگيرد، همانگونه که در دولت يازدهم وزارت بهداشت به بهانه طرح‌ها و فعاليت‌هاي مختلف، توانست از دولت بودجه بگيرد و اين وزارت سروسامان يابد. اکنون سالياني است که آموزش عالي کشور درجا مي‌زند و پسرفت مي‌کند. مي‌توان گفت عملکرد وزير علوم دولت قبل نيز کاملاً راکد و بدون تحرک علمي بوده و تحولي در آموزش عالي و نوآوري نداشته است. بايد به موازات توليد علم، توليدات علمي کاربرد نيز داشته باشند و تنها صرف توليد علم، به کار جامعه نمي‌آيد. اکنون کسب رتبه 16 توليدات علمي ايران در دنيا، تنها از بعد علمي است اما از لحاظ کيفي، ميزان به کارگيري توليدات علمي و يافته‌ها در کارهاي عملي در جامعه بسيار پايين است.
لذا وزير آينده بايد با به‌کارگيري خرد جمعي، راهکارهايي مصوب کند تا زمينه پيشرفت علمي و کيفي‌سازي توليدات علمي در کشور را فراهم کند. اگر مسئله به کارگيري توليدات علمي حل شود مشکل بيکاري نيز به صورت خودکار حل خواهد شد. البته بايد توجه داشت که روند کارآفريني در دانشگاه‌ها در واقع به آموزش و پرورش بازمي‌گردد، چراکه دانشگاه دست‌پروده آموزش و پرورش است؛ يعني ممکن است به صورت استثنا موجبات کارآفريني براي برخي دانشجويان فراهم شود اما اگر اين کار بخواهد به صورت ريشه‌اي انجام شود، بايد از بدنه آموزش و پرورش آغاز شود.
