جواد محرمی
در حالي كه براي مديران و متوليان خود جشنواره ميز و صندلي و فضاهاي بي حد وحصر تعبيه شده اما متاسفانه و در كمال بي احترامي، برای خبرنگاران تنها چند صندلی بدون میز در نظر گرفته شده است. جالب است که برخلاف معمول تقریبا هیچ کامپیوتر یا لپ تابی نیز برای خبرنگاران وجود ندارد. در عین حال تا دلتان بخواهد غرفه کتاب و غرفه های متعدد حصاربندی شده برای اعضای ستاد و کارمندان جشنواره اختصاص یافته است. کارمندانی که صرفا در حال نشستن و خوش و بش هستند و ظاهرا وظیفه معینی بر عهده آنها نیست.اجتناب از در اختیار قرار دادن حتی یک میز معمولی و چند لپ تاب برای نمایندگان رسانه در جشنواره فیلم کوتاه تهران در حالی رقم می خورد که سازمان سینمایی و انجمن سینمای جوان به عنوان متولی برگزاری این رویداد طی سالهای اخیر از امکانات مالی بی سابقه ای برخوردار بوده و محدودیت مالی برای ارائه خدمات عادی به اصحاب رسانه به طور قطع مطرح نبوده است.
کارمندان ستادی و روابط عمومی جشنواره فیلم کوتاه نیز تنها وظیفه و تکلیف تعریف شده ای که خود را ملزم به انجام آن می بینند ارائه کارت شناسایی و ژتون غذاست و حتی نسبت به پیگیری برای حل امور خبرنگاران استنکاف می کنند. جالب است كه به دليل ناآشنايي روابط عمومي با خبرنگاران سينمايي و به خاطر بي دقتي خيلي از كارتهاي خبرنگاري هم دچار اشتباه و نقصان هستند.
همه این بی مهریها به نمایندگان رسانه که علی القاعده باید امکانات عادی جهت انجام وظایف ذاتی برای آنها فراهم باشد در حالی رقم می خورد که به محض ورود مدیران و مسئولان مربوطه همه اعضا جهت شرف یابی و پاچه خواري دست از پا نمی شناسند، گویی برگزاری جشنواره صرفا برای ارائه بیلان به مدیران بالادستی و حفظ ظاهر و نیز باز کردن تکلیف از گردن انجام می گیرد و قرار نیست اطلاع رسانی منطقی و در خورد شان علاقه مندان فیلم کوتاه انجام بگیرد و اساسا هیچ کس نیز چنین انتظاری از خبرنگاران ندارد.
این را می شود از استنکاف جهت ارائه شماره تلفن فیلمسازان به نمایندگان رسانه از سوی روابط عمومی جشنواره به وضوح فهمید،همه اینها را اضافه کنید به ضعف استراتژی مدیران انجمن سینمای جوان کشور در سمت و سو دادن به مضامین، دغدغه ها و افکار فیلمسازان جوان کشور، طوری که در اغلب اثار به جز چند نمونه معدود، نه تنها سرگرمی به عنوان عنصر اصلی سینما اساسا محلی از اعراب ندارد که رعایت اصول اولیه و بدیهی فیلمنامه نویسی و کارگردانی نیز به چشم نمی خورد، در مقابل تا دلتان بخواهد دغدغه های سطحی، کلیشه ای و نخ نما همچنان در اثار دست برتر را دارند.
