دكتر لاريجاني به جهت فردي هم با هوش است و هم محافظه كار، از نگاه بنده اصلاحطلبان ناب هيچ موقع پشت سر او قرار نخواهند گرفت، هر چند او را براي چانهزني در درون نظام از روحاني موثرتر ميدانند. انتشار تصاوير وي در كنار خاتمي در حسينيه جماران-كه خيليها را متعجب كرد- را نميتوان با گزينه در دام يا طراحي افتاد تفسير كرد. زيرا او ميداند به كجا دعوت شده است و تركيب جلسه در جماران چگونه است. حتي اگر اطلاعات ميداني هم نداشت اصل موضوع برايش روشن بود اما چرا چنين كرد؟
۱-ممكن است نتوانسته دعوت سيد حسن را رد كند اما براين باور بوده كه در مكاني متفاوت مينشينم ولي در عمل نشده است.
۲-ممكن است سناريو سازان، خاتمي را ديرتر وارد جلسه كرده باشند و كنار وي قرار داده باشند و در حضور حاضران جابهجايي بعدي به صلاح نبوده است.
۳ -ممكن و محتمل است اين هم قاب شدن با اطلاع از قصد جبران خاتمي و تعديل حصر رسانهاي وي باشد و لاريجاني با آگاهي از اين خبر درصدد پيشتازي و بهره برداري براي خود باشد.
۴-محتمل است كه لاريجاني براي۱۴۰۰دنبال جابهجايي سبد رأي باشد زيرا تجربه۱۳۸۴نشان داد سبد مدنظر خالي است بنابراين در صدد است شعاع جامعه مدنظرش را گسترش دهد و احساس ميكند بوكس خوردن از حزب اللهيها در اين مسير نه تنها ضرري ندارد كه سود آور هم هست. اما آنچه حتمي و قطعي است لاريجاني از بعد فكري و معرفتي اصلاحطلب نخواهد شد اما براي مهندسي ذهني و ادراكسازي با هدف حركت به سمت يك سبد بزرگ تلاش ميكند. در حال حاضر افکار عمومی از وی انتظار دارد توضیح بیّن بدهد که آیا حضور او در کنار سران فتنه، ناخواسته بوده یا حسابشده و برنامهریزی شده بوده است؟!
***
نمایندهای که فرق جنگ و دفاع را نمیداند
خريد تبلت و ماشين جديد براي اعضاي شوراي شهر تا چند روزي بحث رسانهها بود و هنوز فروكش نكرده، اعتراض برخي اعضا به كمك شهرداري تهران به هيئتهاي مذهبي و عزاداري اباعبدالله عليه السلام جنجالي راه انداخت. هنوز موضوع برخورد بي ادبانه يك عضو شوراي شهر با موضوع كمك شهرداري به هيئتهاي مذهبي حل نشده بود كه توئيت حجت نظري، عضو شوراي شهر تهران در مورد هفته دفاع مقدس خبرساز شد. او در توئيتي عجيب نوشت: «جنگ تحميلي بناميم يا دفاع مقدس، تفاوتي در عمق فاجعه و رنجي كه بر اين مملكت و ملت گذشته ايجاد نميكند. جنگ و جنگ طلبي مذموم است. » او در حالي دفاع هشت ساله ملت ايران را همپاي جنگ طلبي دانست كه اساساً در ادبيات سياسي و نظامي جهان ميان متجاوز و مدافع در جنگ نظامي تفاوت بنيادين قائل هستند و شايد حجت نظري اصلاً نداند چرا براي ايران مهم بود كه حتماً توسط يك نهاد رسمي بينالمللي عراق به عنوان آغازگر جنگ با ايران شناخته شود. از سويي براي ملتي كه مورد حمله قرار گرفته، دو راه بيشتر نميتوان متصور شد؛ يا هر نوع جنگ را مذموم بدانند و اسلحه را به كناري نهند يا دلاورانه از حق خود دفاع كنند، گرچه اين دفاع مستلزم جنگي همه جانبه باشد. مذمت تجاوز و دفاع در يك سطح يكسان، از قضا راه را بر تجاوز باز ميكند و نتيجهاش صلح نيست، بلكه جنگ بيشتر عليه مظلومان است.