نویسنده:
اميرعباس رسولي
به موازات 6سالي که از تحولات کشور سوريه مي گذرد،يک جريان سياسي در داخل کشور تلاش کرده تا بواسطه عمليات رواني – رسانه اي دائما باور را براي جامعه ايراني نهادينه سازي کند که «اساسا معنايي ندارد ايران در رخدادهاي نظامي- سياسي اين کشور دخالت کند و دخالت ايران در اين کشور هزينه هاي فراوان سياسي- اقتصادي براي مردم به همراه خواهد داشت».
براي دست يابي به چنين هدفي عمليات مشترک رسانه اي ميان روزنامه هاي وابسته به اين جريان سياسي و رسانه هاي فارسي زبان وابسته به سرويس هاي جاسوسي کشورهاي غربي نيز صورت گرفت که بر اساس آن بايد با استناد به برخي از اتفاقات و اماره هاي موجود در روابط ميان دو کشور ايران – سوريه، حضور مستشاران نظامي ايران در سوريه را «مدافعان اسد» ناميده و با سندسازي هاي مختلف رديف بودجه هاي تعيين شده توسط ايران براي حفظ ساختار حاکميت کنوني سوريه را سرسام آور و خيره کننده عنوان کنند.
بنابراين «زير سوال بردن نفس حضور ايران در سوريه» بايد بواسطه طرح پرسش و شبهاتي نظير « هزينه هاي سرسام آور اقتصادي جنگ سوريه براي ايران»،«کشته شدن دهها تن از جوانان ايراني جهت حفظ بقاي دولت بشار»و«افزايش تحريم هاي بين المللي عليه ايران به دليل دخالت در جنگ نظامي در سوريه» شکل عملياتي به خود مي گرفت به همين دليل پس از آنکه ايالات متحده آمريکا ،حضور سردار قاسم سليماني در شهر حلب سوريه را مغاير با روح قطعنامه 2231 عنوان و جهت مقابله با حضور مستشاري ايران در سوريه،پرونده را به جلسه شوراي امنيت سازمان ملل کشاند، اين جريان خط تخريبي خود عليه نظام را با گستره ي بيشتري ادامه داد و وضع تحريم هاي بيشتر عليه جامعه ايراني را نتيجه مستقيم اين دخالت عنوان کرد.
پروژه کشته سازي در سوريه نيز بر همين اساس در دستور کار شخصيت ها و رسانه هاي داخلي و خارجي قرار گرفت تا جامعه ايراني از افزايش تعداد شهداي مدافع حرم در سوريه به ستوه آمد و نسبت به سياست هاي کلان جمهوري اسلامي ايران در عرصه منطقه اي و بين المللي جبهه گرفته و اعلام نارضايتي کند.
در پروژه کشته سازي بايد تعداد واقعي شهداي مدافع حرم ايراني در سوريه در سطح رسانه هاي تصويري – مجازي سانسور و با عددسازي تعداد شهداي ايراني را به صورت تصاعدي افزايش داده و اينگونه القاء شود که عاملي که بشار اسد را در قدرت حفظ کرده نه «مديريت تئوريک – نظامي فرماندهان ايراني» بلکه تعداد خيره کننده کشته شدگان ايراني در اين کشور است!
در مقياس فراخ تر و قبل از ايجاد بحران داخلي سوريه، همواره حمايت هاي سياسي-معنوي ايران از جنبش هاي آزادي بخش ملي نظير حماس و حزب الله مورد تخطئه اين جريان داخلي – خارجي قرار گرفته تا جايي که در حوادث پس از انتخابات رياست جمهوري تلاش مي شد شعار حزبي نه غزه نه لبنان جانم فداي ايران به عنوان يک شعار همگاني و ملي تبديل شود.
بنابراين «ايجاد نارضايتي عمومي نسبت به سياست هاي کلان نظام در عرصه منطقه اي به ويژه در حمايت از مسلمانان منطقه» از جمله اهداف اولويت دار يک جناح سياسي به شمار آمده است و با تحولات جديد اين هدف به روز رساني شده است کمااينکه در بازي فوتبال ميان ايران و سوريه نيز اتاق فکر اين جريان سياسي که بخشي از ابزارهاي خود را در بيرون از مرزهاي جغرافيايي مي بيند تلاش کرد تا با جعل برخي از اخبار جامعه ايراني را به اين باور برساند که نتيجه مستقيم سياست هاي حمايتي ايران از دولت مرکزي سوريه ، ناسپاسي مردم اين کشور بوده است.
از انتشار فيلم هاي که در آن تلاش مي شود تا اينگونه به مخاطب ايراني فهمانده شود که بازيکنان تيم فوتبال سوريه به ايراني ها توهين مي کنند تا دوگانه سازي از استاندارهاي اسلامي نظام براي حضور زنان بي حجاب خارجي در ورزشگاه آزادي تا مانع سازي از ورود زنان به ورزشگاهها گرفته، همگي در جهت القاي يک مسير بود و آن «تحريک احساسات عمومي در جهت مقابله با سياست هاي نظام اسلامي» مي باشد که اين خط رواني – رسانه اي همچنان توسط رسانه هاي اين جريان دنبال مي شود.در يکي از آخرين تلاش هاي اين طيف سياسي براي پيگيري اهداف مورد اشاره مي توان به جهت گيري يکي از رسانه هاي مشهور اشاره کرد که در صفحه اول مي نويسد: «سوریه با ایران به هم زد. عدم تمایل به تبعیت از قوانین حجاب، دلیل قطع همکاری سوریه با فدراسیون فوتبال ایران».
اين خبر که به صورت گسترده توسط عوامل اين جريان در فضاي مجازي نيز منتشر شد هدف ميان مدت خود را حول 3 محور بحث برانگيز مبني بر1- حجاب اجباری،2- حضور نظامی در سوریه و 3-مساله ورود زنان به ورزشگاه، قرار داد و هدف غايي خود ايجاد شکاف ميان مردم حاکميت يا به تعبير ديگر دوگانه سازي آن جاسازي کرد.
انتشار فراگير چنين خبر مجعولي که تنها بعد از چند ساعت توسط فدارسيون فوتبال سوريه تکذيب شد،تلاش مي کرد این حس را در جامعه نهادينه کند که ایرانیان برغم همه هزینه‌هایی که برای سوریه کرده اند توسط آنها تحقیر شده و بايد براي جبران اين تلقي ،حداقل در فضاي مجازي عليه حاکميت موضع گيري شود.
جالب تر اينکه اين جماعت با انتشار ویدیویی از رختکن بازیکنان سوری مدعي مي شوند كه برخی بازيكنان سوری جملات توهین آمیزی را خطاب به تيم ايران مطرح مي کنند و این جملات اینگونه ترجمه شده بود: «ایرانی‌هارو بدبخت کردیم»، درحالیکه بر اساس ترجمه خبرگزاري قدس این ترجمه خلاف واقع بوده و منظور از «شقینا الایرانیه» که به لهجه شامی «شئینا الایرانیه» گفته میشود، بصورت عامیانه اینست‌که دروازه ایران را باز کردیم و این‌را می‌گویند چون تا آن‌روز ایران گل نخورده بود و دروازه دوبار باز شد.بر اساس اين ترجمه اين جمله سوری‌ها تقريبا شبيه اين جمله تماشاچیان ايرانی در ورزشگاهها است كه می‌گويند: « ایران چکارش میکنه، سوراخ سوراخش میکنه»
مهمتر اينکه هدف از درج خبرسازي از بازي ايران – سوريه و موج سواري روي آن تضعیف حمایت همدلانه‌ای است که بعد از شهادت محسن حججی در میان بخشهای از جامعه درباره حضور ایران در سوریه شکل گرفت.
آنچه مبرهن مي باشد اين مسئله است که گره زدن حساسیتهای اجتماعی با سياست هاي بين المللي نظام اسلامي که ناشي از مولفه هاي گفتمان انقلاب اسلامي است بدون ترديد با هدف« ایجاد نفرت عمومي از سیاستهای غرب ستیزانه نظام جمهوري اسلامي ايران است» کمااينکه قبل از برگزاري انتخابات رياست جمهوري ايران در سال 92 و به ويژه در فرايند مذاکرات هسته اي نيز تلاش مي شد تا به جامعه قبولانده شود که «غرب ستيزي توام با انقلابي گري» تنها هزينه هاي جز تحريم و تهديد را با خود به همراه داشته است.
بنابراين با تثبيت موقعيت بشار اسد در سوريه و بازتاکيد اقتدار جمهوري اسلامي ايران در تحولات منطقه که در اظهارات هنري کسينجر نيز قابل درک است، عصبانيت جريان داخلي طبيعي است اما نبايد اينگونه معنا شود که هيچ گونه برخورد مناسبي با عوامل انتشار عکس،فيلم و اخبار جعلي صورت نگيرد.
