چرا توفان سعوديها عليه ايران پايان يافت؟
در يكماه گذشته اخباري درباره روابط ايران و سعوديها منتشر شده است، مانند:
ـ عادل الجبير از معارضان سوري كه دفترشان در رياض است خواست فكر حذف اسد را از ذهن خود بيرون كنند زيرا چنين امكاني ديگر وجود ندارد.
ـ مسئولان عراقي اعلام كردند بن سلمان از آنان خواسته واسطه مذاكره با ايران شوند.
ـ روزنامه الرأي اليوم اعلام كرد دولت سعودي از رسانههاي اين كشور خواسته حملات به ايران و خصوصاً مذهب تشيع را پايان دهند.
ـ برخورد خوبي امسال با حجاج و مسئولان ايراني در حج صورت گرفت.
ـ به زودي تيم ديپلماتيك عرستان عازم ايران ميشود و ويزاي آنان نيز صادر شده است.
ـ در سه ماه گذشته سعوديها جواب حملات ايرانيها را ندادهاند.
دکتر عبدالله گنجی در کانال تلگرامی خود نوشت: شايد تغيير مواضع سعوديها دلايل مختلف و متفاوتي داشته باشد اما دلايل ذيل نيز قابل تأمل است:
1ـ به زودي متوجه شدند ترامپ قابل تكيه نيست و ممكن است حتي از قدرت حذف شود.
2ـ بن سلمان نگاه ايدئولوژيك دولت محافظهكار و سنتي سعودي را كنار گذاشته و عمل گرايي و منافع ملي را با رويكرد سكولاريسم دنبال ميكند.
3ـ با پايان حيات داعش در صدد نزديكي به ايران هستند تا در قطب بندي پسا داعش در قطب بازنده معرفي نشوند.
4ـ شايد در صدد هستند آنچه در سوريه و يمن و عراق با جنگ نظامي به دست نياوردند با مذاكره به دست آورند.
5ـ نازپروردگان آل سعود ظرفيت منازعه و درگيري دراز مدت را ندارند.
صبحانه با اصلاحطلبان و ناهار با اصولگرايان نامش اعتدال نيست
حميدرضا حاجي بابايي، سياستمدار اصولگرا و وزير اسبق آموزش و پرورش، در سخناني كنايهآميز به تعريف «اعتدال» پرداخته است؛ اعتدالي كه حسن روحاني و همكاران و همفكرانش مدعي آن هستند. او در پاسخ به پرسشي در مورد تعريف اعتدال و اصولگرا و اصلاح طلب تندرو گفت: «من معتقدم بايد مراقب حرف زدن بود و انصاف را رعايت كرد و براي همه سلايق سياسي احترام قائل شد. اعتدال مربوط به يك حزب و گروه نيست، اعتدال يك روش است. اصولگراي معتدل و اصلاح طلب معتدل داريم.»
او در ادامه در تعريف اعتدال گفت كه «برخي هم صبحانه را با اصلاحطلبان ميخورند و ناهار را با اصولگرايان، نام اين اعتدال نيست، اين هفت رنگ بودن است. معتدل كسي است كه در عين اصولگرايي يا اصلاحطلبي، انصاف به خرج دهد و رعايت حال ديگران را بكند و در نوع بيان و گفتمانش جوانب عقلانيت را رعايت و عقلاني فكر كرده و صحبت كند.»
شكاف بين كارگزاران و اصلاحطلبان بر سر لاريجاني
روزنامه آفتاب يزد رويكرد «ما از ايدئولوژي عبور كردهايم و اكنون زمانه استراتژي است.» را رويكرد كارگزارانيها دانسته و نوشته كه «كارگزارانيها بر اين باورند كه بيتوجه به ريشه افراد، اصلاحطلبان بايد ايدئولوژي را فداي تكنيك كنند.» آفتاب يزد معتقد است «بر همين اساس كارگزارانيها بر اين باورند كه با چپ بايد انقلاب كرد و با راست حكومت. آنها معتقدند كه روحاني روي ريل اين قاعده حركت ميكند و ائتلاف روحاني با علي لاريجاني در همين راستا قرار دارد... حزب كارگزاران بزنگاه انتخابات رياست جمهوري را از آن عملگرايان دانسته است، نه چهرههاي چپ و راست. بدين سان كه ممكن است متحد حسن روحاني يعني علي لاريجاني بدون در نظر گرفتن خاستگاه سياسي اش، كانديداي نهايي اصلاحطلبان شود.»
آفتاب يزد در ادامه از قول علي صوفي، فعال سياسي اصلاحطلب و وزير تعاون دولت اصلاحات در مورد تكليف اصلاح طلبان در مورد اين اتحاد مينويسد: «مگر قرار است كه در اتحاد ميان آقاي روحاني و آقاي لاريجاني اصلاحطلبان هم ورود كنند؟ من بعيد ميدانم كه اصلاحطلبان بخواهند ضلع سوم اين پيمان باشند. با معيارها و ملاكهاي اصلاحطلبي ورود به اين پيمان به هيچ وجه سازگار نيست.»
اين فعال سياسي با بيان اينكه كارگزاران نماينده اصلاحطلبان نيست، ادامه داد: « اگر تصميم با يك حزب باشد يا تصميم با شخص آقاي كرباسچي باشد ميتوان پيشبيني كرد كه در انتخابات 1400 گزينه اصلاحطلبان آقاي لاريجاني است. اما قطعاً اصلاحطلبان فراتر از كارگزارانيها هستند و جامعه اصلاحطلبي، هم فراگير است و هم بالنده و تحت تأثير نظرات شخصي قرار نميگيرد.»