نماينده مردم قائمشهر در مجلس به جوان گفت:

بي‌‍برنامگي جهادکشاورزي آسمان مازندران را سياه مي‌‎کند

آتش زدن بقاياي مزارع کشاورزي رسم نامبارکي است که هر ساله در مزارع شمال کشور از جمله مازندران برگزار مي‌شود. آتشي که بعد از فصل برداشت، هنگام غروب آفتاب، آسمان آبي شهر را تيره و تار مي‌کند و علاوه بر آلودگي هوا منجر به تخريب مزارع و محيط زيست هم مي‌شود. بنابراين چندي پيش اجراي اين رسم از سوي مسئولان ممنوع اعلام شد. اما با اين حال باز هم اين حکم نتوانست دردي را درمان کند و علي رغم تازگي آن، کشاورزان اعتنايي به آن نکردند. در اين راستا نماينده مردم قائمشهر در مجلس معتقد است کشاورزان در نبود ‌برنامگي‌اي جامع از سوي جهادکشاورزي و سازمان حفاظت از محيط زيست اين اقدام را ادامه مي‌دهند.

نويسنده: ميترا شهبازي

+++

همين چند وقت پيش بود که بحث ممنوعيت آتش زدن مزارع مطرح و تصويب شد. با اين حال هنوز هم کشاورزاني هستند که بعد از برداشت محصول، بقاياي آنها را آتش مي‌زنند و آسمان شهرشان را تيره و تار مي‌کنند. معضلي که نه تنها آلودگي هوا و نفس تنگي شهر را براي آنها مي‌آورد، بلکه حتي از حاصلخيزي خاک در سال‌هاي بعدي هم مي‌کاهد. اقدامي که هر دو سوي آن، کشاورزان را بازنده مي‌کند. البته طي چند سال اخير تعداد قابل توجهي از کشاورزان اين اقدام را کنار گذاشته‌اند. با اين حال آنهايي که براي کشت دوم آماده مي‌شوند، ناگريز باز هم بقاياي محصولات را به آتش مي‌کشند. در اين باره نماينده مردم قائمشهر در مجلس شوراي اسلامي به خبرنگار «جوان» مي‌گويد:« خوشبختانه تعداد کشاورزاني که هر ساله دست به آتش زدن مزارعشان مي‌زنند کاهش مي‌يابد و امسال هم با کاهش چشمگيري روبه رو شده است. با اين حال هنوز هم تعداد کمي از کشاورزان بر ادامه اين سنت اصرار مي‌ورزند.»

عبدالله رضيان با اشاره به اينکه شايد تنها 2 درصد از کشاورزاني که دست به آتش زدن مزارعشان مي‌زنند، باقي مانده باشد، مي‌افزايد:« خوشبختانه اين معضل در مازندران در دست کنترل است و استان‌هاي ديگر هستند که همچنان با بخش زيادي از اين مشکل دست و پنجه نرم مي‌کنند.»

تنها راه چاره، کمک‌هاي دولتي است

همانطور که گفته شد، اين مشکل تنها مختص به استان مازندران نيست و تمام استان‌ها را در بر مي‌گيرد و کشاورزان در هر نقطه از کشور براي انجام کشت دوم، اغلب دست به آتش زدن مزارع مي‌زنند. نماينده مردم قائمشهر در مجلس مي‌گويد:« اين کشاورزان براي جلوگيري از بيکاري و تامين معيشت به اجبار بايد کاه و کلش باقي مانده از مزارع را به آتش بکشند. اين درحاليست که اگر مسئولان براي برداشت سبز و بدون آتش زدن به آنها کمک مي‌کردند، نه تنها نيازي به تحمل افزايش آلودگي بوديم، بلکه علوفه مورد نياز دامداران هم به راحتي تامين مي‌شد.»

رضيان با اشاره به اينکه دولت مي‌تواند با پرداخت هزينه کمي به کشاورزان براي درو چندين هزار هکتار به راحتي کمک کند، مي‌افزايد:« با اين حال جاي تاسف دارد که هيچ کدام از مسئولان دولتي در سازمان جهاد کشاورزي و محيط زيست برنامه درستي به کشاورزان ارائه نمي دهند. کشاورز هم مي آيد براي اينکه دوباره زمين هايش قابل استفاده شود، اين کار را انجام مي دهد.»

وي با اشاره به اينکه علي رغم تعداد کم کشاورزان متخلف، باز هم لازم است در راستاي برداشت سبز محصولات، تدابيري انديشيده شود، ادامه مي‌دهد:« هرچقدر هم که بخواهيم کشاورزان را کنترل کنيم، باز هم آنها کار خودشان را مي‌کنند، از اين رو لازم است در مرحله اول فرهنگ سازي صورت بگيرد، سپس کمک‌هاي دولتي به کشاورزان اختصاص داده شود. اين درحاليست که اگر بخواهيم براي هر مزرعه يک نگهبان يا بازرس را قرار دهيم، به هيچ وجه مقرون به صرفه نيست و کار درست اين است که همان هزينه را براي کمک به کشاورزان اختصاص دهيم.»