نيره ساري
ارائه آمارها و تحقيقات دقيق، يكي از ملزومات مهمي است كه منجر به برنامه‌ريزي مي‌شود، اما همين آمار درست و به موقع يكي از پايه‌هايي است كه همواره لنگ مي‌زند و هنوز هم بين نهادهاي مختلف توافقي در اين زمينه وجود ندارد. به طور مثال بارها پيش آمده كه در يك موضوع خاص و ثابت آمارهاي متفاوتي از سوي نهادهاي مختلف مطرح شده است. كما اينكه در بسياري از موارد، برخي آمار با رد و تكذيب نهادهاي ديگر هم مواجه مي‌شود؛ چراكه بي‌شك بيان يك‌سري موضوعات را به نفع خود نمي‌دانند و جزئيات بيشتر ضرورت برنامه‌ريزي و بالطبع مسئوليت‌پذيري بيشتر را به دنبال دارد.
آمار اعتياد دانش‌آموزان هم از همين قبيل مسائل است؛ هر زمان آماري ارائه شده، ديوار بلندي به نام حاشا هم در برابر آن قد علم كرده است. حرف‌هايي از قبيل «دانش‌آموز معتاد نداريم» يا «اگر هم كسي معتاد باشد، در خانه معتاد شده و بعد دانش‌آموز شده» را به كرات شنيده‌ايم.
آموزش و پرورشي‌ها به صورت كلي منكر مصرف دخانيات يا مواد روان‌گردان توسط دانش‌آموزان هستند و مي‌گويند، درصد كمي از دانش‌آموزان به اين مسائل گرايش دارند. در صورتي كه اكنون شنيده شده است حدود 13 الي 14 درصد دانش‌آموزان مواد و دخانيات مصرف مي‌كنند.
اميرمحمود حريرچي، جامعه‌شناس و عضو هيئت علمي دانشگاه علامه طباطباِيي با اعلام اين آمار مي‌گويد: طبق تحقيقاتي كه مركز پژوهش‌هاي مجلس هم انجام داده، بالاي 15درصد از دانش‌آموزان تا قبل از 15سالگي و دوره متوسطه به نوعي رابطه جنسي را تجربه مي‌كنند يا مواد روان‌گردان براي آنها به شكل‌هاي مختلف در دسترس قرار دارد و توسط برخي از آنها نيز استفاده مي‌شود.
طبق پژوهش‌هاي انجام شده، بسياري از مواد مصرفي دانش‌آموزان توسط خود آنها ابداع مي‌شود. متأسفانه در حال حاضر دانش‌آموزان خودشان از داروها، مواد روان‌گردان درست مي‌كنند. اين موضوع قاچاق هم محسوب نمي‌شود، زيرا كاري از دست دولت يا ديگران برنمي‌آيد. در گذشته افراد به اصطلاح ساقي در مكان‌هايي مثل پارك‌ها يا جلوي دبيرستان‌ها حضور داشتند كه دانش‌آموزان را آلوده مي‌كردند، اما امروز بخشي از اين مواد توسط خود دانش‌آموزان ساخته و بين خودشان هم توزيع مي‌شود. دانش‌آموزان در بين خودشان يكديگر را مطلع و همين‌طور براي هم اين مواد را فراهم مي‌كنند. همچنين استفاده از سايت‌ها و فضاي مجازي نيز باعث مي‌شود، آنها از اين رفتار‌ها اطلاعات درستي نداشته باشند و فكر كنند موادي مثل آمفتامين فقط باعث سرخوشي مي‌شود و اعتياد‌آور نيست.
اما در اين بين آموزش و پرورش نه‌تنها مسئوليتي را به عهده نمي‌گيرد و كار پرورشي خاصي در اين رابطه در مدارس انجام نمي‌دهد، بلكه پاي آموزشي اين وزارتخانه هم لنگ مي‌زند؛ چراكه اگر غير از اين مي‌بود، وضعيت كنوني هم رخ نمي‌داد.
