مترجم: علي طالبي
سلول‌هاي سيستم ايمني در داخل روده گشت مي‌زنند تا مطمئن شوند كه ميكروب‌هاي مضر پنهان شده در غذايي كه ما مي‌خوريم، وارد بدن نمي‌شوند. سلول‌هايي كه قادر به ايجاد التهاب هستند، توسط سلول‌هايي كه تحمل را افزايش مي‌دهند متوازن مي‌شوند و بدون آسيب رساندن به بافت‌هاي حساس از بدن محافظت مي‌كنند. وقتي كه اين توازن بيش از حد به سمت التهاب كشيده مي‌شود، مي‌تواند منجر به بيماري التهابي روده شود.
در حال حاضر، محققان دريافتند كه نوعي از سلول‌هاي ايمني افزايش‌دهنده تحمل در موش‌هايي مشاهده مي‌شود كه باكتري خاصي در روده‌هايشان دارند. علاوه بر اين، اين باكتري نياز به تريپتوفان، كه يكي از واحدهاي سازنده پروتئين است، دارد تا آغازگر پيدايش سلول شود.
دكتر ماركو كلونا، محقق ارشد اين تحقيق گفت: ما ارتباطي بين يك گونه باكتريايي با نام Lactobacillus reuteri ايجاد كرديم كه بخش طبيعي از ميكروبيوم روده و عامل ايجاد جمعيت سلولي است كه باعث افزايش تحمل مي‌شوند. هرچه تريپتوفان بيشتري در رژيم غذايي موش‌ها بود، سلول‌هاي ايمني آنها بيشتر بود.
اگر اين يافته‌ها در مورد انسان‌ها صحت داشته باشند، اين بدان معني است كه تركيبي از باكتري و رژيم غذايي غني از تريپتوفان مي‌تواند يك محيط روده‌اي با مقاومت بيشتر و التهاب كمتر را به‌وجود آورد كه مي‌تواند كمك به ميليون‌ها نفر باشد كه با درد شكم و اسهال بيماري‌هاي التهابي روده زندگي مي‌كنند.
محققان در حال بررسي نوعي سلول‌هاي ايمني افزايش‌دهنده تحمل بودند كه كشف كردند، گروهي از موش‌هاي مورد مطالعه داراي چنين سلول‌هايي هستند، در حالي كه گروه دوم از موش‌هاي مورد مطالعه كه از موش‌هاي يكساني بودند، اما جدا از گروه اول قرار داشتند، چنين سلول‌هايي نداشتند. موش‌ها به طور ژنتيكي يكسان بودند، اما به طور جداگانه متولد شده و رشد كرده بودند، كه نشان مي‌دهد يك عامل محيطي بر به‌وجود آمدن سلول‌هاي ايمني تأثير گذاشته است. او احتمال داد كه اين تفاوت به ميكروبيوم‌هاي روده موش مربوط باشد كه جمعيتي از باكتري‌ها، ويروس‌ها و قارچ‌ها هستند كه معمولاً در دستگاه گوارش زندگي مي‌كنند. محققان شش گونه باكتريايي در موش‌هايي يافتند كه سلول‌هاي ايمني داشتند ولي در موش‌هايي كه سلول‌هاي ايمني نداشتند اين باكتري‌ها ديده نشدند.
آنها جهت تشخيص اينكه كدام يك از شش گونه در القاي سلول‌هاي ايمني دخيل بوده‌اند به موش‌هايي كه از زمان تولد تحت شرايط استريل زندگي كرده بودند، رجوع كردند. چنين موش‌هايي فاقد ميكروبيوم روده هستند و اين نوع سلول‌هاي ايمني را در خود به‌وجود نمي‌آورند. هنگامي كه باكتري L. reuteri به موش‌هاي بدون ميكروب معرفي شد، سلول‌هاي ايمني به‌وجود آمدند.
محققان براي دانستن اينكه باكتري‌ها چگونه بر سيستم ايمني اثر مي‌گذارند، باكتري L. reuteri را در مايع كشت كردند و سپس مقادير كم مايع بدون باكتري را به سلول‌هاي ايمني نابالغ كه از موش‌ها جدا شده بود منتقل كردند. سلول‌هاي ايمني به سلول‌هاي افزايش‌دهنده مقاومت تبديل شدند. هنگامي كه مولكول فعال را از مايع فيلتر كردند، معلوم شد كه يك محصول جانبي متابوليسم تريپتوفان به نام Indole- 3- Lactic acid به دست آمد.
تريپتوفان، كه معمولاً در بوقلمون مشاهده مي‌شود، بخش معمولي از رژيم غذايي موش و انسان است. غذاهاي غني از پروتئين حاوي مقادير قابل توجهي از اين ماده هستند: آجيل، تخم مرغ، دانه‌ها، حبوبات، مرغ، ماست، پنير، حتي شكلات. هنگامي كه محققان مقدار تريپتوفان در غذاي موش را دو برابر كردند، تعداد اين سلول‌ها حدود 50 درصد افزايش يافت. هنگامي كه سطح تريپتوفان نصف شد، تعداد سلول‌ها به نصف كاهش يافت.
انسان‌ها داراي همان سلول‌هاي افزايش‌دهنده مقاومت هستند كه در موش‌ها وجود دارد. و بيشتر ما باكتري L. reuteri در دستگاه گوارش خود جاي داده‌ايم. معلوم نيست كه آيا محصولات جانبي تريپتوفان، به دست آمده از L. reuteri، سلول‌ها را همانطور كه در موش‌ها تحريك مي‌كنند، در انسان نيز تحريك كنند، اما نقص در ژن‌هاي مرتبط با تريپتوفان در افراد مبتلا به بيماري التهابي روده ديده مي‌شود.
در پايان محققان معتقدند كه ايجاد اين سلول‌ها چيزي است كه ما به احتمال زياد مي‌خواهيم پيش ببريم چراكه اين سلول‌ها التهاب را روي سطح داخلي روده كنترل مي‌كنند. به طور بالقوه، سطوح بالاي تريپتوفان در حضور L. reuteri ممكن است باعث گسترش اين جمعيت شود.
منبع: ساينس ديلي
