فريدون حسن
مسعود سلطانيفر به عنوان وزير پيشنهادي رئيسجمهور در وزارت ورزش و جوانان دولت دوازدهم، برنامههاي خود را ارائه كرده است. سلطانيفر با نگاهي به وضعيت گذشته و حال ورزش كشور هشت چالش شاخص براي ورزش كشور را به اين شرح مشخص ميكند.
1- چالشهاي ساختاري و فقدان همافزايي نهادهاي تأثيرگذار حوزه ورزش
2- پايين بودن سهم ورزش در تأمين سلامت عمومي مردم و بسترسازي ورزش قهرماني
3- محدود بودن رشتههاي صاحب مدال و عدم دسترسي به قهرماني پايدار
4- عدم بهرهگيري از ظرفيتهاي اقتصاد ورزش در تحقق سياستهاي اقتصاد مقاومتي
5- تعداد زياد پروژههاي نيمهتمام و كمبود فضاهاي ورزشي
6- دسترسي نابرابر بانوان به تسهيلات و فرصتهاي متناسب و متوازن
7- كمبود امكانات ورزشي براي جانبازان و معلولان
8- چالشهاي فرهنگي و آموزشي ورزش كشور
توضيح واضحات
وزير ورزش دولت يازدهم كه اين روزها در تلاش براي اخذ رأي اعتماد مجلس شوراي اسلامي براي وزارت در دولت دوازدهم است به خوبي چالشها و مشكلات ورزش را معرفي كرده، در ادامه اين معرفي به خوبي هم اين مشكلات را با نگاهي آماري و نموداري كالبدشكافي ميكند و بند به بند جلو ميآيد اما در برنامههاي اعلام شده از سوي سلطانيفر تقريباً هيچ راهكاري براي حل اين معضلات و چالشها پيشنهاد نميشود. به عنوان مثال ارائه آمار و نمودار در خصوص پايين بودن سهم ورزش در تأمين سلامت عمومي مردم و بسترسازي ورزش قهرماني و مقايسه اين پارامتر با كشورهاي ديگر مسئلهاي است كه همه مردم از آن به خوبي باخبرند و لازم به تكرار آن براي نشان دادن خرابي اوضاع نيست، بلكه توقع ميرود براي بهبود اين وضعيت و نجات ورزش كشور از اين چالش برنامهاي از سوي وزير ارائه شود كه متأسفانه چنين چيزي ديده نميشود. يا اينكه همه ميدانيم رشتههاي مدالآور ورزش ايران آنقدر محدود هستند كه تعدادشان حتي از انگشتان يك دست هم تجاوز نميكند، اين يك امر روشن و ملموس براي آحاد مردم كوچه و بازار است و اصلاً نيازي به صرف كاغذ و رسم نمودار و مقايسه ادوار گذشته المپيك و مسابقات جهاني براي اثبات آن نيست. پيش از سلطانيفر، افراد بسياري دم از رسيدگي به ورزشهاي مدالآور ديگر جز كشتي، وزنهبرداري، تكواندو و كاراته زدهاند و عملاً هم اتفاقي نيفتاده و امروز در برنامههاي جناب وزير هم جز آمارهاي قبلي چيزي ديده نميشود كه خب طبيعي است اين نتيجه حاصل شود كه در اين مقوله هم اتفاقي رخ نخواهد داد.
4 سال پر فراز و نشيب
سلطانيفر اين روزها زياد به بهارستان ميرود، به نقل از خودش جلسات خوبي هم با نمايندگان مردم و اعضاي فراكسيون ورزش مجلس داشته است و به احتمال فراوان ميتواند رأي اعتماد آنها را از آن خود كند اما جناب وزير كه در يك سال گذشته شرايط آرامي را در ورزش كشور تجربه كرد و با چالشي جدي روبهرو نبود، حال بايد خود را آماده چهار سال پر فراز و نشيب كند. رقابتهاي المپيك 2020، بازيهاي آسيايي 2018 و جام جهاني 2018 تنها سه نمونه بزرگ رويدادهاي ورزشي هستند كه ايران بايد در آنها حضور داشته باشد و به اين سه مهم بايد رقابتهاي جام جهاني رشتههاي گوناگون را نيز اضافه كرد؛ رويدادهايي كه حضور موفق در آنها تنها با ارائه آمار، ارقام و نمودار ميسر نميشود، بايد براي موفقيت در آنها برنامه داشت، برنامهاي مدون در قالب برنامه ششم توسعه و در راستاي آن، برنامهاي جامع و كامل كه ورزش كشور را از ركود خارج كند و الا همانطور كه گفتيم همه ميدانيم ورزش كشور چه مشكلات ريز و درشتي دارد و در كجاها با كمبود و معضل روبهرو است. بنابراين بهتر است به جاي آمار و ارقام و نمودار بگوييد قرار است در چهار سال آينده چه كاري براي ورزش انجام دهيد؟!