خبرگزاري دولتي ايرنا در متن منتشره از سخنراني سردار جعفري، فرمانده كل سپاه جمله‌اي قابل‌تأمل را اضافه كرده كه دقيقاً معلوم نيست از كجا آمده است! جمله‌اي كه در آن بر موفقيت ايران در برجام تأكيد شده است. ايرنا از قول سردار جعفري مي‌نويسد: «بعد از موفقيت ايران در برجام، دشمنان به دنبال تضعيف توان موشكي و دفاعي ايران هستند. » اين در حالي است كه ساير خبرگزاري ها، از جمله فارس، تسنيم و ايسنا آورده‌اند كه «آنها بعد از برجام كه به خيال خود جلوي انرژي هسته‌اي را گرفتند به دنبال تضعيف توان دفاعي نظامي جمهوري اسلامي هستند.» گويا ايرنايي‌ها دوست داشتند فرمانده سپاه برجام را موفقيت‌آميز بداند و حالا كه چنين نگفته، خودشان از قول سرلشکر جعفري آن را نوشته‌اند.
روز جمعه و در انعكاس خبر نماز جمعه تهران هم ايرنا تيتري زد كه برداشتي خلاف واقع از آن مي‌شد. ايرنا تيتر زد: «خطيب نماز جمعه تهران: به مداحي‌هاي دروغ و بي‌اساس اعتراض كنيد» با ديدن اين تيتر تصور مي‌شود امام جمعه تهران در نقد مداحي‌ها سخني گفته اند، حال آنكه عين جمله او ربطي به مداحي ندارد: «اگر كسي به ناحق مدح و ثناي شما را گفت، اگر نمي‌توانيد دهان او را ببنديد، حداقل اعتراض كنيد...»
روزنامه جمهوري خواست مجلس را بزند دولت خورد!
روزنامه جمهوري اسلامي از حاميان دولت روحاني، برخي وزيران پيشنهادي روحاني را متهم به باج‌دهي به مجلس براي گرفتن رأي اعتماد كرد. اين روزنامه در سرمقاله خود آورده است: «بعضي از وزراي دولت يازدهم كه عملكرد قابل‌قبولي نداشتند براي اينكه بتوانند در دولت دوازدهم حضور داشته باشند، به نمايندگان مجلس وعده‌هایي داده‌اند و مي‌دهند. همين روحيه باج‌دهي است كه عده‌اي از نمايندگان مجلس را به باج‌خواهي تشويق كرده و موجب شده رأي و نظر خود را با ميزان امتيازاتي كه مي‌گيرند منطبق كنند... چه بسا يك وزير كه اهل باج‌دهي نيست، صرفاً به خاطر همين امتياز مثبتي كه دارد نتواند رأي بياورد و كساني كه واجد صلاحيت‌هاي لازم نيستند به دليل امتيازدهي در مسند وزارت قرار گيرند...»
از يادداشت روزنامه جمهوري اسلامي چند نكته دانسته مي‌شود كه شايد مدنظر خود نويسنده هم نبوده و اذعان ضمني نوشته اوست:
1 ـ روحاني بعضاً وزرايي به مجلس معرفي كرده كه عملكرد قابل قبولي در دولت اول او نداشته‌اند.
2 ـ وزراي پيشنهادي روحاني اهل دادن باج به مجلس براي وزير شدن هستند.
3 ـ نمايندگاني كه اهل باجگيري هستند، تعدادشان كم نيست و مي‌توانند آنقدر پرتعداد باشند كه در رأي آوردن يا نياوردن يك وزير نقشي تعيين‌كننده ايفا كنند.
