با افزايش قدرت روسيه در سطوح مختلف و همچنين
تصميم جدي آن براي بازگشت به عرصه تصميم گيري هاي كلان بين المللي، انتظار مي رفت
كه اختلافات بين مسكو – واشنگتن افزايش پيدا كند. اين اختلافات با پيچيده تر شدن
معادلات در سوريه و منطقه غرب آسيا بيشتر شد. به حدي كه امريكا در دوره باراك
اوباما تصميم گرفت در اوكراين جبران كرده و همچنين با فرستادن نيروهاي ناتو به
نزديك ترين محدوده مرزي در حوزه درياي بالتيك، روسيه را تحت فشار قرار دهد.
در همين حال روسيه نيز با اجراي تاكتيك گروگان
گيري سرزميني و همچنين جديت بيشتر براي پياده كردن تصميماتش در عرصه بين المللي
امريكا را با مشكلات جدي تري مواجه كرد. چرا كه در سطوح مختلف، قدرت اجرايي اين
كشور را به چالش مي كشيد. اين مسئله بيش از همه در وتو كردن طرح هاي امريكايي –
غربي در شوراي امنيت سازمان ملل نمايان بود. بويژه كه در اين راه چين را در كنار
خود دارد.
امريكا در ادامه اين جدال هاي غيرمستقيم تنها
چاره را در تحريم هاي روسيه ديد. سياستي كه در دوره اوباما آغاز شد و به هر شكل سعي
مي شود در دوره دونالد ترامپ نيز ادامه پيدا كند. در اين ميان حتي امريكايي ها نيز
معتقد هستند كه روس ها با دخالت در انتخابات آنها، دونالد ترامپ را در كاسه‌شان
قرار دادند تا اين كشور براي مدت ها وارد چالش داخلي شود. فضايي كه حتي ممكن است
به استيضاح رئيس جمهور منجر شود. جداي از اين مسئله در صورت تاييد اين مسئله كه
روسيه در انتخابات امريكا تاثيرگذار بوده، شخصيت بين المللي اين كشور را براي
هميشه زير سوال برده است. از طرفي رئيس جمهور آن را زير سايه خود گرفته است.
موضوعي كه در تاريخ اين كشور چنين نظيري وجود نداشت.
در چنين فضايي دموكرات ها كه خود را بزرگ ترين
بازنده و سرخورده، نفوذ روسيه در امريكا مي دانند، با توجه به اكثريتي كه در سنا
و مجلس نمايندگان دارند، به دنبال تحريم هاي بيشتر عليه روسيه هستند تا با اين كار
كرملين را تحت فشار قرار بدهند و هم اينكه به مبارزه خود عليه ترامپ ادامه داده
باشند.
بر همين اساس كنگره امريكا با نشانه گرفتن صنايع
توليد انرژي هاي فسيلي، صنایع سنگین و معادن روسيه، به دنبال تحريم هاي جديدي عليه روسيه
است. اين در حالي است كه اروپا به شدت نگران اين بخش از سياست هاي امريكا است. در
همين باره پایگاه اینترنتی گلوبال ریسرچ نوشته است كه «تحریم آمریکا علیه
روسیه تحریم غیرمستقیم اتحادیه اروپاست» بخصوص كه «بسیاری از کشورهای اروپایی خصوصا
در شرق بیشتر از هفتاد درصد در مصرف انرِژیهای فسیلی به کشور روسیه وابسته هستند.»
در حالي كه امريكا چنين وابستگي اي به روسيه ندارد و حتي به نظر مي آيد بيش از
گذشته در حال درگير كردن روسيه و اروپا است كه فضاي امنيتي سنگيني را در منطقه
مربوطه ايجاد مي كند.
البته اروپا نيز كم كم در حال فاصله گرفتن از تصميمات امريكا
است تا وارد بازي تحريم هايي نشود كه امريكا به شكل خطرناكي در اين منطقه وضع مي
كند. در اين زمينه مارگراتیس شیناس، سخنگوی کمیسیون اروپا تاكيد كرده است كه «اتحادیه
اروپا و کشورهای عضو عادت دارند که تا برخی از مواقع با مانورهای کنگره و دولت آمریکا
بازی نخورند و سریعا لابی گری کنند تا تصمیم های بهتری در عرصه سیاست خارجی گرفته شود.
از زمان الحاق شبه جزیره کریمه به روسیه که اروپا و آمریکا آنرا برسمیت نمی شناسند
تحریمها علیه روسیه همواره بصورت هماهنگ بین دو متحد فراسوی اقیانوس اطلس انجام شده
است. از این پس اگر کنگره می خواهد نقش متفاوتی بازی کند نوع روابط اتحادیه اروپا و
آمریکا هم عوض خواهد شد.»
اروپا در كنار
اين موضع گيري، به شكل مستقيم به سياست هاي جاري امريكا بخصوص تصميمات اين كشور در
حوزه هاي مختلف حمله مي كند و بر اساس اختلافات پيدا و پنهاني كه بين اين دو متحد
سنتي وجود دارد، خواهان عملكرد منطقي واشنگتن در خصوص مسائل مختلف از جمله احترام
گذاشتن به ارزش هاي غربي است.
روسيه نيز اين
فضا را كاملا درك كرده و در چنين بستري علاوه بر اينكه به دنبال كنترل اقدامات
امريكا در سطح رياست جمهوري است، طرح فشار به واشنگتن از سوي اتحاديه اروپا را
نيز دنبال مي كند و از اين طريق سعي دارد فشارهاي شكل گرفته از سوي تحرم ها را بر
روي شانه هاي اروپا قرار دارد تا به اختلافات امريكا و اروپا بيفزايد.
