صغري خيل فرهنگ
«همين تربت پاك شهيدان است كه تا قيامت مزار عاشقان، عارفان، دلسوختگان و دارالشفاي آزادگان خواهد بود» (امام خميني). براي گفتوگو با خانواده شهيد مدافع حرم عباس آبياري به شهريار رفته بوديم كه گذرمان به گلزار شهداي كهنز شهريار افتاد. مدفن شهداي دفاع مقدس و شهداي مدافع حرم كه تربت‌شان سال‌هاست زيارتگاه مردم اين منطقه شده است. در اين گلزار نام آوران بسياري آرميده‌اند كه روزگاري نه چندان دور نام هر كدامشان در جبهه‌هاي جنگ مي‌پيچيد و لرزه بر اندام دشمن مي‌انداخت. اين نوشتار گزارشي از يك قطعه بهشت است در گوشه‌اي از زمين خدا... مزارهايي که بيش از 30سال شهادت را روايت مي‌کند.
شهيد مرصاد ناخودآگاه يك به يك سنگ مزار شهدا را مرور مي‌كنم. اينجا اوضاع با هميشه تفاوت دارد. قرار نيست كسي راوي زندگي شهدا باشد. همين سنگ‌نوشته‌هاست كه فاصله تولد تا شهادت هر شهيدي را روايت مي‌كند و خودت بايد حدس بزني كه مابين اين دو تاريخ چه بر اين انسان خاكي گذشته كه از او يك شهيد ساخته است. اين بار فاصله از زندگي تا شهادت اين عزيزان مي‌شود همان چند خط نوشتار روي سنگ مزارشان... شهيد مهدي معصومي فرزند قاسم متولد 18 آبان ماه 1347 بود كه در آخرين عمليات دفاع مقدس يعني مرصاد آسماني شد.
شهداي مدافع وطن در گلزار شهداي كهنز بيشتر از آنكه چشمت به شهداي دفاع مقدس بيفتد، سنگ مزار شهداي مدافع وطن در سال‌ها و ادوار مختلف را مي‌بيني. مانند سرباز شهيد حسين اداره حيدرآبادي فرزند محمد كه سال 1351 متولد شد و 9 شهريورماه 1371 در پيرانشهر به شهادت رسيد. يا بسيجي شهيد اسماعيل شقاقي فرزند رمضان كه اول فروردين سال 1354 به دنيا آمد و 13 فروردين ماه 1372 در همين شهريار به شهادت رسيده است. «راستي چه اتفاقي براي اسماعيل شقاقي افتاده كه در شهريار به شهادت رسيده است؟» اين سؤال فكرم را به خودش مشغول مي‌كند. يعني هر شهيدي كه اينجا و در ديگر گلزار شهدا آرميده داستاني براي خود دارد كه شرحش مي‌تواند يك تاريخ را بسازد. تاريخي از شهادت‌ها و رشادت‌ها، تاريخي از حماسه‌آفريني‌ها و ماجراهاي زيبا و شنيدني كه تاريخ معاصر مملكت‌مان مملو از چنين ماجراهايي است.
سرباز شهيد اسداله عبداللهي نقدهي فرزند محمد ولادت 1352 از ديگر شهداي اين گلزار است كه بعد از جنگ تحميلي به شهادت رسيده است. روي سنگ مزارش سال 1373 و شهر قم به عنوان زمان و مكان شهادتش ذكر شده است. پراكندگي تاريخ شهادت آنها نشان مي‌دهد كه هيچ زماني از تاريخ معاصرمان وجود نداشته كه خون شهيدي قوام بخش نظامي اسلامي نباشد. كمي آن طرف‌تر نيز مزار شهيد جواد سليمي كه در 21 آبان سال 1390 در پادگان شهيد مدرس ملارد به شهادت رسيده ديده مي‌شود. در جوارش مزار پاسدار شهيد وحيد شيرمحمدلو فرزند حاج سبزعلي كه او هم در 21 آبان ماه 1390در پادگان شهيد مدرس ملارد آسماني شد، ديده مي‌شود. هر دوي آنها از همرزمان و همراهان سردار شهيد تهراني مقدم بودند كه در واقعه پادگان ملارد به شهادت رسيدند.
مزار شهيد مصطفي صدرزادهاين گلزار شهدا مدفن شهيد نامداري چون مصطفي صدرزاده نيز است. متولد19شهريور سال 1365 در شوشتر كه مصادف با پنجم ماه محرم متولد شد و در اول آبان ماه 1394 كه مصادف با 9 محرم بود به شهادت رسيد. وقتي به مزار شهيد صدرزاده مي‌رسم ياد آن خاطره زيبايي مي‌افتم كه همسرش روايت كرد: مصطفي هيچ وقت به اين فكر نمي‌كرد كه مثلاً اگر در فلان محله كار فرهنگي كند ممكن است بازدهي خوبي نداشته باشد. مصطفي محله‌اي پرت و دورافتاده را در كهنز شهريار براي كار فرهنگي انتخاب كرده بود. وقتي در جمع خانم‌ها يا در جمع‌هاي خانوادگي اين موضوع را مطرح مي‌كردم، همه تعجب مي‌كردند و مي‌گفتند آنجا كه واقعاً اميدي به نتيجه‌گيري نيست! حتي مي‌گفتند كسي از بچه‌هاي آن محل انتظاري ندارد. دو سال و نيم بود كه مصطفي حضور فيزيكي كمتري در آن منطقه داشت. در اين مدت وقتي مادران آن بچه‌ها را مي‌ديدم از كارهاي مصطفي تشكر مي‌كردند و مي‌گفتند كه ممنونِ زحمات او هستند.
سجده بر مزار سجاد عفتيگلزار در زمان حضور ما خيلي خلوت است، اما در همين لحظه پيرمردي را مي‌بينم كه بر مزار شهيد سجاد عفتي بوسه مي‌زند. پير مردي كه وقتي شوق من را براي غبار‌روبي ازمزار شهدا مي‌بيند با گالني پر از آب خودش را مي‌رساند و آب روي مزار شهدا مي‌ريزد تا در شست‌وشوي مزار شهدا سهيم باشد. از او مي‌پرسم هميشه به اينجا مي‌آييد؟ مي‌گويد بله خيلي به اينجا سر مي‌زنم و تعلق خاطر زيادي به شهدا دارم. راستش اين شهدا خيلي برايم عزيزند. هر حاجتي كه داشته باشم بي‌درنگ كمكم مي‌كنند.
آخرين شهيد مدافع حرم مدفن در اين گلزار شهدا، شهيد محمد آژند است. شهيد محمد آژند متولد 1359 از شهداي مدافع حرم شهرستان شهريار 21 دي ماه سال 94 در دفاع از حرم عقيله بني هاشم حضرت زينب كبري(س) در منطقه خان طومان سوريه به دست تروريست‌هاي تكفيري به شهادت رسيد، اما پيكرش پس از پنج ماه و پنج روز از طريق آزمايش «دي‌ان‌اي» شناسايي شد و در گلزار شهداي كهنز شهريار آرام گرفت.
