استان چهارمحال و بختیاری به علت موقعیت
طبیعی مناسب زندگی ، دارا بودن امکانات
لازم زیست‌محیطی و با توجه به دوعامل اساسی فرهنگ و اقلیم نقش
مهمی در آفرینشهای فرهنگی هنری در هر بخش از استان را دارد، تاریخ و فرهنگ جغرافیای
گذشتگان در منطقه از هر لحاظ حتی معماری،
بافت و ترکیب انتخاب محل ، دارای خصوصیات
حائز اهمیت بوده است که از ویژگی‌های تاریخی استان محسوب می‌گردند و با وارد شدن
هر فرد گردشگر به این منطقه علاوه بر لذت بردن از طبیعت زیبای محل و آثار تاریخی و قلعه‌ها در جای جای استان و
با مشاهده مردم مهمان‌نواز و متدین چنانچه با دیده عبرت بنگرد چند عامل مهم از
جمله طبیعت زیبا و آثار بجا مانده از
گذشتگان و مردم خون‌گرم مهمان‌نواز متدین فهیم دانا را خواهد دید .
حال آنکه چرا استان با تمام قابلیتهای
جغرافیایی، تاریخی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی با مردم فعال با توجه به اینکه از
امکانات بالقوه و به بالفعل قابل ملاحظه دارد امّا برای تبدیل‌شدن به یک استان
توسعه‌یافته از سایر استانهای همجوار عقب مانده است ؟!!
توسعه‌نیافتگی مرکز استان محصول چندین
عامل وابسته به یکدیگر است
1- تعصب محل‌گرائی، قومی گرائی، فامیلی
و تفوق گروهی یکی از شناسه‌های استانهای توسعه‌نیافته است . در این استانها این
پیوند قومی است که جایگاه اجتماعی سیاسی و حتی اقتصادی افراد جامعه و شهروندان را
تعیین نموده و جائی برای خرد فردی و تعالی
فرهنگی نخواهد گذاشت ، بلکه با محل‌گرائی
قومی قبیله‌ای فامیلی حاکمیت بر استان را حق مشروع خود می‌دانند بخصوص در برگزاری هر
انتخاباتی عده‌ای حرفه‌ای به هوای غنیمتی به هواداری سرسختانه از قوم‌گرائی-محل
گرائی پرداخته و مسائل قومی را دامن می‌زنند و آنها را تفکیک می‌کنند و این ناموجه‌ترین
تقسیم ، تطابقی با نظام ارزشی ما نداشته بلکه یک رفتار بینش عامیانه بازدارنده از فرهنگ
محل‌گرائی، قبیله‌ای فامیلی از فرهنگ گذشته است و آثار زیانبار آن شهر و استان را
از توان عظیم نیروی کارآمد محروم می‌کند.
2-افراد جامعه مرکز استان باید احساس
کنند که عضو جامعه سیاسی بوده لذا تنها در
اینصورت است که انسجام سیاسی در جامعه بوجود خواهد آمد . استان از ناحیه
پدیده(فرار سرمایه) آسیبهای فراوان دیده است و حتی میبیند . شکی نیست که فضای
محیطی مهمترین علت این رخداد است. اگر جمعی از مردم استان به این نتیجه برسند که
مسائل عمومی شهر و استان هیچ ربطی با
منافع آنها ندارد راهی جز هجرت برایشان باقی نمی‌ماند. حاصل چنین روندی جز تشدید
مشکلات اقتصادی در استان و توسعه‌نیافتگی چیز دیگری نخواهد بود .
و آثار زیانبار طولانی بر پیکر جامعه
استان خواهد گذاشت و مرکز استان را از توان
عظیم نیروی کارآمد، توان‌مند، برنامه‌ریز و خدمتگذار و علاقمند دارای انگیزه کار و
سرمایه محروم می‌کند .
3-برای رشد و توسعه در استان مدیریت
مهمترین عنصر است که در ایجاد دگرگونی در ساختار تولید و سازمان‌دادن به عوامل
مؤثر توسعه نقش داشته و از فعل و انفعالات عرضۀ اقتصادی آگاهی دقیق داشته باشد در
انتخاب مدیران باید به کارایی فردی توجه شده و مصالح ملی، اجتماعی در نظر گرفته شود بنابراین
اصلاح در شیوۀ مدیریتی در ادارات استان امری ضروری است.
4-انتقاد مقدمه اصلاح و پیش‌رفت در
کارها است و این یک اصل عقلانی قابل‌قبول می‌باشد. در استان چهارمحال و بختیاری،
ظرفیت لازم برای انتقادپذیری در نزد اکثر افراد و سازمانها وجود ندارد. اگر کسی
انتقاد سازنده کرد باید منتظر عواقب خطرناک آن باشد. ( شکایت از رسانه ها )
5-یکی از راه‌هایی که می‌تواند در کنار
ارزآوری برای مردم استان اشتغال‌زا باشد صنعت جهانگردی است زیرا این صنعت نه تنها
یک پدیده مصرفی نیست بلکه به عنوان صنعت تولیدی در جهان امروز ارزآور و اشتغال‌زا
است. چون سرعت گردش پول در حوزه گردشگری بسیار سریع در اختیار عموم مردم است و از
نظر میزان اشتغال بزرگترین صنعت جهان و
ستون فقرات توسعه ملی شناخته می‌شود. جذب گردشگر خارجی به داخل استان ایجاد اشتغال
برای تعدادی بیکار از جمله راه‌کارهائی است که می‌تواند صنعت جهانگردی را در آینده
ارزآور و اشتغال‌زا نماید مشروط بر اینکه در ساختار سازمان جهانگردی استان تجدید
نظر شود و امکانات رفاهی مهیا گردد .
6-در اواخر سال 75 شرکت سرمایه‌گذاری
توسعه عمران زاگرس چهارمحال و بختیاری با اعلام اینکه این استان یکی از استان‌هایی
است که دارای موقعیت ممتاز و غنای طبیعی بی‌شمار دارد و پتانسیل بالقوه توریستی در سطح بالا و دارای
گنجهای پنهان و داشتن پروژه‌های فراوانی می باشد با شعار « می‌توان با داشتن سرمایه و برنامه‌ریزی دقیق جهت رشد و توسعه عمران استان
بخصوص اشتغال‌زایی و افزایش درآمد و رفع نارسائیهای استان و حل مشکلات بیکاری مردم
« اقدام به دعوت به همکاری و مشارکت در سرمایه‌گذاری
نمودند.
مردم به امید اینکه این سرمایه‌گذاری با ایجاد
کارگروه‌های صنعتی کوچک و بزرگ و مجتمع‌های دامپروری کشاورزی بویژه صنعت توریسم که
بعد از نفت در آینده امید کشورمان است از این طرح استقبال نمودند ، گرچه این شرکت با اهداف بیان شده فوق ، کاری صحیح در جهت منافع مردم استان و یک پدیده مثبت
ارزیابی می‌شد ، در دورۀ اوّل مدیریت و مؤسسین با حسن نیت با برنامه‌ریزی اقدامات
اولیه ای انجام دادند.
اولین پروژه مهم و اساسی شرکت سرمایه‌گذاری
زاگرس در احداث دهکده سیاحتی زاگرس در پل زمان‌خان بود که 40 هکتار زمین مشرف بر
پل زمان‌خان تملک گردید و بر روی آن اقدامات لازم صورت گرفت .
مدیریت اولیه توانست با مساعدت مسئولین
حدود 1000 هکتار زمین در مجاورت دریاچه سد زاینده‌رود جهت گردشگری گرفته و ساخت یک مجتمع تجاری اداری در خیابان ملت
شهرکرد که قرارداد طراحی آن توسط مهندسین مشاور پلشیر بسته شد .
این زمین را شهرداری بجای پول سهام
کارمندان(پرسنل) به مبلغ دویست میلیون تومان به شرکت واگذار کرد که درگزارش
30/9/76 شرکت زاگرس به آن اشاره شده است .
متأسفانه در دوره‌های بعد این زمین در
قلب شهرکرد(در حال حاضر به مجتمع میلاد معروف است) را با زمینی که نه ارزش افزوده
داشته است و دارای مشکلات اجتماعی بوده و مبلغ ده میلیون تومان ارزش داشت معاوضه و هنوز
بلاتکلیف باقی مانده است.
دهکده سیاحتی که می‌توانست هزاران نفر
اشتغال ایجاد کند متاسفانه به عده‌ای خواص
واگذار و به ویلاهای خصوصی افراد خاص تبدیل شد.
در خاتمه نویسنده اعتقاد دارد با نظارت
دقیق و قوانین سخت و حسابرسی از تعاونی‌ها و مؤسسات دولتی و نیمه دولتی می توان فعالیتهای صرفاً در راستای اشتغال پایدار انجام داد اگر
چه دستمزد این فعالیتها کم بوده امّا شغل فرد و سلامت جامعه اجتماعی او را تامین
خواهد کرد .
