حسين بركتي
مهدي سجادهچي، فيلمنامهنويس، درباره لزوم ساخت آثار سينمايي با موضوعيت قدس و فلسطين اظهار كرد: سينماي ما به ساختن فيلمهايي با اين موضوع نياز دارد اما فيلمهايي كه ساخته ميشود نياز ما را برطرف نميكند. ما براي اينكه به فلسطين كمك كنيم بايد فيلم بسازيم تا هميشه زنده بماند.
سجادهچي در پاسخ به اينكه با توجه به مفهوم جنگ نرم چقدر لازم است در زمينه مسائلي چون فلسطين آثار سينمايي توليد كنيم، خاطرنشان كرد: سينما يك رسانه است و طبيعتاً نميشود موضوعي مثل فلسطين را ناديده گرفت و بديهي است كه بايد در اين زمينه آثاري داشته باشيم اما از آنجايي كه در حال حاضر سينما مخاطباني دارد كه به گيشهها رونق ميبخشند و تقريباً هم همه فيلمها صرفاً براي سرگرمي ساخته ميشوند، درباره موضوع فلسطين فيلم ساختن كمي سخت است؛ فيلمي كه مخاطب آن را ببيند تا هزينه و زحمت فيلمساز بر باد نرود. مشكل اينجاست كه فقط مسئله فلسطين نيست و حتي در زمينه دفاع مقدس نيز ما به مشكلاتي در سينما برميخوريم، چون اصولاً فيلمهايي ساخته نميشود كه مخاطب واقعي داشته باشند. وي ادامه داد: بنابراين با توجه به مشكلات موجود در اين عرصه، فيلمسازان خوب هم از ورود به اين حوزه پرهيز ميكنند و همين مسئله دَري را براي افرادي باز ميكند كه در حوزههاي ديگر راهي براي فيلم ساختن پيدا نميكنند. در نتيجه به سراغ اينگونه فيلمها ميآيند و فقط ميخواهند كاري ساخته باشند، بدون اينكه به ساختار فيلم توجه كنند. من فكر ميكنم ما به ساختن اينگونه فيلمها در سينما نياز داريم اما فيلمهايي ميسازيم كه واقعاً نياز ما را برطرف نميكنند.
فقط اميدوارم روزي نرسد كه مسئولان ما به اين نتيجه برسند كه دست از اين موضوعات بردارند بلكه راههايي پيدا كنند و اجازه بدهند جريان آزاد سينما اين مسير را پيدا كند. اين اتفاق در سينماي ما شدني است البته اگر مشكلات حل شود. اين فيلمنامهنويس گفت: به هر حال فيلم خوب را بودجه و سفارش نميسازد، بلكه دغدغه هنرمندي ميسازد كه در وهله اول يك آرتيست است و زبان سينما را ميشناسد و در وهله دوم دغدغه دارد. اگر هنرمند دغدغه كاري داشته باشد، مطمئناً راه ساختنش را پيدا ميكند، به عنوان مثال، هميشه دليل ساخته شدن فيلمهاي خوب و موفق در حوزه دفاع مقدس، حضور فيلمسازاني بوده كه واقعاً دغدغه اين موضوع را داشتند و همين مسئله باعث موفقيت اثرشان شد. بنابراين اگر ما فيلمسازاني هم كه دغدغه فلسطين را داشته باشند پيدا كنيم و حداقل هر دو يا سه سال يك بار فيلمي سينمايي با اين موضوع داشته باشيم خيلي خوب است و براي تغذيه فرهنگي سينماي كشورمان كافي است.