نويسنده: سجاد علمرداني
درخت سيب تنها كافي است تا آب، خاك مناسب و نور خورشيد بدان برسد. چنان شكوفا ميشود كه بعد از سالي ميوهاش را ارزاني ميدارد (شكوفايي كامل يك چيز). آيا انسان با وجود اين همه نعمت كه سلامت جسم به هزاران نعمت مادي ميارزد باز سؤال ميكند كه در پي اين كارم پاداشي هست؟
خداوند بيحساب نعمت ميبخشد و انسان باز به دنبال پاداشي در ازاي كارش است! اين قصه خلقت است و هميشه خواهد بود. ماه مبارك و پربركت رمضان، علامتي براي دانستن است، آگاهي از پيرامون، دانستن رموز اتفاقات ساده و عجيب و غريب اطراف. عجيب نگوييم، به سخن ساده، رمضان براي سلامت جسم و روح اندوختهاي بزرگ دارد كه بدان حس همدردي ميگويند؛ همدردي با كساني كه در همه سال ناني براي خوردن ندارند، آبي سالم براي نوشيدن و مأمني براي آساييدن. رمضان ماه مهر است و ماه ايمان. شروعي تازه براي يك باور و ترك عادت يك شك. رمضان سبب بينشي جديد در تفكر فرد ميشود و بستري مناسب است كه فرد پيرامون نامكشوفش را كنكاش كند. شايد اين جستوجوي پيرامون به كشف خود انجامد.
امير بيان، حضرت علي(ع) ميفرمايند: «هر كه ديروزش با امروز يكي باشد يقيناً در خسران است، گم ميشود و رو به فراموشي ميرود.» به لحاظ رفتاري، رمضان براي شروع بسياري از تصميمات، اعم از تمرين شروع، عادتي درست اما دشوار و ترك عادتي ناسالم اما دلپذير، ماهي خوب و مناسب است و صد البته ميتواند گودي براي زورآزمايي نفس اماره و به خاك ماليدن آن باشد. همه علماي غربي و شرقي معتقد هستند كه تمرين رفتاري كه با تقويت مناسب همراه است ميتواند باعث ثبات آن شود و تبديل به عادتي جديد شود كه مناسب و مساعد است. عكس اين مورد هم صادق است، بدين معنا كه هر زماني كه دلمان ميخواست با كنار گذاشتن خوردن و نوشيدن ميخواهيم به خود متذكر شويم كه اي انسان تو ميتواني سالم زندگي كني، سبكبال باشي، كافي است كمي عميق ببيني و كمتر قضاوت كني.
ما وقتي ميخواهيم به جايي كه احساس ميكنيم به آنجا علاقه داريم برويم يا جايي كه بين ما رودربايستي هست برويم، سعي ميكنيم بهترين لباسهايمان را بپوشيم، مناسب سخن بگوييم و بوي خوبي بدهيم. آيا به پيشواز خالق همه هستي نيز با اين آمادگي ميرويم؟ قضاوت نميكنيم، اما ميتوانيم به هر گونهاي كه هستيم، باز خود را بهتر بيابيم. 30 روز فرصت ناب براي برداشتن 30 گام مثبت در مسير خودسازي.