جماران آنچنان كه از نامش برميآيد، قرار بود سايتي براي ترويج انديشههاي امام و به گفته حسن خميني فراجناحي باشد اما در طول همه اين سالها عملاً مبدل به رسانه اصلاحطلبان شد و يكسويه به انتشار اخبار و تحليلهاي آنان ميپردازد، بيآنكه مهم باشد كه آنچه منتشر ميشود، موافق انديشههاي امام است يا مخالف آن. در يادداشت مذكور هم همين اتفاق روي داده و نوشتهاي از يكي از اعضاي حزب منحله مشاركت در اين سايت درج شد كه در بخشي از آن آمده: «امام در برخي از پيچهاي تاريخي نيز ميتوانست بهتر عمل كند. در برخورد با برخي از نيروهاي سياسي يا رفتارهاي انقلابيون اول انقلاب ميشد به دور از فضا و جو انقلابي تصميمات بهتري گرفت و شايد اعتراف مرحوم امام در اينكه در جريان دولت بازرگان اشتباه كردم، يكي از اين موارد باشد. شايد بازرگان در آن شرايط خوب درك نشد يا برخي تصميمها در جريانات سال ۶۷، كه مستمسك مجريان قضايي، دستنوشته ايشان بود، از جمله خطاهايي بود كه به هرحال تاكنون پاسخ درخوري نيافته است.»
نويسنده به دروغ اذعان امام در اشتباه نسبت به دولت بازرگان را مصادره به مطلوب ميكند؛ حال آنكه از فحواي كلام امام روشن است كه از اعتماد به دولت موقت پشيمان شدهاند: «پيش از انقلاب من خيال ميكردم وقتي انقلاب پيروز شد، افراد صالحي هستند كه كارها را طبق اسلام عمل ميكنند؛ بنابراين بارها گفتم روحانيون ميروند كارهاي خودشان را انجام ميدهند بعد ديدم... آنها افراد ناصالحي بودند... آمدم صريحاً اعلام كردم من اشتباه كردم....»
اقدامات تروريستي منافقين كه در سال 67 اعدام شدند هم چيزي نيست كه قابل رد و انكار باشد و نظام هم از آن تصميم درست امام برنگشته است.
اما نكته آن است كه يك اصلاحطلب صريحاً در سايت منسوب به امام اجازه مييابد تصميمات درست امام را زير سؤال ببرد يا به ايشان نسبت دروغ وارد كند كه در مورد بازرگان اشتباه كردم، آن هم امامي كه قسم جلاله ميخورد كه «والله قسم من با نخست وزيري بازرگان مخالف بودم». آيا وقت آن نرسيده كه مؤسسه تنظيم و نشر آثار حضرت امام بابت نشر آثار اصلاحطلبان و بهخاطر دهها ميليارد بودجه سالانهاي كه ميگيرد، پاسخگو باشد؟