مترجم: رضا محمدي
يكي از مشكلاتي كه همواره در بيمارستانها با آن مواجه هستيم كمبود پلاكت خون است. اكتشاف محققان ويرجينيا راهگشاي پايان دادن به كمبود اين سلول حياتي است كه عامل لختهكننده خون ميباشد. سلولي كه تفاوت بين مرگ و زندگي را نشان ميدهد. همچنين اين يافتهها ميتوانند مزاياي زيادي براي كودكان نارس داشته باشند و دري به معالجههاي جديد براي بيماري خطرناكي همچون ترومبوسيتوپني نوزادان بگشايند كه بالاي 30 درصد از آنها را در بخش مراقبتهاي ويژه نوزادان به خود اختصاص داده است.
محققان به تازگي گزينهاي را شناسايي كردند كه ممكن است با به كار بردن آن ميتوانند بر موانعي كه مانع از توليد مقدار زياد پلاكت در محيط خارج از بدن شود، غلبه كنند. پژوهشگر آدام گلدفارب، پزشك واحد پاتولوژي دانشگاه ويرجينيا، اظهار داشت: مقدار پلاكت محدود و تقاضا در حال افزايش است. مقدار پلاكتي كه ميتوانيم خارج از بدن توليد كنيم بسيار بسيار اندك است و هماكنون ناتواني در افزايش آن مانع بزرگي است. در حقيقت ما معتقديم كه برطرف كردن اين مانع قدم بسيار مهمي براي حل اين مشكل است. همچنين ممكن است دانشمندان بتوانند از اين گزينه براي مبارزه با ترومبوسيتوپني نوزادان استفاده كنند، وضعيتي كه مراقبت از كودكاني كه اكنون در مخاطره هستند را با مشكل مواجه كرده. گلدفارب اظهار داشت: مشخص شده كه در نوزادان نارس و ديگر نوزادان ذخيره پلاكت در حد وسط قرار دارد و در واكنش در برابر درد و نياز به توليد بالاي پلاكت توانايي كمي دارند. درصد بالايي از اين كودكان بسيار كوچك براي افزايش سطح پلاكت به تزريق پلاكت نيازمندند.
بررسي مغز استخوان
راه حلي كه محققان به آن دست يافتند كنترل ميكند كه آيا سلولهاي مگاكاريوسيت كه مغز استخوان توليد ميكند از نوعي است كه در بزرگسالان است يا در نوزادان و اهميت آن به اين خاطر است كه نسخه اين سلول در بزرگسالان و نوزادان ويژگيهاي متفاوتي دارد. تعداد زيادي از مگاكاريوسيت بزرگسالان در ساختن پلاكتها نقش دارند. از طرف ديگر مگاكاريوسيت كودكان سلولهاي كوچكتري هستند و به منظور توليد مگاكاريوسيت بيشتر تقسيم ميشوند. توانايي جابهجايي بين اين دو امتياز بزرگي براي پزشكان خواهد بود. پزشكان در حال حاضر قادر به توليد مقدار زيادي پلاكت در آزمايشگاه نيستند و در عوض بايد به اهداي پلاكت براي بيماران متكي باشند. با اين حال احتمال دارد يافتههاي جديد به تغيير آن كمك كند. محققان ميگويند تصور بر اين است در بدن ما هر مگاكاريوسيت هزاران پلاكت توليد ميكند و زماني كه توليد پلاكت را در محيط كشت (خارج از بدن) انجام ميدهيم 10 پلاكت توليد ميشود. تصور ما بر اين است كه مسيري كه در حال بررسي آن هستيم توليد پلاكت را افزايش ميدهد و ميتواند در هر دو مسير انجام شود: متوقف كردن مسير به منظور بالا بردن رشد مگاكاريوسيت و سپس فعال كردن مسير در برخي نقاط به منظور افزايش توليد پلاكت است.
منبع: ساينس ديلي