نویسنده: شيوا نوروزي
بازيهاي همبستگي کشورهاي اسلامي به پايان رسيده و حالا بهترين فرصت است تا با نگاهي کارشناسي و البته حرفهاي نتايج کسب شده کاروان اعزامي مورد بررسي قرار بگيرد و ضعفها و قوتهاي رشتههاي مختلف شناسايي شوند. در صورتي که اين بررسي با حضور کارشناسان و نخبههاي ورزشي بدون فوت وقت و با کمترين اتلاف زمان صورت گيرد، ميتوان اميدوار بود که سقوط يک پلهاي ورزش ايران در بازيهاي فوق ريشهيابي شده و از پسرفتهاي بعدي پيشگيري خواهد شد. 161 ورزشکار ايراني در حالي به باکو اعزام شدند که انتظار ميرفت حداقل عنوان دومي کشورمان در بازيهاي کشورهاي اسلامي حفظ شود. اما نهتنها اين خواسته محقق نشد بلکه کاروان ايران با سقوطي يک پلهاي به رده سوم تنزل کرد! موضوعي که به نظر ميرسد مسئولان ورزش علاقهاي به صحبت کردن در مورد آن ندارند و بيشتر روي افزايش تعداد مدالها مانور ميدهند.
ورزش ايران براي درخشش در آوردگاههاي معتبر و رقابت با قدرتهاي اصلي دنيا راه درازي در پيش دارد. هرچند که نمايندگان کشورمان در رقابتهاي مختلف بارها تواناييهاي خود را به رخ کشيدهاند و افتخارات زيادي کسب کردهاند، اما معمولاً با اتمام هر رقابت و تورنمنتي بررسي عملکرد ورزشکاران به دست فراموشي سپرده ميشود و مسئولان به جاي موشکافي شکستها و تقويت نقاط قوت ترجيح ميدهند به مدالهاي به دست آمده دل خوش کنند. بازيهاي همبستگي از جمله رقابتهايي است که بسياري از کنار سقوط يک پلهاي کاروان به سادگي عبور کردهاند در حالي که همين سقوط يک پلهاي حاوي نکات مهمي براي ورزش ايران است. بيتوجهي به اين نکات بدون شک به ضرر ورزشمان تمام خواهد شد و ثمره آن را در دورههاي بعدي و حتي ساير رقابتها خواهيم ديد. 98 مدال رنگارنگ در شرايطي توسط ورزشکاران کشور به ارمغان آمد که در دوره قبل تنها موفق به گرفتن 50 مدال شده بوديم. افزايش چشمگير مدالهاي کسب شده حاصل تلاشهاي ورزشکاران، مربيان و مديران تيمهاي اعزامي بوده، اما نکته اصلي که اميدواريم توجه لازم به آن شود تنزل جايگاهمان از رده دوم به رده سوم است. تعداد مدالهاي کاروان اعزامي در حالي نزديک به دو برابر شده که رقباي اصليمان در بازيهاي کشورهاي اسلامي سه رقمي شد. جمهوري آذربايجان و ترکيه با اختلافي فاحش از کشورمان ردههاي اول و دوم را در اختيار گرفتهاند. از سوي ديگر اين بازيها زير نظر IOC نيست و اگر بود مدعيان با تمام توان حضور پيدا ميکردند که در اين صورت قطعاً کار سختتري پيشروي کشورمان بود.
با اندکي تأمل ميتوان دريافت که رقبا با استفاده از تمام پتانسيل ورزش خود به اين جايگاه دست يافتهاند. فراموش نکنيم که ورزش ايران با توجه به برخي محدوديتها نميتواند در همه رشتههاي ورزشي چه در بازيهاي آسيايي، چه بازيهاي همبستگي و حتي در المپيک با رقبا مبارزه کند، اما همه ما ميدانيم که در برخي رشتهها ميتوانيم از پتانسيل بانوان و آقايان استفاده کنيم و اتفاقاً ورزشکاران کشورمان تواناييهاي زيادي در کسب مدال و قلههاي افتخار دارند. با اين حال باز هم از اين فرصت به نحو احسن بهره نميبريم و نفرات اعزامي در حد و اندازههاي خود ظاهر نميشوند. همانطور که اشاره شد بررسي نتايج کاروان اعزامي به باکو ميتواند ضعفهاي عميق در برخي رشتههاي مدالآور را کاملاً نشان دهد. هرچند که از دست دادن مقام دوم بازيهاي همبستگي کشورهاي اسلامي موضوع کماهميتي نيست، اما براي جبران آن در ادوار بعدي و درخشش در ساير تورنمتها بايد عزم خود را جزم کنيم. ريشهيابي علل شکستها و ناکاميها، بهره گرفتن از نيروهاي جوان، سرمايهگذاري هرچه بيشتر روي تيمهاي پايه و ردههاي سني، تقويت يا تجديدنظر در مديريت برخي فدراسيونها و بهکاريگيري نيروهاي کارآمد و متخصص و پرهيز از هياهوهاي رسانهاي از جمله راهکارهايي است که ميتواند فدراسيونها و رشتههاي ناموفق را از پسرفت نجات دهد.