بايد بپذيريم هنرمند امروز ما فاصله طبقاتي زيادي با جامعه و مردم خود پيدا کرده است. آنها درک مشترک و زيست اصولي و درستي از مردم پايين شهر ندارند، آنها بيش از نوع آزادي که شما مدنظرتان است به نان شب و صورت‌هاي سرخ از اختلاس مي‌انديشند.
ساعت‌هاي پاياني تبليغات نامزد‌هاي رياست جمهوري است. هر کدام از نامزدها تلاش دارند در اين بازه زماني آراي بيشتري را به خود اختصاص دهند. در روزهاي ابتدايي هنرمندان کمي از رسانه‌اي کردن نامزد خود و تبليغات براي وي پرهيز داشتند، اما با گذشت زمان کم‌کم برخي از هنرمندان حمايت خود را از اين نامزد انتخاباتي علني کردند. پرسش اساسي اينجاست که بسياري از چهره‌هاي شناخته شده سينما ابتدا چرا از علني کردن نام‌شان پرهيز داشتند و بعد از اينکه ابراهيم رئيسي با اقبال عمومي ملت ايران مواجه شد پاي به ميدان تبليغات گذاشتند؟!
قطعاً مي‌توان با مرور اخبار گذشته به اين مهم رسيد که دليل آنها نارضايتي از دولت روحاني و ناکارآمد بودنش در سينما بود، اما در روزهاي پاياني حمايت خود را علني کردند. حتي در اين ميان سيدمحمد مهدي مهدويان که مستند انتخاباتي حسن روحاني را ساخته بود از بيان آن امتناع مي‌کرد و در نهايت با آغاز جو حاکم بالاخره برعهده گرفت که مستند اين نامزد انتخابات را ساخته است.
با احترام به نظر تمامي هنرمندان که از نامزدي حسن روحاني در انتخابات پيش‌رو حمايت کرده‌اند بايد به اين نکته توجه داشت كه بسياري از اين هنرمندان در واقع سلبريتي و ستاره‌هايي هستند که در رفاه زندگي مي‌کنند، با مردم کف خيابان و محروم از امکانات فاصله دارند. اين هنرمندان آنچنان که بايد طعم تلخ بي‌پولي را نچشيده‌اند و حتي جيب‌هاي‌خالي‌شان هم شبيه جيب خالي کارگران و کارمندان نبوده است، به قول معروف جيب خالي داريم تا جيب خالي. آنها نمي‌دانند متروي شلوغ، کرايه تاکسي، اجاره خانه بالا در پايين‌شهر، عرق سرد شرمندگي بر پيشاني يک مرد يعني چه!
آنها فاصله زيادي با ذهنيت يک زن خانه‌دار دارند که انتظارش از همسر کارگرش کادوي گران‌قيمت نيست و مهريه‌اش براي محکم‌کاري زمين، خانه و... در فلان جاي شهر. چرا حالا ديگر بسياري از هنرمندان خط‌دهنده يا الگوي مردم نيستند؟! بايد بپذيريم هنرمند امروز ما فاصله طبقاتي زيادي با کف جامعه پيدا کرده، آنها درک مشترک و زيست يکساني از مردم پايين‌شهر ندارند. مردم ايران قهرمان‌هاي‌شان را از سينماي بي‌قهرمان ما انتخاب نمي‌کنند. ملت ايران قهرمان‌هايش را از ميان رجايي‌ها، باهنرها، فهميده‌ها و چمران‌ها انتخاب مي‌کند.
