جناب دكتر روحاني كه از 1392نظاميگري (سرهنگ) را معادل «فحش» مفهومسازي كرد، اكنون تلاش ميكند حرفه رقيب يعني قضاوت را معادل فحش مفهومسازي كند و با اينكه هر دو حقوقدان هستند اما خود را وكيل (بخوانيد دلبر) و رقيب را قاضي(بخوانيد ديو) معرفي كند.
دكتر عبدالله گنجي در كانال تلگرامي خود نوشت: واقعاً چه لزومي دارد؟ البته 50 درصد كساني كه به محكمه مراجعه ميكنند ناراضي بيرون ميآيند، آيا روحاني از اين امر طبيعي هم دنبال دوختن كلاهي در انتخابات است؟
هر دو دسته وكالت و قضاوت جزو وزينترين طبقه اجتماعياند. اما منابع رسمي قوه قضائيه معتقدند اكثر قضاتي كه فاسد ميشوند از سوي وكلا است. وقتي پول كلان موكل را نشان قاضي ميدهند بعضاً عنان از كف ميدهند. اما در كل قاضي حق را ميگيرد و وكيل درصدد آب كردن پرونده مجرم است. اما چون جناب روحاني وهمچنين آقاي رئيسي هر دو لباس پيامبر پوشيدهاند خوب است ببينيم قرآن پيامبر را قاضي ميداند يا وكيل؟ خداوند درآيه 65 سوره نسا شأن قضاوت براي پيامبر قائل است كه داوري وي رفع اختلاف ميكند:
فَلا وَرَبِّكَ لا يُؤمِنونَ حَتّى يُحَكِّموكَ فيما شَجَرَ بَينَهُم ثُمَّ لا يَجِدوا في أَنفُسِهِم حَرَجًا مِمّا قَضَيتَ وَيُسَلِّموا تَسليمًا
)ولي) نه، (چنين نيست.) به پروردگارت سوگند كه آنان ايمان (حقيقي) نخواهند داشت؛ مگر اينكه در آنچه بينشان اختلاف افتاده، تو را داور كنند و آنگاه از قضاوت تو هيچ احساس ناراحتي در وجودشان نيابند و كاملاً تسليم شوند. و در سوره يونس آيه 108مي فرمايد: بگو من وكيل شما نيستم:
قُل يا أَيُّهَا النّاسُ قَد جاءَكُمُ الحَقُّ مِن رَبِّكُم فَمَنِ اهتَدى فَإِنَّما يَهتَدي لِنَفسِهِ وَمَن ضَلَّ فَإِنَّما يَضِلُّ عَلَيها وَما أَنا عَلَيكُم بِوَكيلٍ
بگو: اي مردم، بهراستي حق و حقيقت از جانب پروردگارتان براي شما آمده است. پس هر كس كه هدايت شود، فقط به سود خودش هدايت شده، و هر كس كه گمراه شود، فقط به ضرر خودش گمراه شده است. من وكيل شما نيستم و همين مضمون را درآيه 66 سوره انعام مجدداً ياد آور ميشود:
وَكَذَّبَ بِهِ قَومُكَ وَهُوَ الحَقُّ قُل لَستُ عَلَيكُم بِوَكيلٍ
قوم تو، آن (عذاب) را دروغ شمردند؛ در حالي كه حق است. بگو: من وكيل شما نيستم (كه شما را از تكذيب باز دارم). البته معتقدم روحاني در مباني معرفتي به اين مسائل توجهي ندارد. او در همين انتخابات صدها حجت بر جاي گذاشت كه هدف بايد وسيله را توجيه كند.
شير را بچه همي ماند بدو
تو به پيغمبر چه ميماني بگو