به گزارش فارس، در توضيح محور «تحقق عدالت درآمدي و زدودن چهره فقر از كشور» نوشته شده به منظور بهبود وضعيت رفاهي 8 تا 10 ميليون نفر از خانوارهايي كه در پايين‌ترين سطح زندگي مي‌كنند، استانداردهاي زندگي تعريف مي‌شود و خانوارهايي كه شرايط درآمدي پايين‌تر از استاندارد تعريف شده، چنانچه توانايي كار كردن داشته باشند منابع را صرف افزايش توانمندسازي و پيداكردن شغل براي آنها خواهيم كرد و اگر توانايي انجام كار نداشته باشند، مابه‌التفاوت درآمد آنها تا سطح استاندارد را به‌صورت مستمري به آنها پرداخت خواهيم كرد. اين بيانيه گام اول اجراي اين طرح را افزايش پرداخت يارانه نقدي به افراد تحت پوشش كميته امداد امام خميني و سازمان بهزيستي عنوان كرده كه اجرا شده است. همچنين گام دوم اين طرح اعلام حداقل وضعيت رفاه در مناطق مختلف جغرافيايي و ثبت نام خانوارهايي كه از اين حداقل‌ها برخوردار نيستند، ذكر شده است. طبق اين بيانيه هر خانوار كه خود را مستحق دريافت مقرري مي‌داند بايد با مراجعه به سازمان‌هاي حمايتي ثبت نام و پس از بررسي و راستي‌آزمايي مابه‌التفاوت درآمد و سطح زندگي تعريف شده، «يارانه» دريافت خواهد كرد.
جالب‌ترين و عجيب‌ترين مرحله اين طرح، مرحله سوم است. در مرحله سوم استانداردهاي زندگي متناسب با رشد اقتصادي افزايش خواهد يافت. در اين طرح نوشته شده است: « آهنگ افزايش‌ها به‌گونه‌اي خواهد بود كه در پايان سال 1399 سطح متوسط معيشت حدود 10 ميليون نفر از فقيرترين افراد جامعه حداقل به ميزان پنج برابر وضع موجود ارتقا خواهد يافت.» در واقع حسن روحاني وعده داده كه بسيار گسترده‌تر از وضعيت پرداخت فعلي يارانه، به همه كساني كه درآمدي متناسب با استاندارد تعريف شده (كه فعلاً معلوم نيست چارچوب‌هاي اين استاندارد چيست) دارند مقرري (يارانه) پرداخت مي‌كند. همانطور كه در اين طرح بيان شده مرحله اول 8 تا 10 ميليون نفر است و در مرحله دوم قطعاً بر تعداد افراد مشمول افزوده خواهد شد. هيچ منبعي براي پرداخت اين مقرري به افراد مشمول تعريف نشده و تنها نوشته شده است: «اين برنامه در چارچوب يك نظام جامع تأمين اجتماعي، با شناسايي دقيق خانوارهاي فقيري كه حتي در فرآيند ايجاد رشد اقتصادي نتوانسته‌اند به سطوح بالاتر درآمدي دست يابند، به بهبود وضعيت آنها از طريق منابع عمومي كمك خواهد كرد.»
اين جمله در حالي نوشته شده كه دولت در طول چهار سال بارها و بارها از پرداخت يارانه ناليده و شب پرداخت يارانه را شب مصيبت عظماي دولت عنوان كرده است و دهها بار تأكيد كرده منابع يارانه‌ها تكافوي پرداخت به كل مشمولان را نمي‌دهد و دولت از بودجه عمومي هم براي پرداخت يارانه استفاده مي‌كند. همچنين بسياري از حاميان دولت فعلي مي‌گفتند و مي‌نوشتند كه اي كاش اين يارانه‌ها صرف توسعه كشور مي‌شد. حال چه شده كه پرداخت يارانه و مقرري به طيف گسترده‌اي از مردم قابل توجيه، علمي و منطقي است؟
حسن روحاني و اسحاق جهانگيري كه مدام ساير كانديداها را به باد انتقاد مي‌گرفتند و مي‌گفتند «وعده‌هايي كه مي‌دهند شعار است و نمي‌شود و بگويند با كدام منبع درآمدي اين كار را مي‌كنند» در اين بيانيه عجيب‌شان منبع تأمين اين هزينه‌ها را ذكر نكرده و تنها يك بار منابع عمومي را مورد اشاره قرار دادند. دولت يازدهم با اين شيوه‌ها، در كنار افزايش رشد اقتصادي به دنبال پنج برابر كردن درآمد 10 ميليون نفر از پايين‌ترين دهك درآمد است، در حالي كه در چهار سال گذشته با افزايش سطح بيكاري و ركود، بسياري از همين قشر 10 ميليوني كشور با كاهش درآمد مواجه شد‌ه‌اند.
برنامه انقلاب اقتصادي دولت روحاني چيست كه مي‌تواند در مدت چهار سال كاملاً برخلاف رويكرد چهار سال اول سطح درآمدي را اينگونه جهش دهد. در اين بيانيه اصلاً مشخص نشده كه منابع اين طرح چگونه تأمين خواهد شد. طرح كارورزي محور مهم ديگر اين بيانيه است. دولت در اين طرح هزينه كارورزي هر فرد را تا يك چهارم حداقل دستمزد مي‌پردازد. حداقل دستمزد كارگر براي سال جاري 930 هزار تومان است كه يك چهارم آن مي‌شود 232 هزار و 500 تومان. در صورتي كه دولت بخواهد اين طرح را براي يك ميليون نفر اجرا كند، بايد 2 هزار و 235 ميليارد تومان بپردازد، اما در قانون بودجه سال 96 كه مبناي دخل و خرج دولت در سال 96 است، هيچ هزينه‌اي براي اجراي اين طرح ديده نشده است. حال دولت از چه محلي مي‌خواهد هزينه اين طرح را تأمين كند؟
