رکورددار ایران: پرش با نیزه ایران نفس های آخر را می‌کشد

رکورددار پرش با نیزه ایران گفت‌: حال پرش با نیزه ایران خوب نیست و نفس های آخر خود را می‌کشد.

محمد محسن ربانی در گفت‌وگو با ایسنا، درباره شرایط پرش با نیزه ایران، اظهار کرد: هرچه در زمان آقایان کفاشیان، جلالی و کریمی برای پرش با نیزه ایران  زحمت کشیده شد و بهترین امکانات را برای ورزشکاران فراهم کردند اما  زمان آقای آشتیانی و داوری و حتی زمان حال به این ماده بی مهری می‌شود و می‌توان گفت‌ هیچ کاری برای آن انجام نداده اند. نه برای کسانی که الان کار می‌کنند  کاری صورت گرفته و نه برای استعدادیابی.

ربانی با بیان این که به نظر می‌رسد  اشتباه کردیم که پرش با نیزه بانوان را راه اندازی کردیم، گفت: نمی دانم درست بود یا غلط اما  انگار کار اشتباهی انجام دادیم که پرش با نیزه بانوان را راه‌اندازی کردیم. ای کاش این کار را نکرده بودیم. اگر نبود می گفتیم در بخش بانوان پرش با نیزه نداریم. چند سال پیش ما چند دختر را آوردیم و متاسفانه یک دختر تمام رکوردهای رده های سنی را در اختیار دارد و تنها مسابقه می‌دهد. در بخش مردان هم چنین وضعیتی وجود دارد. سال های پیش اگر در پرش با نیزه رکورد چهار متر برجای گذاشته می‌شد همه از فاجعه صحبت می کردند، اما الان همان چهار متر هم که می پرند برای هیچ کسی اصلا مهم نیست. کم لطفی که آقایان داوری و آشتیانی به این رشته داشتند باعث این وضعیت شده است. فدراسیون فعلی هم تاکنون کار خاصی انجام نداده است. از ما طرح خواستند و گفتند که ما کار می‌کنیم اما زمانی که حرف حمایت به میان می آید هیچ کسی جز ربانی، پرش با نیزه را دوست ندارد.

او با انتقاد از عدم توجه به دوومیدانی کاران پرش با نیزه، گفت‌:  شهروز بنی آدم که اولین ایرانی است که با مربی داخلی بیش از پنج متر می پرد هم به مسابقه اعزام نمی‌شود. سال گذشته به مسابقه ترکیه رفت که به دلیل مسائلی که در هوایپما بود نیزه هایش را قبول نکردند. خود من در بازی های کشورهای اسلامی با رکورد پنج متر مدال گرفتم بنابراین بنی آدم هم می‌تواند  با همین رکورد در باکو مدال بگیرد اما باز هم اعزام نمی‌شود.

رکورددار پرش با نیزه ایران گفت‌:  این رشته‌ای  است که به سخت افزار نیاز دارد. تا نتوانیم این شرایط را مهیا کنیم نمی توانیم  به نتیجه‌ برسیم. ما هم عملا داریم مجانی کار کنیم. من خیلی ناراحت هستم و همین جا اعلام می‌کنم که دیگر مربی گری نمی‌کنم و فقط نسبت به چند نفری که خودم آن ها را آورده ام احساس مسئولیت دارم و با آن ها کار می‌کنم. دیگر هیچ کسی را به این رشته دعوت نمی کنم چون کار عبثی است. ما هیچ امکاناتی نداریم و هیچ خواستی از طرف فدراسیون برای پیشرفت وجود ندارد.