درگذشت علي معلم آنقدر ناباورانه بود که براي بيرون آمدن از شوک ناشي از آن روزها بايد مي‌گذشت، اما اگر مطبوعاتي و سينمايي نبودي و صرفاً خودت را مخاطب نشريه معلم مي‌دانستي، از تصور عدم انتشار دنياي تصوير بود که شوک دوم به تو دست مي‌داد. جاي خالي نشريه‌اي حرفه‌اي که جدي‌تر از هر ماجرايي به سينماي جهان مي‌پرداخت. به احتمال فراوان غم و بهت همين گروه دوم باعث شد تا خانواده معلم پيش از آنکه به خود بيايند، مجبور شوند درباره آينده «دنياي تصوير» تصميم‌گيري کنند. شايد به اين خاطر که در تمام اين مدت بارها در مواجهه با اين سؤال قرار گرفتند که «بعد از او چه مي‌شود و سرنوشت مجله چه خواهد بود؟»
در نامه‌اي که از سوي روابط‌عمومي مؤسسه «دنياي تصوير» منتشر شده است، اينگونه آمده: «چند روز مانده به سال جديد، در بهاري که براي ما شبيه خزان بود، «دنياي تصوير» علي معلم را از دست داد. در تمام اين مدت بارها از ما پرسيديد که بعد از او چه مي‌شود و سرنوشت مجله چه خواهد بود؟ حتماً مي‌دانيد، علي معلم فراتر از تأسيس يک مجله يا به راه انداختن جشن سينمايي حافظ، خانواده‌اي را ساخت به وسعت دنياي تصوير و مهم‌ترين ميراثش چيزي نبود جز خرد و بينش، اراده و پايمردي، مهر و دوستي. پس خانواده «دنياي تصوير» با اميدي تازه و ايماني محکم مي‌کوشد تا حافظ اين ميراث باشد و براي پيمودن راهي سخت آماده خواهد بود.»
امتياز اين مؤسسه به اميد معلم، فرزند علي معلم انتقال پيدا کرده و دنياي تصوير پس از وقفه‌اي در انتشار روي کيوسک‌هاي مطبوعاتي خواهد آمد. همانطور که در اين اطلاعيه آمده است و همانطور که مي‌گويند: «علي معلم بعد از اين با مجله‌اش همراه ما و شماست و کشتي به راهش ادامه خواهد داد... »
