اگر قيچي طارمي در دقايق آخر نيمه اول بازي ايران و چين را فقط تا حدي براي گرم شدن تماشاچي مناسب بدانيم و فرار محمدي روي پاس شجاعي و ضربه يكضرب او در چارچوب دروازه چين را بهترين موقعيت ايران در اين نيمه فرض كنيم، به غير از اين دو و دو تذكر خشمگينانه كي روش به مدافعان ايران، نيمه اول ايران و چين چيز خاص ديگري نداشت، با اين حال گل طارمي در دقيقه اول نيمه دوم، به يكباره خاطرات نيمه اول خسته كننده را بر لبه پرتگاه حافظه تماشاچي قرار داد و حملات بعدي تيم ما روي دروازه چين، همه خستگيهاي بازي نيمه اول را به ته دره فراموشي سپرد تا بازي براي ايران در حالت تهاجمي دنبال شود.
چينيها كه ثانيه هايي قبل از گل طارمي، دماغ مدافعشان با برخورد زانوي شجاعي آسيب ديد و مجبور به سومين تعويض خود شدند، بعد از اين گل با احتياطتر بازي كردند. حالا مارچلو ليپي كه با دو تعويض در ابتداي نيمه اول، برنامهاي در سر داشته است، چشمان شوك زدهاش از اينكه برنامهها قبل از اجرا بايد تغيير كند، كاملاً طبيعي بود. اما از دقيقه 60 به بعد سكون نسبي بر بازي حاكم شد با آنكه چينيها در دقيقه 64 يك بار از روي يك ضربه كاشته خطرناك ظاهر شدند. دقايق بعدي بازي چندين فرصت خوب براي ايران داشت كه همه آنها را به هدر داديم، هر چند چينيها نيز چند موقعيت كاشته به دست آوردند كه نتوانستند به گلي برسند. بازي در دقيقه 94 با تكرار خوشحالي مشخص كيروش كه در بازي با قطر انجام داده بود، تمام شد و البته چشمان خير مارچلو ليپي به زمين آزادي.