ميراث با ماسوله اي ها همراه نيست

ماسوله؛ روستايي کوچک و فانتزي با شهرتي جهاني. روستايي که هر مسافر و گردشگري با چند لحظه قدم زدن در آن، آنقدر احساس آرامش مي کند که با خود قرار مي گذارد حتما آن را دوباره تجربه کند. اما حقيقت چيز ديگريست. کافيست تا با ساکنان آن هم صحبت شود تا بداند دردي بس عظيم زير اين پوست زيبا و سنتي نهفته است. رنجي که تک تک ماسوله نشينان را مي آزارد و آنان فقط به احترام ميهمانانشان لبخندي بر لب نگه داشته اند و آبرو داري مي کنند.

حوريه ملکي

ماسوله به خاطر باستاني بودنش زير نظر سازمان ميراث فرهنگي کشور قرار گرفته است. به همين خاطر تک تک ماسوله اي ها براي هر کاري بايد از اين سازمان اجازه بگيرند. به نحوي که حتي مجوزهاي شهرداري و شورا و... هم به نوعي رضايت ميراث را بايد در پاي خود داشته باشند. همين امر موجب شده برخي تصميمات سليقه اي موجبات ناراحتي و نارضايتي ساکنان ماسوله را به وجود بياورد.

حسي براي بازسازي نيست

از وقتي که ميراث تصميم گيرنده اصلي کارها در ماسوله شده بقيه سازمان ها و نهادها خود را عقب کشيده اند و همين مسئله باعث شده تا ماسوله اي ها فکر کنند که فراموش شده اند. در اصل نگاه مسئولان به مشکلات ماسوله عمیق و جدی نیست و اگر چه قولهایی از سوی آنان داده می شود ولی گامهای عملی در خصوص حل مشکلات این شهر تاریخی برداشته نمی‌شود.

در شرايطي که برخي مسئولان معتقدند دولت و بخش خصوصي براي حمايت و عنايت بايد وارد ماسوله شوند اما ماسوله اي ها مي گويند وقتي خود ما هيچ اختياري براي تصميم گيري در مورد خانه و کاشانه و محله خود نداريم، چه کسي مي خواهد اين اختيار را به بخش خصوصي و گروهي غريبه بدهد، مگر اينکه رانتي باشد و ارتباطي!

در حال حاضر خانه هايي در ماسوله وجود دارند که کاملا تخريب و به تلي از خاک تبديل شده اند اما مالکان آن هيچ رغبتي براي ساخت آن ندارند. آنها مي گويند ميراث فرهنگي ماسوله و استان گيلان آنقدر سنگ جلوي پاي آنها قرار مي دهند که ترجيح مي دهند عطاي حضور در اين روستاي دل انگيز را به لقايش ببخشند و راهي شهرها شوند. گروهي که داراي خانه و کاشانه هستند نيز چوب حراج به زندگيشان زده اند تا راهي شهر ديگري شوند.

ماسوله اي ها را دلسرد نکنيد

بي شک در حال حاضر توجه به بحث گردشگري و همچنين موضوع بوم گردي در ايران بسيار حائز اهميت است. اما نبايد فراموش کرد که با "حلوا، حلوا گفتن، دهان شيرين نمي شود" و بايد حتما مديراني در راس کار قرار گيرند که در درجه اول بتوانند از نيروها و پتانسيل هاي بومي در جهت احيا و شکوفا کردن صنعت توريسم در نقاط مختلف کشور و بخصوص روستاهاي تاريخي گام بردارند. نه اينکه با دلسرد کردن ساکنان اين نقاط تيشه به ريشه داشته ها بزنند.

در حال حاضر مسافرانی که از نقاط مختلف دنیا به ماسوله می آیند دوست دارند فرهنگ ايراني را در خانه هاي سنتي و زيباي روستايي ببينند و در جايي مثل ماسوله از فضای تاریخی و طبیعی آن هم بهره مند شوند.

با اين حال و در شرايطي که شهردار و ديگر مسئولان از تخصیص اعتبارات لازم براي جلوگيري و نجات بافت تاریخی ماسوله حرف مي زنند تا گردشگران با امنیت بیشتری به این شهر بيايند، اما ساکنان ماسوله مي گويند، همان طور که صدها سال است خودمان ماسوله را با چوب و خشت و گل حفظ کرده ايم، باز هم اگر اجازه بدهيد و ميراث فرهنگي چوب لاي چرخ حرکت مان نگذارد باز هم آن را با امنيت کامل حفظ مي کنيم.

بهر حال ماسوله زيبا بيمار است و اگر امروز ساکنانش تمام درد و رنج ها را به جان خريده اند فقط به خاطر و احترام ميهمانانشان است. اما شايد روزي برسد که آنها ديگر نه نيرويي براي باز سازي ماسوله داشته باشند و نه دلي براي ماندن.