100 روز اول تمام شد و 100 روز آخر باقي مانده است و از آن كليدي كه قرار بود در دولت تدبير و اميد مشكل جوانان را حل كند، جز حرف، آمار متناقض و امروز و فردا گفتن حاصل ديگري ديده نشد. رئيسجمهور براي پيروزي در انتخابات يازدهم وعدههاي زيادي در زمينههاي مختلف سياسي، اجتماعي، فرهنگي و اقتصادي به مردم داد كه شايد يكي از مهمترين آنها وعده اشتغال براي افراد تحصيلكرده و در حالت كليتر روشن كردن بارقه اميد در دل جوانان بود. وي دقيقاً دو نقطهاي را هدف وعدههاي خود براي جوانان گرفت كه اتفاقاً درد اصلي براي آنها محسوب ميشد، يكي حل معضل بيكاري به خصوص براي قشر تحصيلكرده و ديگري مسئله مسكن به عنوان اولويت دوم بود و در حالت كلي اينگونه ميگفت كه «مشكل جوانان با كليد تدبير و اميد حل خواهد شد.» اما با نزديك شدن به پايان عمر دولت يازدهم و در آستانه انتخابات دوازدهمين دوره رياست جمهوري، از كليد مشكلگشاي دولت جز ارائه آمار متناقض حاصل ديگري ديده نميشود.
دولتي كه پرچمدار افزايش بيكاري شد
در حالي كه دولت معتقد بود مشكل بيكاري سبب شده است از هر پنج ازدواج يكي به طلاق منجر شود و رونق اقتصادي و ريشهكن كردن بيكاري را راه گشا در اين مسير ميدانست، اما كار به جايي رسيد كه طبق آمارها، كابينه يازدهم پرچمدار افزايش بيكاري و البته كاهش ازدواج ميان جوان شد.
چنانكه روند افزايشي ازدواج در كشور كه تا سال 89 ادامه داشته است، از اين سال به دليل ورود سيل جمعيتي متولدان دهه 60 به سنين ازدواج، روندي نزولي گرفته است و همچنان اين وضعيت در سال 95 سقوط ميكند.
تحقيقات انجام شده دانشگاهي و همچنين مراكز پژوهشي، گوياي اين حقيقت است كه بيشتر جوانان به ازدواج تمايل دارند اما «اشتغال»، يكي از دغدغههاي اصلي ذهني آنان قرار دارد.
موضوع مهمي كه دولت همان ابتدا وعده داد: «در حوزه مسائل اقتصادي زمينهاي فراهم خواهد شد كه گراني و تورم مهار شده و از طرفي كسبوكار آحاد جامعه بهويژه جوانان و بانوان نيز فراهم شود.» و خطاب به جوانان ميگفت: «من ميدانم شما از بيكاري رنج ميبريد، دولت شما رونق را به اقتصاد بازميگرداند.» و «مسئله مسكن نيز در اولويت دوم جوانان است كه به آن توجه ويژهاي دارم.» توجه ويژهاي كه دولت در زمينه مسكن دم از آن ميزد نهتنها به مسكنسازي براي جوانان و خانوارها منتج نشد، بلكه واحدهاي مسكن مهر كه در دولت قبل بيش از نيمي از آن ساخته شده بود، همچنان تكميل نشده است و آنان كه در پيشگاه نمايندگان مردم در خانه ملت متعهد شدند كه پروژه مسكن مهر را به پايان برسانند، همچنان نيز وعدههاي جديدي براي تحويل آنها ميدهند و از زمين و زمان بهانهتراشي ميكنند.
وعدههاي ازدواجي دولت به جوانان
از گراني و تورم بيسابقه هم كه بگذريم، به بيكاري و وعدههاي ازدواجي ميرسيم كه هنوز هم تمامي ندارد. با وجود اينكه وزارت ورزش و جوانان بهعنوان نهادي برنامهريز و متولي امور حوزه جوانان براي رفع مشكلات آنها محسوب ميشد، اما نه وزارت ورزش و جوانان و نه دولت هيچكدام توجهي به مسائل جوانان نداشتند تا جايي كه روحاني خود در اين زمينه به اصلاحات متوسل شد تا شايد كليد وزير جديد، طلسم جوانان را بازگشايي كند. وي با معرفي دوباره نخستين گزينه خود براي وزارت ورزش و جوانان سعي بر ترميم زخمي كرد كه مدتهاست بر پيكره جمعيت جوان كشور سايه افكنده بود، قفلي كه در چند سال اخير نهتنها باز نشد، بلكه با انواع و اقسام اختلافنظرها و لجبازيهاي كودكانه كه نه به مصلحت كشور و نه به مصلحت جامعه ورزش و جوانان و خانوادهها بود، به دور خودش زنجير و ريسمان پيچيد. در اين ميان تنها آنچه محقق شد، وام ازدواجي بود كه آن هم با فشار نمايندگان مجلس، به 10 ميليون رسيد كه بر همه روشن است، با وجود تورم و اوضاع بحراني اقتصاد در كشور، اين مبلغ نهتنها تأثيري بر زندگي جوانان نداشت، بلكه صف اين وام در دولت تدبير و اميد طولانيتر هم شد. سنديت اين حرف وقتي است كه رئيس بانك مركزي خود ميگويد در حال حاضر حدود 600 هزار نفر در صف دريافت وام ازدواج هستند، اما از آنجايي كه فضاي انتخاباتي بيان وعدههاي پوپوليستي را ميطلبد، باز هم به رغم اينكه بانكها كماكان براي اعطاي وام ازدواج 10 ميليون توماني، بهانه نداشتن منابع قرضالحسنه دارند، معاون ساماندهي امور جوانان وزارت ورزش و جوانان از مذاكره براي پرداخت وام 40 ميليوني ازدواج خبر ميدهد !
وعدههاي نماديني دولت در آستانه انتخابات
حال در اوضاعي كه هيچ يك از وعدهها براي جوانان رنگ واقعيت نگرفته است و دولت با بهانههاي واهي از تأكيدات رهبر معظم انقلاب نسبت به تسهيل ازدواج موفق و آسان براي همه دختران و پسران عبور ميكند، يكبار ديگر از به تعويق افتادن برگزاري جشنواره ملي ازدواج ميشنويم. سريال دنبالهداري كه با پايان هر فصل سال، وعده ماه بعد براي نمايش آن داده شد و آخرين وعدهاي كه در مورد برگزاري اين جشنواره از سوي مدير كل دفتر ازدواج وزارت ورزش و جوانان داده شده بود، مربوط به برگزاري اين جشنواره در نيمه دوم اسفند ماه امسال بود كه نيمه دوم اسفند هم به پايان رسيد، اما خبري از برگزاري اين جشنواره نشد. هر چند برگزاري اين جشنوارهها شايد در عمل نتواند مشكلي از ازدواج جوانان را حل كند، اما به طور حتم همين اقدام نمادين هم اگر نزديك به انتخابات برگزار شود، ماندگاري بيشتري در ذهن جواناني دارد كه ديوار مشكلات اقتصادي، معيشتي، بيكاري و مسكن از هر سو آنها را احاطه كرده است.