در خبرها آمده كه يك زن مهاجر ايراني در خانه و در مقابل چشمان فرزندش در ايالت تگزاس امريكا مورد تعرض قرار گرفت، چند ساعت بعد خبر اخراج يك دندانپزشك امريكايي- ايراني از خطوط هواپيمايي امريكن ايرلاينز به گوش مي‌رسد، فيلم كتك زدن شهروندان جمهوري اسلامي ايران در تركيه در فضاي مجازي جولان مي‌دهد، به نوجوانان ايران در عربستان تجاوز مي‌شود، چند صد حاجي ايراني در منا به شهادت مي‌رسند، معلمان ايراني به دليل بي‌تدبيري مسئولان مافوقشان مدت‌ها در زندان‌هاي امارات متحده عربي به سر بردند، اعتبار ويزاي كشورسقوط آزاد را تجربه مي‌كند، كشورهايي مثل جيبوتي و كويت براي ايران اسلامي شاخ و شانه مي‌كشند، رايزني‌ها در مورد صدورويزا براي سفير ايران در سازمان ملل بي‌نتيجه مي‌ماند، به سفارتخانه‌هاي ما تجاوز مي‌شود اما دريغ از يك ذره اقتدار و. . .
اما در اين سوي ميدان جهاد ديپلماتيك، ژنرال‌هاي ما فقط لبخند مي‌زنند. وضعيت امروز ديپلمات‌هاي ما شبيه نابينايي است كه در تاريكي، گمگشته خود را مي‌جويد در حالي كه با فرياد مي‌خواهد به همگان بفهماند در پرتو آفتاب تابان و با چشماني باز در حال كنكاش و تلاش است اما مردم كه مي‌بينند جز تاريكي وجود ندارد.
حضرت علي بن ابيطالب (ع) چند قرن قبل پس از آنكه دشمن به شهر انبار تاخت و خلخال از پاي و دستبند از دست زنان غير مسلمان بيرون كشيد، فرمودند: «اگر پس از چنين حادثه‌اي مردي مسلمان از شدت تأسف بميرد، مورد ملامت نخواهد بود بلكه مرگ براي انسان مسلمان به جهت تأثر از اين حادثه در نظر من امري است شايسته و با مورد.» امروز از وراي قرن‌ها به يك زن با تابعيت جمهوري اسلامي ايران تجاوز شده است. شما چه مي‌كنيد؟ آيا باز هم مي‌خواهيد لبخند بزنيد؟ يا آنكه قصد داريد باز هم برويد و در مقابل يكي از نوچه‌هاي امريكا زانو زده و عزت اين مرز و بوم را بيش از پيش به حراج بگذاريد؟
در جمهوري اسلامي ايران هيچ كس احتياج به رئيس ندارد. صندلي‌هاي اين مملكت مسئول مي‌خواهد، يك نفر را مي‌خواهد كه مسئولانه پيگير عزت اين ملت باشد. يكي را مي‌خواهد كه براي عزت كشور و مردمش از جهاد نهراسد، اين كشور مسئول مجاهد مي‌خواهد، ديپلمات مجاهد مي‌خواهد، وزير و رئيس‌جمهور مجاهد مي‌خواهد چراكه همان مولا و مقتدا در خطبه 47 نهج‌البلاغه‌اش به صراحت مي‌فرمايند: «كسي كه از روي اعراض جهاد را ترك كند، خداوند لباس ذلت بر او بپوشاند و بلا و مصيبت او را فرا گيرد و با حقارت و پستي در ذلت غوطه‌ور مي‌شود و دلش مشوش مي‌شود و هذيان‌ها سر دهد و در برابر حق كه آن را ترك كرده شكست مي‌خورد، بلا و مصيبتي كه توبه آن بازگشت به راه عزت است.» جناب وزير آن زن كه در جلوي چشمان فرزندش مورد تجاوز قرار گرفت، آن نوجوانان كه طعمه تجاوز سعودي شدند، آن مردان و آن زنان كه در گوشه گوشه دنيا مورد هتك و اهانت قرار مي‌گيرند، هموطنان من و شما هستند و شما در مقابل حفظ حرمت آنها مسئول هستيد. اي كاش آنقدر كه براي توصيه كري جهت برگرداندن كشتي كمك‌هاي بشر دوستانه به مردم مسلمان احساس مسئوليت مي‌كرديد در مقابل اين مردم هم احساس مسئوليت مي‌كرديد. حالا كه نتوانستيد مشكلي از مشكلات مردم را 100 روزه كه نه 5/3 ساله حل كنيد و برجام تان نيز نتوانست مرهمي بر زخم‌هاي اقتصادي و اجتماعي اين مردم باشد، براي رضاي خدا و خشنودي رأي‌دهندگان هم كه شده بياييد در اين چند ماه باقي مانده از دولت تان، تدبير كرده، راه و رسم خود را كنار گذاشته و حداقل سياست خارجي كشور را بر محور عزت برگردانيد.
