روزهاي تاريک ونگر در آرسنال

شکست 10 بر 2 در مجموع دو بازي، سنگين‌ترين شکست خانگي در 19 سال اخير و سنگين‌ترين شکست در خانه. حالا هواداران آرسنال به نتايجي مثل بازي با رئال هم عادت کرده‌اند. با اين حال باخت سنگين به کهکشاني‌ها هنوز قبول کردنش سخت است. هيچ تيمي از انگليس تا به حال با چنين نتيجه‌اي از دور حذفي ليگ قهرمانان کنار نرفته است. سه سال پيش بود که ايوان گازيديس، مدير اجرايي آرسنال از رقابت شانه به شانه با بايرن‌مونيخ در ليگ قهرمانان حرف زد، اما آرسنال در هفت سال گذشته حتي يک‌بار هم موفق نشده از مرحله‌ يک‌هشتم نهايي بالاتر برود. مشکل بزرگ ونگر در اين بازي ضعف ذهني بود، ضعفي که از همان ابتداي بازي هم در برخي از بازيکنانش ديده مي‌شد، بازيکناني که انگار به جاي زمين براي خودشان در هاليوود سير و سفر مي‌کردند. با اين وجود ونگر تصميم گرفت بعد از بازي روي نحوه‌ قضاوت داور متمرکز شود و دليل اصلي شکست تيمش را اخراج لوران کوشيلني و پنالتي‌اي که به همراه داشت بداند.

درست است که هواداران آرسنال هم اين تصميم داور را هو کردند و حداقل در اين زمينه با ونگر هم رأي بودند، اما دفاع‌هاي هميشگي مربي‌شان از بازيکنانش، با استفاده از کلماتي مثل غرور، روحيه، و تعهد، اصلاً برايشان قابل قبول نبود. باقي تيم‌ها هم با شرايطي مشابه آرسنال مواجه مي‌شوند، اما به ندرت مي‌بينيم چنين پاسخ عجيبي بدهند. رويکرد آرسنال به اخراج کوشيلني بالا بردن خط دفاعي‌اش با هيچ‌گونه فشاري روي توپ و بازيکنان بايرن بود. نتيجه‌ اين رويکرد پاس‌هاي بلند ژابي آلونسو در فضاي خالي پشت اين خط دفاع بود که بعد از پنالتي رابرت لواندوفسکي چهار گل ديگر را هم به همراه داشت تا بايرن ظرف نيم ساعت شکست يك بر صفر را با پيروزي يك بر پنج عوض کند. آرسنال هفته‌ آينده با لينکولن سيتي، تيم خارج از ليگ‌هاي چهارگانه‌ حرفه‌اي انگليس، در مرحله‌ يک‌چهارم نهايي جام حذفي بازي دارد. احتمال اينکه توپچي‌ها اين فصل هم جام حذفي را فتح کنند وجود دارد، اما مسئله اينجاست که حال و هواي توپچي‌ها در سه سال اخير به شدت تغيير کرده و رو به جوي منفي گذاشته است. فاصله‌ آرسنال با بزرگان اروپا حالا بيش از هر وقت ديگري احساس مي‌شود و ديگر براي هوادارانش ممکن نيست تصور کنند ونگر مردي است که مي‌تواند اين شرايط را تغيير دهد.