به روزهاي پاياني سال نزديك مي‌شويم، سالي كه ورزش كشور در بازي‌هاي المپيك و پارالمپيك محك جدي خورد و با در نظر گرفتن ناكامي برخي رشته‌ها در برآورده كردن انتظارات در مجموع مي‌توان به عملكرد يك سال گذشته ورزش ايران نمره قبولي داد.
در شش ماه نخست همه نگاه‌ها معطوف المپيك بود و همه صحبت‌ها به حضور موفق در اين بازي‌ها ختم مي‌شد. اين در حالي است كه بسياري از نفرات اعزامي به ريو با مشكلات عديده‌اي دست و پنجه نرم مي‌كردند و بسياري از وعده‌هاي داده شده حتي پس از المپيك نيز محقق نشد. در بين تيم رشته‌هاي المپيكي دووميداني، تيراندازي و شمشيربازي بيش از همه با بحران دست و پنجه نرم كردند و با اينكه بارها از مسئولان تقاضاي رسيدگي كردند ولي بازهم تغييري در وضعيت اين تيم‌ها ايجاد نشد. نتيجه عدم رسيدگي صحيح و به موقع به دووميداني و تيراندازي در ريو كاملاً مشهود بود تا جايي كه هيچ موفقيتي عايد المپين‌هاي اين دو رشته نشد. از سوي ديگر برخي المپين‌ها نيز به رغم تمامي كم و كاستي‌هاي زيادي كه با آن دست به گريبان بودند با تكيه بر غيرت وتعصب و به كار گرفتن تمامي قدرت خود پا به پاي رقباي قدرتمندشان تا يك قدمي سكو پيش رفتند ولي حسرت مدال المپيك به دلشان ماند. ورزش ما سالي دشوار را پشت سرگذاشت. نيم‌نگاهي به عملكرد كاروان كشورمان حاكي از اين است كه تعداد مدال‌هايمان در مقايسه با المپيك لندن كاهش محسوسي داشته است. به ويژه در برخي رشته‌ها ناكامي بلاي جان ورزشكارانمان در آوردگاه ريو شد؛ شكست‌هاي ناباورانه تكواندوكاران و عملكرد ضعيف فرنگي كاران از جمله نتايج تلخ و مهم در المپيك 2016 بود. منتها كسب اولين مدال تاريخ ورزش بانوان را بايد يكي از بهترين اتفاقات يك سال گذشته خواند. همانطور كه اشاره شد بي‌توجهي‌ها باز هم دامان ورزش را گرفت و همچون گذشته چالش‌هاي بزرگي براي ورزشكاران به وجود آورد. با اين حال مربيان و ورزشكاران تمامي رشته‌ها با همه كمبودها ساخته‌اند و با حداقل‌ها كنار آمده‌اند. رقابت با حداكثر توان آن هم در شرايطي كه با كمترين امكانات راهي رقابت‌ها شده‌اند پاسخ ورزشكاران به مسئولاني است كه با بي‌تفاوتي از كنار مشكلات حاكم در ورزش‌هاي مدال آور مي‌گذرند و در برخي موارد نيز به خاطر مسائل سياسي - جناحي آينده يك تيم و ورزشكارانش را تباه مي‌كنند. با اينكه تبعيض‌ها و بي‌توجهي‌ها در سال المپيك ورزشكاران زيادي را آزار داد اما در ماه‌هاي اخير ميزباني خوب كشورمان در دو رويداد مهم بين‌المللي بازتاب گسترده‌اي در سطح جهاني داشت. گرفتن امتياز ميزباني جام جهاني كشتي و مسابقات جهاني شطرنج بانوان را بايد موفقيت‌هاي بزرگ ورزش ايران خواند. به ويژه رقابت‌هاي جهاني شطرنج كه اتفاقاً معاندان براي ضربه زدن به كشورمان دسيسه‌هاي زيادي تدارك ديده بودند اما ميزباني خوب ما و رفتار حرفه‌اي بهترين شطرنج بازان زن جهان نقشه‌هاي آنها را نقش برآب كرد. نتايجي كه در يك سال اخير در رشته‌هاي مختلف به دست آمده حاكي از آن است كه ورزش كشور پتانسيل بالايي براي رشد و ترقي هرچه بيشتر دارد البته به شرط اينكه برنامه‌ريزي اصولي و حرفه‌اي و از همه مهم‌تر حمايت‌هاي واقعي مسئولان از ورزش جدي‌تر گرفته شود. به رغم اينكه تا امروز در ميادين بين‌المللي افتخارات زيادي براي كشورمان به ارمغان آمده اما هنوز كه هنوز است حمايت‌هاي مقطعي آن هم در فاصله كوتاه تا آغاز رقابت‌ها در دستور كار مسئولان است و به نظر مي‌رسد مديران ارشد تلاشي براي از بين بردن اين عادت اشتباه نمي‌كنند. به جرئت مي‌توان ادعا كرد قهرماناني كه با تداركاتي پيش پا افتاده و آماتور پله‌هاي ترقي را به سرعت طي مي‌كنند در صورتي كه همانند حريفانشان از امكانات حرفه‌اي برخوردار باشند افتخاراتي به مراتب مهم‌تر و بزرگ‌تر را رقم خواهند زند. با تكيه بر اينكه ورزشي‌ها امسال را با موفقيت‌هاي نسبي پشت سرگذاشتند مي‌توان اين انتظار را از مديران و مسئولان وزارت ورزش، كميته ملي المپيك و فدراسيون‌ها داشت كه در سال جديد براي اعتلاي روز‌افزون ورزش ايران بيش از پيش بكوشند تا در سال 96 نيز پرچم سه رنگ كشورمان در قله‌هاي قهرماني به اهتزاز درآيد.
