بالا رفتن انگيزه‌ها با نگاه يکسان به قهرمانان

همه رشته‌هاي ورزشي و قهرماناني که به مسابقات آسيايي و جهاني اعزام مي‌شوند، تنها يک هدف دارند و آن هم برافراشته کردن پرچم کشورمان است و قهرماني نيست که براي پاداش مسابقه بدهد، مدال‌آوران هدف‌هاي بالاتري از مسائل مالي در مسابقاتي که شرکت مي‌کنند، دارند. با اين وجود دليل نمي‌شود که نگاه متفاوتي به قهرمانان رشته‌هاي ورزشي در بحث پاداش وجود داشته باشد و بايد نگاه‌ها به همه رشته‌ها يکسان باشد. نمي‌توان به برخي رشته‌ها توجه ويژه‌تري داشت و مزايا و پاداش‌هاي بيشتري اختصاص داد و به بعضي ديگر از رشته‌ها با توجه به دسته‌بندي‌هاي صورت گرفته، نگاه نامهربانانه‌اي داشت و مزاياي کمتري براي آنها در نظر گرفت. رشته‌اي مانند ووشو در حالي به عنوان رشته درجه 3 از نظر وزارت ورزش در نظر گرفته شده و پاداش کمتري به قهرمانان اين رشته رزمي تعلق مي‌گيرد که ملي‌پوشان اين رشته در رقابت‌هاي جهاني، آسيايي و بازي‌هاي آسيايي همواره مدال‌آور بوده‌اند و باعث غرور ملي شده‌اند.

با اين حال نگاه‌هاي متفاوت به دو قهرماني که در دو رشته مختلف ورزشي به صورت همزمان مدال کسب مي‌کنند، وجهه خوبي نخواهد داشت. هرچند اين مسئله روحيه ملي‌پوشان رشته‌هايي که مورد بي‌مهري قرار مي‌گيرند، تأثيري ندارد و آنها تنها براي نام ايران مسابقه مي‌دهند، اما بايد توجه داشت که نگاه يکسان به قهرمانان ورزشي، باعث بالا رفتن انگيزه‌هاي ورزشکار مي‌شود و اين قطعاً مي‌تواند زمينه را براي موفقيت در مسابقات بين‌المللي آماده‌تر کند. هرچند اين نامهرباني‌ها با توجه به شناختي که از ورزشکاران وجود دارد، سبب مي‌شود تا آنها براي اثبات شايستگي‌هايشان تلاش بيشتري هم داشته باشند، با اين حال نگاه يکسان به پاداش مدال‌آوران، به طور قطع تأثير زيادي در درخشان شدن کارنامه ورزش در مسابقات جهاني و آسيايي دارد. البته بايد توجه داشت که پاداش تنها يک مسکن است و مسئولان براي تأمين معاش يک ورزشکار که عمر ورزشي‌اش را در اردوها و مسابقات پشت‌سر مي‌گذارد، فکر جدي كنند و به عنوان نمونه با در نظر گرفتن يک حقوق متناسب با نيازهايي که يک قهرمان در جامعه دارد، باعث شوند تا يک قهرمان دغدغه تأمين معاش نداشته باشد و با تمرکزي بيشتري در رقابت‌هاي بين‌المللي براي موفقيت مسابقه بدهد.