در کنار چهره‌های بشاش و با نشاط، افرادي را مي‌بينيم كه يا شاد نيستند يا شادي‌هايشان كوتاه و زودگذر است و متأسفانه وسعت و دايره این افراد در كلانشهرها به خصوص پايتخت با عمق بيشتري نمود پيدا مي‌كند.
نشاط اجتماعي از محورهاي مهمي است كه دولت‌هاي جهان سالانه اعتبارات كلاني را به آن تخصيص مي‌دهند؛ چراكه پژوهش‌هاي جامعه‌شناسي و روانشناسي ثابت كرده است، ميزان بازدهي و توسعه هر كشور در بخشهاي مختلف اعم از اقتصادي، فرهنگي، ورزشي و علمي، با شور و نشاط عمومي ارتباط مستقيم و در مقابل با بسياري از مصائب اجتماعي رابطه معكوس دارد.
هر ساله همزمان با آغاز سال نوي ميلادي، سازمان‌هاي جهاني، مؤسسات بين‌المللي و برخي دانشگاه‌هاي برتر دنيا نتايج بررسي خود را از كشورهايي كه مردم آن شادترين هستند، منتشر مي‌كنند و امسال نيز در ميان فهرست 157 كشور دنيا، باز هم ايران در رده‌هاي ابتدايي ديده نشد.
چرا شاد نیستند؟هرچند كه مؤسسات، ملاك‌هاي متفاوتي را براي بررسي ميزان شادي در كشورها مد نظر قرار مي‌دهند و البته كه برخي نظر‌سنجي‌ها متكي بر سياهنمايي عوامل خارجي در مورد كشورهاي آسيايي به خصوص اسلامي است كه اين خود جاي تأمل و بررسي مجزا دارد؛ اما فارغ از اين موضوع، نگاهي به سبك زندگي و حتي ظاهر قاطبه مردمي كه در اطرافمان زندگي مي‌كنند به خوبي نشان مي‌دهد كه مردم غمگيني شده‌ايم يا حداقل شاد نيستيم. حال بايد پرسيد چرا ما مردم شادي نيستيم ؟! مقصر كيست؟!
يكي از تعريف‌هاي شادي و به عبارت ديگر حداقل شرط اصلي آن فقدان افسردگي و اضطراب است.
به گفته كارشناسان افسردگي زماني است كه فرد به گذشته خودش نگاه مي‌كند و از حوادث گذشته ناراحت و افسرده است. اضطراب هم معمولاً به خاطر نگراني براي آينده است كه مبادا يكسري اتفاق‌هاي ناخوشايند در زندگي رخ دهد؛ بنابراين افسردگي و اضطراب سبب مي‌شود تا در زمان حال زندگي نكنيم و آن را از دست بدهيم؛ دو محور مهمي كه بنا بر دلايل بسيار نقش شادي را در سلامت روان جامعه ايراني به حداقل ممكن رسانده است.
ميزان برخورداري ايران از فاكتورهاي شادي چه اندازه است؟!بررسي‌ها حاكي از آن است كه متغيرهايي همچون سرانه توليد ناخالص داخلي، نرخ اميد به زندگي سالم، دور بودن از فساد و جرم از جمله فاكتورهاي مؤثر در ميزان سطح شادي به حساب مي‌آيد.
بر همين اساس كارشناسان تحليل كرده‌اند علت پايين بودن رتبه ايران در شادي، فقدان فاكتورهاي رفاه اجتماعي، وضعيت مادي، امنيت اقتصادي، نابرابري، وضعيت بهداشت و گستردگي فساد اقتصادي است. دردناك‌تر وقتي است كه به رغم اين مهم، مسئولان دولتي كشورمان خود اعلام مي‌كنند آستانه تحمل مردم پايين آمده و مردم نياز به شادي دارند، اما آيا تا به حال ديده يا شنيده‌ايد، دستگاه اجرايي، قانونگذاري و حتي سازمان‌ها و نهادهاي حاضر در كشور، دغدغه‌اي در كليت اين امر داشته باشند؟! اصلاً تا به حال شده است ارگان و نهاد خاصي، فراتر از وظايف خود اقدام به ايده‌پردازي جهت خلق شادي ميان مردم و جوانان كشور كند؟!
نكته مهم ديگر بر اين اساس است كه عوامل ايجاد‌كننده شادي يا فرآيندهاي توليد افسردگي و اضطراب دو گروه هستند كه يكي بر پايه عوامل فردي و ديگري بر پايه عوامل محيطي و اجتماعي است. بنابراين فراموش نكنيم؛ هرچند گراني، تورم، آلودگي‌هاي صوتي و محيط‌زيستي، سر و صدا و تنش‌هاي عصبي و بيكاري جزو عوامل محيطي و اجتماعي محسوب مي‌شوند كه سايرين بايد در مقابل آن پاسخگو باشند، اما موضوع مهم ديگر بي‌توجهي به ارزش‌ها و معيارهاي ديني و اخلاقي است كه نواقص موجود در عوامل محيطي را تشديد مي‌كند.
هی مرتب اعلام نکنید دلارگران شد مسکن گران شد بنزین گران شد برق واب وگاز گران شد مطبوعات دست شماست وبا این تبلیغات روانی پدر همه را درمیاورید زندگی ومعیشت روزانه مردم را بخطر انداخته اید و اعتماد مردم را ازدست داده اید مراقب باشید خود مردم را ازدست ندهید اشتباه نکنید با زور نمیتوانید بر مردم وزندگی انها غلبه کنید اخرش چی //پس وقتی روزنه امیدی برایتان ازنظرمردم برایتان مانده است وقت ان است که....به مردم رسیدگی کنید اکثریت در شرایط زندگی بدی بسرمیبرند وشما دارید با اکثریت زندگی میکنید 
