طبق يك اصل رايج در حقوق و عرف بين‌الملل يك ميانجي حداقل بايد حائز دو شرط باشد تا بتواند در مأموريت خود براي جلب اعتماد طرف‌هاي دخيل در يك بحران و جنگ موفق شود. نخست اينكه فرد ميانجي با رضايت هر دو طرف درگير انتخاب شود و دوم اينكه فرد مذكور بي‌طرف باشد و ديدگاه يكسان به هر دو طرف دعوي و درگير داشته باشد. اگر از اين منظر به نمايندگان سازمان ملل در يمن و به‌خصوص ولدشيخ نماينده كنوني نگاه شود، كاملاً مشخص مي‌شود كه وي از همان اول فاقد هر دو شرط لازم براي يك مأموريت موفق بوده است زيرا اولاً منتخب عربستان بود و درباره صلاحيت وي هيچ مشورتي با نمايندگان دولت و انقلاب جديد يمن نشده بود و وي درست زماني انتخاب شد كه عربستان با جمال بن عمر نماينده قبلي سازمان ملل در يمن اختلاف پيدا كرد و دوم اينكه عملكرد وي در اين مدت به گونه‌اي بوده است كه اغلب مسئولان و مردم يمن وي را به جانبداري از عربستان متهم مي‌كنند و معتقدند در پس هر طرح و تلاش ولدشيخ از پيشنهاد آتش‌بس گرفته تا طرح صلح جديد منافع و خواسته‌هاي عربستان نهفته است.
از جمله مصاديقي كه باعث بي‌اعتمادي و سوء‌ظن يمني‌ها به طرح پيشنهادي جديد ولد شيخ شده اين است كه اولاً اين طرح در همان حالي كه مشروعيت دولت مستعفي عبد ربه را تأييد مي‌كند هيچ توجهي به شوراي عالي سياسي نمي‌كند كه از حمايت اكثريت پارلمان و احزاب و گروه‌هاي سياسي برخوردار است و در عين حال مطالبات انقلابيون يمن را نمايندگي مي‌كند. دوم اينكه در اين طرح به گونه‌اي تلاش شده كساني كه تاكنون انقلاب يمن را نمايندگي مي‌كردند يا در خط مقدم مقابله با تجاوز خارجي بودند، تحت سيطره و حاكميت نمايندگان دست نشانده عربستان قرار مي‌گيرند. سوم اينكه عقب نشيني از مناطق الف شامل صنعا و تعز و الحديده ظرف يك ماه آينده باعث مي‌شود نيروهاي مزدور عربستان اين مناطق را به سرعت تسخير كنند.
اين بدين مفهوم است كه عربستان اهدافي را كه از طريق جنگ به‌دست نياورده است اكنون سعي مي‌كند در پوشش طرح‌هايي صلح به‌دست آورد. بررسي‌هاي موجود حاكي از اين است كه رويكرد عملي عربستان به سمت پيشروي نظامي درمناطق موسوم به الف است و طرح پيشنهادي ولد شيخ تحقق اين اهداف را براي عربستان كم‌هزينه مي‌كند. نكته قابل تأملي كه در اين زمينه وجود دارد ادبياتي است كه در اين طرح استفاده شده يعني در تقسيم‌بندي يمن به مناطق مختلف از همان ادبياتي بهره گرفته شده كه رژيم صهيونيستي در طرح اسلو با تشكيلات خودگردان از آن استفاده كرده بود و اين از نقش اين رژيم در طرح‌هاي به اصطلاح صلح عربستان در يمن نيز پرده بر‌مي‌دارد. از اين ديد همان اهداف و مطامعي كه رژيم صهيونيستي در فلسطين و كرانه باختري دنبال مي‌كند به نوعي براي عربستان در يمن نيز متصور است.
با توجه به اين مسائل مي‌توان گفت هر چند صلح و پايان جنگ نياز فوري يمن است و اكنون بيش از 85 درصد جمعيت اين كشور بعد از تجاوز سعودي دچار فقر مطلق شده‌اند اما طرح‌هاي يكجانبه‌اي كه به دور از ملاحظات و مطالبات اكثريت مردم يمن و نمايندگان آنها تهيه شده باشد نيز نمي‌تواند چاره‌ساز باشد و چه بسا مي‌تواند به بدتر شدن اوضاع بينجامد. در چنين وضعيتي به نظر مي‌رسد انتخاب نماينده جديد از سوي سازمان ملل براي يمن در پي انتخاب دبيركل جديد براي اين سازمان مي‌تواند راهگشا باشد و حداقل مي‌تواند اعتماد يمني‌ها را به سازمان ملل جلب كند چراكه عملكرد بان كي مون و نمايندگان منتخب وي از جمله ولد شيخ باعث بدگماني و بي‌اعتمادي گسترده يمني‌ها به نقش جانبدارانه اين سازمان در يمن شده است به گونه‌اي كه اغلب يمني‌ها سازمان ملل را شريك جرم سعودي‌ها در كشتار و قتل عام يمني‌ها مي‌دانند.
