يادداشت زير را يكي از مديران با تجربه گروه‌هاي جهادي به رشته تحرير درآورده است تا تجربيات خود در خصوص ايجاد كميته‌هاي اقتضايي را به جهادگراني كه علاقه‌مند به مديريت در چنين گروه‌هايي هستند، منتقل سازد.
يكي از اصول لاينفك مديريت، اقدامات و برنامه‌هاي مبتني بر شرايط است اعم از شرايط مكاني- زماني و حتي بر مبناي مخاطبان و مسائل ديگر. آنقدر اين موضوع مهم است كه گاه نام «مديريت اقتضايي» را بر روي آن مي‌نهند يعني اداره كردن مجموعه بر اساس اقتضائات.
اينكه يك مدير برنامه‌هايي را از قبل بنويسد و بسان وحي منزل و تحت هر شرايطي آنها را اجرا كند، يقيناً شاهكار نيست چراكه وقايع و اتفاقات گوناگوني حادث مي‌شود كه اگر برنامه را متناسب با آن تغيير ندهيم، گاه به جاي اثر مطلوب، شاهد اقدامي زيانبار خواهيم بود. اتفاقاً هنر يك مدير، انعطاف در شرايط مختلف براي نيل به هدف اساسي است. يعني برنامه في نفسه مهم نيست بلكه برنامه خودش يك وسيله و ابزار و به قول برنامه‌ريزان، يك راه - جهت و مسير حركت براي رسيدن به هدف است و آنچه مهم است و مه و خورشيد و فلك را به حركت در مي‌آوريم براي نيل به آن؛ «هدف» است كه غايت و قلّه و چشم‌انداز و مطلوب نهايي ماست. انديشمندان علم مديريت به همين دليل در برشماري ويژگي‌هاي برنامه مي‌گويند برنامه علاوه بر جامع بودن، پيچيده نبودن و... بايد «منعطف» باشد تا بر اساس ويژگي‌ها و شرايط ميداني و اتفاقات ناگهاني قابليت تغيير و جابه‌جايي داشته باشد. اردوي جهادي نيز بي‌شك از اين امر مستثني نيست كه بايد مورد توجه خادم (مسئول) يك گروه قرار گيرد. گروه جهادي موفق بايد بر اساس شرايط روستا و مناطقي كه انتخاب مي‌كند برنامه‌هايش را تغيير دهد كه از جمله آنها، طرح‌ريزي كميته‌هاست كه اولاً متناسب با نوع منطقه و فرهنگ اهالي هر ديار صورت مي‌گيرد. اولويت‌بندي كميته‌ها و اصطلاحاً درجه‌بندي آنها مي‌تواند متفاوت باشد و ثانياً گاهي بايد برخي كميته‌ها را ناديده گرفته يا كميته و كميته‌هايي را خاصّ و ويژه آن منطقه اضافه كرد كه در اينجا به دو مصداق اشاره مي‌كنيم:
مجموعه جهادي ما قريب به پنج سال در استان پهناور سيستان و بلوچستان فعاليت كرد كه سه سال آن با تشكيل قرارگاه شهيد شوشتري همراه بود كه گاه تا 2500 جهادگر در قالب 29 گروه جهادي به سراسر آن استان به ويژه بخش بلوچستان عزيمت مي‌كردند كه مهم‌ترين بحث، مراقبت براي عدم اجراي اقدامات تروريستي بود آن هم در سال 88، 89 و... كه گروه تروريستي جندالشيطان فعال بوده و از سوي ديگر برخي مسئولان استاني و ملّي نيز ما را از حضور در آن استان، مكتوب و شفاهي بر حذر مي‌داشتند. لذا بر آن شديم تا بر خلاف اردوهاي قبل، كميته‌اي جديد تأسيس كنيم به نام «كميته امنيت» كه اين كميته در دو بعد فعال بود «آموزش» و «اقدام».
كميته آموزش جهادگران را نسبت به خطرات احتمالي و نوع طراحي‌هاي تروريست‌ها و آشنايي با عمليات انتحاري و نحوه كشف كمربندهاي انفجاري و. . . آشنا مي‌كرد و در حوزه اقدام نيز چند برنامه اصلي و محوري را در دستور كار داشت:
1- تقسيم‌بندي تمامي جهادگران براي پست‌هاي شبانه كه با تاريك شدن هوا آغاز مي‌شد و تا طلوع آفتاب ادامه مي‌يافت.
2- گشت‌هاي محسوس و غيرمحسوس در طول شبانه‌روز
3- پياده‌روي شبانه (و به اصطلاح خشم شب البته از جنس جهادي نه صرفاً نظامي) همراه با آتش‌بازي و بيان خاطرات دفاع مقدس.
4- برگزاري كلاس آموزش سلاح به ويژه ميدان تير، در محلي امن حاشيه روستا كه علاوه بر كلاشنيكف، شليك با آر پي جي يا انفجار تله‌هاي متصل به مهمات نيز اجرا مي‌شد.
و ساير اقداماتي چون ايست و بازرسي‌هاي نامحسوس در محوطه روستا و به ويژه شب‌هايي كه مراسم بزرگي داشتيم مانند يادواره شهدا كه اهالي روستاهاي گوناگون و مولويان و سران و مسئولان در آن شركت مي‌كردند.
اما مصداق دوم برمي‌گردد به منطقه صعب‌العبور و كوهستاني احمد فداله در دزفول. سرزميني كه نوروزي سرد و باراني دارد و تابستان هم چون عشاير در كوچ هستند نمي‌توان اردوي متمركز برگزار كرد. سرزميني با ارتفاع 2500 متر از سطح دريا كه فقط خودروي شاسي بلند دنده كمك‌دار، توان صعود و نزول از قله‌هاي سر به فلك كشيده‌اش را دارند. سرزميني كه سال اول هجرت‌مان برق نداشت و مشكلات جدي در زيرساخت‌ها داشتيم. (البته آب و راه و درمانگاه و تلفن و تلويزيون و... هم نداشته و ندارد).
بنابراين با توجه به اين شرايط تصميم گرفتيم كميته‌اي جديد را دراندازيم تحت عنوان «كميته فني و تأسيسات»؛ كميته‌اي كه تمام امور مرتبط را مستقلاً پيگيري و اجرا مي‌كرد از سيم‌كشي تا راه‌اندازي موتور‌برق‌هاي متعدد تا جلوگيري از ورود آب به محل اسكان تا مراقبت از چراغ‌هاي علاءالدين براي گرمايش محل‌هاي اسكان برادران و خواهران يا لوله‌كشي آب و...
شايد اين پرسش پيش بيايد كه اينها جزو فعاليت‌هاي كميته پشتيباني است كه بايد گفت بله در ساير اردوهاي ما نيز نيروهاي پشتيباني اين امور را انجام مي‌دادند، چون برخي از آنچه گفته شد در حد يكي، دو مورد در مناطق ديگر اتفاق مي‌افتاد. اما ويژگي‌هاي خاص اين منطقه و محروميت‌هاي شديد از سويي و گستردگي فعاليت‌هاي جهادي مانند احداث 12 چادر بزرگ تحت عنوان «اردوگاه فرهنگي و پزشكي» يا ساخت تعاوني و رنگ آميزي و بهسازي مدرسه و... كه بسياري از دستگاه‌هاي پزشكي و هنري و فرهنگي و عمراني، نياز به برق داشت و احداث اردوگاه و... داشتند. يا مشمع‌كشي اطراف اردوگاه و روي چادرها و. . . از سوي ديگر؛ موجب شده بود كه اين كميته نه از صبح تا شب كه علاوه بر آن، حتي از شب تا صبح نيز فعال باشد كه اگر قرار بود به كميته پشتيباني بسپاريد، حتماً فعاليت‌هاي پشتيباني را مختل مي‌كرد. حتي اگر نيروي اضافي هم به پشتيباني بدهي امّا چون مسئول كميته حتماً بايد شخصاً وارد كار شده و امور را پيگيري نمايد؛ لذا به طور قطع و يقين، اين اختلال به وجود خواهد آمد.
به هر حال حذف يا اضافه كردن يك يا چند كميته و در كلان مديريت، حذف يا اضافه يا جابه‌جايي برنامه‌هاي اردو در اختيار مديريت اردوست كه بايد در مشورت مستمر با شورا و حتي اخذ نظرات و پيشنهادات جهادگران اجرايي گردد.
