مدتي است نمايش «نسيان» به كارگرداني محمدرضا مداحيان و نويسندگي بابك صفيخاني اجراي خود را در سالن برج آزادي آغاز كرده است.
نمايش آييني «نسيان» كاري از سازمان فرهنگي هنري بشارت به تهيهكنندگي عرفان خداپرست داستاني را در دل وقايع عاشورا روايت ميكند و جهانگير الماسي، ميرطاهر مظلومي، اردلان شجاع كاوه، سيروس كهورينژاد، عباس توفيقي و جواد زيتوني از بازيگران اين نمايش هستند، صابر خراساني همخوانش بحرطويلهاي اين نمايش را برعهده دارد. پيش از اين در سال ۹۳ و در ايام شهادت حضرت صديقه كبري(سلامالله عليها) نمايش آييني «غبار» با حمايت سازمان فرهنگي هنري بشارت در تالار وحدت روي صحنه بود. در نمايش آييني «غبار» رواياتي از شهادت حضرت صديقه كبري(سلامالله عليها)، به همراه برشهاي تاريخي از فتنههاي تاريخ اسلام به نمايش درآمد كه با استقبال خوب مردم تهران مواجه شد. محمدرضا مداحيان كه پيش از اين سابقه كارگرداني نمايش هفت ساله زمهرير و نمايش غبار را در كارنامه خود به ثبت رسانده در آخرين تجربهاش اين نمايش آييني را مقابل ديدگان مخاطبان قرار داده است. نمايشي كه ابتدا قرار بود در سالن پرديس تئاتر ايران اجرا برود، اما يك سري تغييرات باعث شد كه نمايش سر از برج آزادي در بياورد و در همين راستا تيم توليد مجبور به تغيير دكور و در نهايت نمايشنامه شد تا نمايش در قاب جديدي كه سالن برج آزادي بود قابل اجرا باشد. در نهايت نمايش در طول شبهاي اجرا كه در برج آزادي داشته توانست حجم قابل توجهي از مخاطبان را به سالن بياورد. نسيان در فضايي عاشورايي راوي اين مسئله است كه در همه اعصار اگر مردم در انتخابشان، خدا را مدنظر قرار بدهند، به انجام خوبي ميرسند و جامعه خوبي را برايشان رقم ميزند، اما اگر در مراودات روزانهشان غرق شوند و انتخابهايشان براساس منافع شخصي باشد، جامعه به سمت تباهي ميرود. فرم نمايش نسيان در قالبي سورئال روايت شده است تا تخيل و فضاي تعليق دنيايي تازه را مقابل ديدگان مخاطبان قرار دهد. طرح اوليه نمايش براساس غبار انوش معظمي بود كه توليدش به دليل شرايط تكنيكي و فني با مشكل روبهرو شد و پس از آن بشارت تصميم گرفت متن ديگري را از يك منظر ديگر دنبال كند و در همين راستا طرح اوليه انوش معظمي به آقاي صفيخاني ارائه شد و او در قابي سورئاليستي داستان سرجان را روايت كرد، فردي يهودي كه عليه اسلام نقشه ميكشد و به دربار معاويه راه پيدا ميكند. در نهايت نسيان در روزهاي كمبود نمايشهاي آييني نمونهاي از اين سبك از نمايش است كه توانست با اقبال نسبتاً خوبي از سوي مخاطبان روبهرو شود.