کنگره و سنای آمریکا در هفته گذشته با تصویب طرحی خلاف عرف، خواستار عدم صدور روادید برای کسانی شدند که به تعبیر آنان عامل و مسبب جریانات تروریستی و تضعیف منافع آمریکا شده اند.
جدای از اینکه ماهیت این طرح، پیشنهاد دهندگان و موج سوران این اقدام چه کسانی هستند، ضرورت دارد ماهیت اصلی این اقدام خلاف قوانین و عرف شناخته شده بین المللی مورد بررسی و واکاوری و اعتراض جدی قرار گیرد.
در وهله اول این اقدام توهین به شناخته شده ترین نهاد بین المللی یعنی سازمان ملل است که براساس بندهای مختلف منشور خود بایستی از حقوق همه ملت ها به صورت برابر، دفاع کند. نقض آشکار ماهیت و استقلال این سازمان بین المللی که ادعای استقلال دارد، هزینه ای است که از سوی کشور میزبان بر آن تحمیل و اعتبار آن را نزد ملت ها زیرسئوال می برد.
عدم واکنش صریح این سازمان و طفره رفتن مداوم سخنگو و مسئولان آن از جمله دبیرکل در این خصوص و قرارگرفتن آنها در فضای موج سواری کنگره و سنای آمریکا و رسانه های این کشور از آسیب هایی است که حداقل تاثیرگزاری این نهاد بین المللی را هم کمرنگ خواهد کرد.
این اقدام علاوه بر نقض حقوق کشورها، دخالت در عزل و نصب مسئولان و شخصیت ها و جایگاه های بین المللی کشورهاست و میزان این گستاخی تاحدی است که یقینا" در طرح بعدی کنگره آمریکا بایستی منتظر انتخاب نمایندگان کشورها با نظر آمریکا بود و دخالت مستقیم در انتخاب کاردار، سفرا و نمایندگان کشورها که تاکنون به صورت پنهانی انجام می گرفت، اکنون رسمیت یافته و شکل قانونی و علنی به خود بگیرد.
بحث دیگر در این باره موضع منفعلانه و اسلوموشن وزارت امورخارجه به این اقدام است، موضعی آهسته و بسیار نرم که علی القاعده بایستی برابر با حجم گستاخی و توهین آشکار کنگره و سنا و سخنگوی کاخ سفید باشد که متاسفانه چنین نیست و سخنگوی وزارت خارجه کشورمان در موضعی آرام که نشات گرفته از روح و فضای کلی حاکم شده بر دستگاه دیپلماسی کشور است، این اقدام را محکوم کرده است و صد البته اگر ایشان هم این گونه محکوم نمی کرد، ثلمه ای وارد نمی شد. وزارت خارجه تا جایی ضعیف عمل کرد که حتی رسانه های خارجی که عداوت آنان با جمهوری اسلامی ایران اثبات شده است، نیز با تعجب به تحلیل و تفسیر پرداختند.
نکته دیگر واکنش نمایندگان مجلس شورای اسلامی و کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس است که محدود به محکوم کردن و البته برخی مواضع منطقی و خوب بود اما آیا این محکومیت ها، درپاسخ این گستاخی ها کافیست یا نیازمند اقدام عملی، واکنش مشابه و مصوباتی در مجلس شورای اسلامی است که ورود افراد، شخصیت ها و مسئولان فعلی و سابق ایالات متحده در نهادهای قدرت و تشکل های به ظاهر حقوق بشری را که در جنایات علیه بشریت به ویژه اقدامات تروریستی علیه ملت ایران، عراق، افغانستان، فلسطین و سوریه نقش داشته و دارند و حامیان فکری، مالی و جریانی منافقین و تروریست های القاعده، النصره و داعش و… و تغذیه کنندگان آنان را به خاک جمهوری اسلامی و حتی عبور آنان از فضای هوایی ایران محدود کند.
نکته آخر اینکه علت این همه ترس آمریکایی ها از انتخاب ابوطالبی به عنوان نماینده دائم جمهوری اسلامی ایران در سازمان ملل متحد چیست؟ چه مسئله ای در پشت این موضوع است که کنگره، سنا، دولت و وزارت خارجه آمریکا را تا این حد نگران ساخته که در اقدامی کم سابقه ظرف کمتر از دوهفته دست به تصویب قانونی برای آن زده اند.! آیا ایران نیز تاکنون از حقوق خود در راستای تحقیر، بیان سوابق تروریستی و اقدامات ضدبشری آمریکایی ها و نمایندگان آن در دنیا بهره برده است.؟
در هر صورت هرگونه انفعال در این راستا به بهانه مذاکرات هسته ای، تنش زدایی و از این قبیل سخنان پذیرفتنی نیست و ملت ایران منتظر پاسخ مستحکم و مستدل مجلس و دولت جمهوری اسلامی ایران و نمایندگان به این گستاخی است و ذره ای نباید از انتخاب و اقدامات در این راستا عقب نشینی کرد.
یادداشت: رسول شکری نیا
