بعد از ماه ها فعالیت دولت یازدهم توزیع نخستین سبد کالایی دولت از روز گذشته در نقاطی از کشور آغاز شد و در اکثر نقاط هم علاوه بر هجوم مردم ، منجر به ابراز ناراحتی و نارضایتی مردم شده است.
در این مجال بنای بر نقد ماهیت این اقدام و فلسفه وجود یا عدم وجود آن نیست اما دولتی که اکثریت قریب به اتفاق آنرا کسانی تشکیل می دهند که از مهمترین منتقدان اقتصاد کوپنی، اعطای یارانه و حتی قانون فعلی هدفمندی یارانه ها تشکیل می دهند و با اعتراض به همین شیوه ها در تبلیغات انتخاباتی، رقبا را از میدان می راندند، چگونه حاضر شده این کار را در نخستین روزهای دهه فجر که علی القائده باید کام مردم شیرین شود، چنین تلخ کند.
کدام عقل سلیم حکم می کند زمانی که زیرساخت های یک حرکت این چنینی اعم از زیرساخت پایش افراد واجد شرایط، فروشگاه های عرضه، شیوه عرضه، زمان عرضه و تنوع کالای قابل عرضه وجود ندارد، چنین اقدام شتاب زده ای کلید زده شود.
با نظری بر گوشه و کنار شهر مردمی را می بینیم که به دنبال پاسخی برای سئوالات متعدد خود می گردند، چرا و بر چه اساسی افرادی از لیست حذف شده اند؟ معیارها چه بوده است؟ چرا آنانکه نباید می گرفتند، نامشان آمده و بالعکس؟ و ده ها چرای دیگر که ما را به یاد خوشه بندی در زمان قبل از اجرای مرحله اول هدفمندی یارانه ها می اندازد!
اصولا" ضرورت و فوریت این طرح غیرکارشناسی و به زعم نگارنده توهین آمیز به اقشار مختلف چه بود؟ آیا امکان واریز این ملغ به حساب سرپرستان خانوار همانند یارانه ها نبود؟ آیا این اقدام تبلیغاتی دولت در این ایام اصلا" توجیه دارد؟
اگر به برخی مواضع تیم اقتصادی دولت هم بنگریم، این کار در دولت هم مخالفان جدی دارد و بنا برگفته برخی نمایندگان مجلس، تهدیدهایی هم کرده اند که در اعتراض به این اقدام چه می کنند…
گرچه برای هریک از سئوالات طرح شده ده ها پاسخ وجود دارد اما حقیقت این است که مردم باید هزینه کارهای غیرکارشناسی شده، تبلیغاتی و جریان ساز دولتمردان را بپردازند.
وزارت فربه و کم تحرک صنعت و معدن و تجارت هنوز راهکار جدی برای انجام این تعهد ندارد و خود سازمان های صنعت و معدن و تجارت استان ها سرگردان هستند و به نوعی با آزمودن این حرکت و خطاهای مختلف اجرای آن در تلاش هستند در آینده ای که مبهم است! کار را پیش ببرند.
همزمان با این اقدام و تعمد دولت در عدم استفاده از تجربیات دولت گذشته منجر شده ذره ای حسن نیت این کار هم زیر سئوال رفته و این بحث مطرح شود که هدف از ایجاد نارضایتی در بین مردم چیست؟ دولتمردانی که نگذاشتند قیمت دلار کاهش یابد، قیمت خودرو و اقلام صنعتی را نه تنها کاهش ندادند، بلکه به دنبال افزایش هم برآمدند و گرانی مگرر میوه و کالاهای اساسی و مورد نیاز مردم را نه تنها متوقف نکردند، بلکه با اظهارنظرها راه را برای سوداگران و دلالان باز کردند، چرا باید در این ایام تلخی بی نظمی و بی برنامگی خود را به خورد مردم بدهند تا ابزاری برای سوء استفاده جریانات معاند نظام فراهم و خوراک آنان تا مدت ها تامین شود؟
آیا باید بپذیریم این اقدامات سهوی است؟ یا اینکه راهبرد ناراضی تراشی در بخشی از بدنه دولت اپیدمی شده و درحال اجراست.
هرکس و در هرجایگاهی باید بداند عزت و احترام این ملت بالاتر و والاتر از این است که اینگونه مورد بی احترامی قرار گیرد و حتی مستمندان و نیازمندان این سرزمین نیز نیازمندانی عزتمند هستند که وظیفه و تکلیف دولت این است که سهم آنان از نفت و فعالیت های اقتصادی را با رعایت عدالت بین آنان توزیع کند.
……………………………….
یادداشت: رسول شکری نیا
