زنگ خطر برای تکواندو ایران به صدا در آمده است و واکنش به موقع و منطقی مسئولان این فدراسیون می تواند این رشته مدال آور المپیکی را از سقوط آزاد نجات دهد.
مسابقات جایزه بزرگ منچستر به پایان رسید و سه مدال برنز تنها ره آورد سفر 8 ملی پوش کشورمان به جزیره بود. در حالی که انتظار می رفت هوگوپوشان از اعتبار تکواندو ایران دفاع کنند حذف زودهنگام تکواندوکاران با تجربه و به نام نوید روزهای سخت را داد. در این میان نقش فدراسیون و تصمیم های عجولانه ای که در این اواخر گرفته پررنگ تر از همیشه است.
یک ماه مانده به اعزام تیم ملی به منچستر کاسه صبر رئیس فدراسیون لبریز و خبر پایان همکاری با مرتضی کریمی رسما اعلام شد. هرچند که با توجه به اختلافات قبلی کریمی و اهالی فدراسیون انتظار می رفت چنین تصمیمی دیر یا زود گرفته می شود اما تکواندو دوستان تصور نمی کردند در فاصله کوتاه باقی مانده تا نخستین دوره مسابقات انتخابی المپیک این اتفاق رخ دهد. نتیجه کم طاقتی کمیته فنی در منچستر حسابی رخ نشان داد.
روی کار آمدن بیژن مقانلو تصمیم جدیدی بود که پولادگر و مشاورانش برای تیم ملی گرفتند. سرمربی پیشین تیم امید جانشین کریمی شد، کریمی که ماه ها با شاگردانش تمرین کرده بود و در مسابقات جهانی روی سکوی دوم دنیا ایستاد. مقانلو تجربه دستیاری رضا مهماندوست را در کارنامه دارد، مهماندوستی که در همین مسابقات منچستر شاگردانش در تیم ملی تایوان یک طلا و یک نقره گرفتند و در مکان پنجم رقابت ها ایستادند. سرمربی جوان تیم ملی در مدت کوتاهی که از حکم سرمربیگری اش می گذرد تمام تلاشش را کرد تا پاسخ اعتماد پولادگر را بدهد. ولی او بهتر از هر کسی می دانست که تغییر کادر فنی در این شرایط حساس چه ضربه مهلکی را بر پیکره تیم وارد می کند.
ملی پوشانی که ماه ها زیر نظر کریمی تمرین می کردند به یکباره مجبور شدند خود را شیوه تمرینی جدیدی وفق دهند. تنها نکته مثبتی که همه بر آن تاکید داشتند آشنایی قبلی سرمربی جدید با ملی پوشان و بالعکس بود، نکته ای که در نتیجه حاصل شده در این رقابت ها هیچ تاثیری نداشت. با نیم نگاهی به مبارزات ملی پوشان می شد فهمید که انگیزه شان برای کسب مدال و رفتن روی سکو تا چه اندازه پایین آمده. به ویژه آنکه تغییر شیوه تمرینی آن هم بیست روز پیش از اعزام عامل دیگر است که در ناکامی تیم ملی تکواندو تاثیر بسزایی داشت.
نباید به این سادگی جا ماندن از رقبای جهانی را نادیده بگیریم. زمانی تکواندو ایران به سلطه کره جنوبی پایان داد و در جهان آقایی کرد. پس از آن با یک پله تنزل در رده دوم دنیا ایستادیم ولی اثری از همین نایب قهرمانی نیز در منچستر دیده نشد. رسیدن به سه مدال برنز در حالی تنها رهاورد تیم مقانلو از مسابقات مذکور بود که تیم ملی تایوان با هدایت رضا مهماندوست بار دیگر در عرصه جهانی عرض اندام کرد و یک طلا و یک نقره به ارمغان برد. در بین شش تیم اول تورنمنت اثری از تیم ملی ایران نیست و تا دیر نشده باید برای برون رفت از این مشکل راهی پیدا کنیم.
البته فعلا زمان برای جبران داریم. تا شروع المپیک 2016 سه سال وقت داریم و هفت دوره مسابقات انتخابی نیز باقی مانده. بر اساس قانون جدید هشت تکواندکار برتر چهار وزن المپیکی بلیت ریو را می گیرند. با توجه به اینکه تا آن زمان تورنمنت های بسیاری برگزار می شود امیدواریم که با برنامه ریزی دقیق و تامین بودجه لازم شرایط را برای کسب حداکثری سهمیه فراهم کنیم. ورزش دوستان در سال های اخیر امید زیادی به مدال های تکواندو در المپیک بسته اند، با مدیریت صحیح و برنامه های بلند مدت می توان امیدها را به واقعیت تبدیل کرد.
