بوریس جانسون، نخست‌وزیر بریتانیا، جمعه گذشته عازم اوکراین شد. این سفر جدای از اینکه دومین سفر جانسون طی یک ماه گذشته به اوکراین است، سفری اعلام نشده بود و همین موضوع نشان می‌دهد که جانسون به دلیل خاص و شرایط اضطراری مجبور به انجام این سفر شده است و علت انجام آن را باید از همین زاویه مورد بررسی قرار داد. قبل از هر چیز، شکی نیست که انگیزه جانسون برای رفتن به کی‌یف نمی‌تواند بی‌ارتباط با سفر سه مقام برجسته اروپایی به کی‌یف درست یک روز قبل از عزیمت جانسون باشد. به عبارت دیگر، رفتن جانسون به کی‌یف به دلیل رقابتی است که او با همتایان اروپایی‌اش دارد و سعی دارد مانع از ابتکار عمل آن‌ها در جنگ روسیه و اوکراین شود.
بنابراین، باید قبل از پرداختن به سفر عجولانه جانسون به اوکراین نگاهی به حضور اولاف شولتس، صدراعظم آلمان، امانوئل ماکرون، رئیس‌جمهور فرانسه، و ماریو دراگی، نخست‌وزیر ایتالیا، در کی‌یف انداخت. هرچند که این سه به منظور اعلام همبستگی به کی‌یف رفته بودند تا نشان دهند که اتحادیه اروپا در این جنگ از اوکراین حمایت می‌کند، اما اخبار بعدی نشان داد که آن‌ها سعی داشتند با سیاست چماق و هویج مسیری به سمت مذاکره بین اوکراین و روسیه و در نهایت، حل و فصل صلح آمیز جنگ فعلی ایجاد کنند. هویج در طرح این سه، سرعت بخشیدن به عضویت اوکراین در اتحادیه اروپا بود که در سخنان اورزولا فن در لاین، رئیس کمیسیون اروپا، یک روز بعد از سفر این سه نمودار شد. در لاین اعلام کرد که بروکس «وضعیت نامزدی اتحادیه اروپا» را برای اوکراین و مولداوی پذیرفته و این به معنای گام قابل توجه اوکراین به سمت پیوستن به اتحادیه اروپا است. سران آن سه کشور اروپایی در مقابل این هویج از اوکراین نه تنها درخواست مذاکره بین اوکراین و روسیه کرده‌اند بلکه به نظر می‌رسد که ولودیمیر زلنسکی، رئیس‌جمهور اوکراین را تحت فشار قرار داده‌اند تا تسلیم مناطقی از اوکراین به روسیه را بپذیرد.
بنابراین، مأموریت رهبر سه کشور اصلی اتحادیه اروپا به کی‌یف هم دادن مشوق و هم فشار برای مذاکره بود و باید گفت که فشار بر کی‌یف برای قبول مذاکره و حتی دادن امتیازات ارضی به مسکو چیزی است که جانسون را برآشفت و باعث شد حتی کنفرانس عصر جمعه خود با هم‌حزبی‌های محافظه‌کار مناطق شمالی انگلیس را لغو کند و خود را به کی‌یف برساند. چنان که بار‌ها از سوی تحلیلگران گفته شده جانسون تصور می‌کند وینستون چرچیل زمانه است و می‌خواهد همان نقش او در جنگ جهانی دوم را در جنگ روسیه و اوکراین داشته باشد. بنابراین، هدف او جز شکست روسیه در این جنگ چیزی نیست، ولو اینکه به هزینه ویرانی اوکراین و شاید به خطر افتادن امنیت کل اروپا و حتی جهان تمام شود. پیشنهاد‌های جانسون در کی‌یف برای آموزش ۱۰ هزار سرباز اوکراینی در ظرف ۱۲۰ روز توسط ارتش انگلیس و ارسال تجهیزات نظامی جدید به اوکراین درست نقطه مقابل مأموریت شولتس، ماکرون و دراگی است. جانسون با این پیشنهاد‌ها سعی دارد توهم پیروزی در برابر ارتش روسیه را در ذهن زلنسکی ایجاد کند تا اینکه نتایج مأموریت آن سه رهبر اروپایی را خنثی کرده باشد و البته باید گفت که در این کار بی‌بهره از حمایت امریکا نیست، زیرا واشنگتن از ابتدای این جنگ در چهار ماه گذشته در هیچ ابتکار عملی برای مذاکره و صلح مشارکت نکرده و فقط به دنبال مسلح ساختن اوکراین و ترغیب آن به ادامه جنگ بوده است. بنابراین، سفر عجولانه جانسون به کی‌یف را می‌توان مأموریت جنگ‌طلبانه انگلیسی-امریکایی در برابر مأموریت مصالحه‌جویانه اروپایی دانست و بنابر این جهت، باید گفت که به موازات جنگ بین روسیه و اوکراین جنگ دیپلماتیکی هم بین بریتانیا-امریکا و اتحادیه اروپا به راه افتاده، به نحوی که طرف اول به چیزی جز شکست تمام عیار روسیه راضی نیست و طرف دوم با آگاهی از عدم انجام چنین نظری واقع‌بینانه به دنبال یافتن راه‌حل مسالمت‌آمیزی است تا هم آتش این جنگ را خاموش کرده باشد و هم از سرایت آن به دیگر مناطق اروپا جلوگیری کند.
