هیاهوی زیاد برای تشکیل کمیسیون ورزشکاران، امید‌ها را برای برطرف‌شدن مشکلات کهنه جامعه ورزش توسط قهرمانان این حوزه زنده کرد. ولی متأسفانه زودتر از حد تصور، آتش مدعیان سرد شد تا معلوم شود خیلی نباید به این کمیته دل بست. در تازه‌ترین اقدام قرار است کمیته رفاهیات با هدف مرتفع کردن بخشی از مشکلات معیشتی مدال‌آوران و پیشکسوتان به این کمیسیون اضافه شود.
کمیسیون ورزشکاران هنوز یک‌ساله نشده و بعد از گذشت این چند ماه هنوز خبری از خروجی مثبت نیست. پاییز سال گذشته هیاهوی زیادی در خصوص تشکیل این کمیسیون بر پا شد تا جایی که بسیاری از قهرمانان و مدال‌آوران شناخته‌شده برای عضویت در آن پا پیش گذاشتند. آن روی سکه استقبال خوب از انتخابات و عضویت در کمیسیون خیلی زود عیان شد. دعوای چهره‌های مطرح بر سر پست و سمت‌های مختلف، اعتراض یک فدراسیون المپیکی به نحوه انتخاب افراد و غیبت برخی مدال‌آوران در جلسات، واقعیت‌ها را به همه نشان داد. برخلاف آنچه وعده داده شده‌بود، سهم‌خواهی اعضا بر هر مسئله دیگری اولویت دارد و عدم کنترل حواشی از سوی کمیته‌ملی المپیک باعث شد کمیسیون فوق خیلی زود در سراشیبی سقوط قرار بگیرد.
اطلاعات زیادی از عملکرد کمیسیون ورزشکاران در دسترس نیست. تنها نکته واضح این است که در شش ماه اخیر، اعضا هیچ جلسه‌ای برگزار نکردند و قاعدتاً اهالی ورزش نیز نباید انتظاری برای رفع مشکلات موجود داشته باشند. حالا در این اوضاع خبری آمده مبنی بر اینکه قرار است به زودی «کمیته رفاهیات» نیز در این کمیسیون تشکیل شود تا معضلات مربوط به ورزشکاران به صورت مستقیم مورد بررسی قرار گیرد. اگرچه رسیدگی جدی‌تر معضلات جامعه ورزش را باید به فال نیک گرفت، اما باید حواس‌مان باشد که این مسئله اسیر حواشی مدیریتی و هیاهو‌های منفعت‌طلبانه نشود. سال‌هاست که ورزشی‌ها، از مدال‌آور و ملی‌پوش گرفته تا مربی المپیکی و پیشکسوتانی که به دست فراموشی سپرده‌شده‌اند، مشکلات‌شان را فریاد می‌زنند و منتظرند شاید گوش شنوایی پیدا شود. بدون شک اصلی‌ترین چالش‌های این افراد نیز معضلات معیشتی، اشتغال و بیمه بوده و هست؛ معضلاتی که تاکنون با هیچ شعار و وعده‌ای مرتفع نشده و مسئولان دردی از آن‌ها دوا نکرده‌اند. وزارت ورزش و کمیته‌ملی المپیک بار‌ها در خصوص این مسائل تشکیل جلسه داده‌است و مدیران‌شان مصاحبه‌های زیادی انجام داده‌اند، منتها هیچ کدام چاره کار نبوده و گلایه‌ها و انتقاد‌ها به قوت خود باقی است.
متأسفانه کمیسیون ورزشکاران نیز راه همان مدیران سازمانی را در پیش گرفته و به نظر نمی‌رسد عزمی برای رسیدگی به امورات قهرمانان امروز و دیروز، وجود داشته‌باشد. کمیته رفاهی که قرار است در ساختار کمیسیون ورزشکاران تشکیل شود، بدون هیچ، اما و اگری باید برای حل مشکلات اساسی قدم بردارد. اجرایی کردن مصوبه هیئت دولت برای استخدام مدال‌آوران یکی از آنهاست. بسیاری از ورزشکاران کشورمان به رغم اینکه این مصوبه شامل حالشان می‌شود، ولی هنوز پشت در اتاق مدیران مانده‌اند و حسرت داشتن شغل را می‌خورند. نداشتن بیمه هر قهرمانی را نگران می‌کند، به ویژه اینکه با دیدن حال و روز بسیاری از مدال‌آوران دیروز؛ نگرانی‌شان نسبت به آینده دوچندان هم می‌شود. این مسائل برکسی پوشیده نیست و روزی نیست که یک نخبه ورزشی از حال و روز بد زندگی شخصی و حرفه‌ا‌ی‌اش انتقاد نکند. در نتیجه خدمت به اهالی ورزش لزوماً به تشکیل کمیته و کمیسیون و جلسه وابسته نیست. مهم عزم و اراده است و اینکه عده‌ای دلسوزانه به فکر باز کردن گره همکاران و هم‌تیمی‌های خود باشند. در این صورت هرکسی که دستی برآتش دارد، قدمی برخواهد داشت و الا تجربه نشان داده‌است برخی از اعضای کمیسیون‌ها و کمیته‌ها در بدنه ورزش بیشتر از آنکه به فکر همنوع خود باشند، در اندیشه رسیدن به مقاصد شخصی و البته به زیرکشیدن حریفان هستند. با این حال اهالی ورزش باز هم منتظر می‌مانند شاید این‌بار کمیته جدید رفاهیات گامی مثبت برای حل مشکلات آن‌ها بردارد.
