وقتی «ابزار» در جایگاه «من» قرار میگیرد طغیان میکند و مصیبت به بار میآورد
چون انسانها حالت توجه و مشاهده افکار خود را از دست دادهاند و عموماً با افکار خود یکی شدهاند علاوه بر این که نسبت به افکار خود تعصب میورزند در یک اعوجاج عجیب خود را ذهن میپندارند. چرا؟ چون فکر میکنند افکارشان هستند بنابراین طبیعی است که سخت به افکار خود میچسبند در حالی که اگر کسی عمیقاً متوجه شود که کیفیت اصلی او در مشاهده است و نه فکر، در آن صورت میتواند به راحتی از فکر خود فاصله بگیرد و از دور به فکر خود نگاه کند و در یک جایی به سهولت بپذیرد که فکر او درست نبوده است