ماجرای مهدی طارمی آینه تمام نمای فوتبال ایران است، بازیکنی که با حاشیه‌‌ها و جنجال‌هایش هزینه‌های زیادی را به یکی از بزرگ‌ترین باشگاه‌های کشورمان تحمیل می‌کند اما بدون اینکه مورد کوچک‌ترین عتاب و مجازاتی قرار بگیرد، منافع شخصی‌اش را در نظر می‌گیرد و حالا به بهانه‌های مختلف راهی قطر شده تا دست پرسپولیسی‌‌ها را که او عامل محرومیتشان از دو پنجره نقل‌و‌انتقالاتی‌شان بوده تا آنها نتوانند تا زمستان آینده بازیکن بگیرند، در پوست گردو بگذارد! «مهدی طارمی»ها در فوتبال ایران انگشت شمار نیستند، آنها را می‌توان در هر گوشه‌ای از فوتبال پیدا کرد و نشان‌شان داد، متهمانی که با توجه به عدم نظارت و حساب و کتاب در فوتبال دولتی به خودشان اجازه هر کاری را می‌دهند، بی‌رحمانه تا نابودی و محرومیت یک تیم جلو می‌روند، میلیارد‌‌ها تومان از پول بیت المال را به جیب می‌زنند و با پرونده‌ای پر از تخلف و حاشیه آخر هم به جای اینکه مجازات و محروم شوند، تشویق هم می‌شوند.
مانند همین مهدی طارمی مهاجمی که باشگاه پرسپولیس مدعی است با وجود داشتن قرارداد با این تیم به ترکیه رفته و با ریزه اسپور قرارداد می‌بندد و بعدش فیفا هم به خاطر این تخلف پرسپولیس را نزدیک به 4 میلیارد جریمه و دو فصل از جذب بازیکن محروم می‌کند!
شاید در هر جای دنیا چنین تخلفی از یک بازیکن صورت می‌گرفت با او به شدت برخورد می‌شد اما اینجا در ایران وقتی فوتبال تنها در ظاهر حرفه‌ای شده و آماتور اداره می‌شود، متخلفی مانند طارمی نه‌تنها از سوی فدراسیون و باشگاهش مجازات و تنبیه نمی‌شود بلکه هم به تیم ملی دعوت می‌شود و هم مدیران باشگاه اراده‌ای برای برخورد با چنین بازیکنی که هزینه سنگینی را به پرسپولیس تحمیل کرده ندارند. همین می‌شود که مهاجم پرسپولیس بدون حتی یک عذرخواهی ساده، طلبکارانه به باشگاه نامه می‌نویسد و می‌گوید: «نمی‌خواهم بمانم!» آن هم در شرایطی که پرسپولیسی‌‌ها با توجه به محروم بودن از جذب بازیکن تا زمستان آینده، ادامه حضورش می‌توانست کمی از مشکلات این تیم را حل کند.
نمونه‌‌هایی مانند مهدی طارمی را در بین مدیران فوتبال هم می‌توان دید، مدیرانی که در یک سیستم دولتی و ناکارآمد که فقط هزینه کردن از بودجه عمومی کشور و بیت‌المال را فرا گرفته‌اند، برنامه‌ای برای درآمدزایی ندارند و خروجی مدیریت‌شان انباشته شدن بدهی‌های کلان برای باشگاه با توجه به قراردادهای بی ضابطه و بی‌قاعده است. مدیرانی مانند محمد رویانیان، بهرام افشارزاده، مصطفی آجورلو و خیلی‌های دیگر که امروز در فوتبال پست داشته‌اند و دارند. مدیرانی که دست‌پخت‌شان پرونده‌های متعدد تیم‌های ایرانی در فیفا و محرومیت و جریمه از سوی فدراسیون جهانی فوتبال به خاطر سوء مدیریت شان است، مانند استقلال و تراکتور که فصل گذشته از سوی فیفا از جذب بازیکن محروم شدند و هزینه‌های چند صد میلیاردی از بیت المال خرج سوء مدیریت‌های مدیران اینگونه باشگاه‌‌ها شد اما هیچ مدیری به خاطر هزینه‌‌هایی که به باشگاه تحمیل کرده بود، مؤاخذه و محاکمه نشد و حتی با تمدید حکم مأموریت‌شان، تشویق هم شدند.
این اتفاقات تنها در فوتبال ایران می‌افتد، فوتبالی که بازیکنان و مدیرانی از جنس «مهدی طارمی» با وجود تخلف تشویق می‌شوند. رشد مهدی طارمی‌‌ها در دولتی بودن ریشه دارد، فوتبالی که فقط مصرف‌کننده است و اکثر باشگاه‌های آن چه صنعتی، چه نفتی و چه استقلال و پرسپولیس با توجه به هزینه از بیت‌المال برنامه‌ای برای درآمدزایی ندارند، عدم نظارت و اهمال سیستم‌های بازرسی و قضایی خارج از فوتبال با حیف و میل‌‌ها و فساد گسترده‌ای که در فوتبال دیده می‌شود، سبب می‌شود تا «مهدی طارمی»ها در چنین فضایی رشد کنند، بادکنکی با کمک برخی رسانه‌‌ها که در فساد فوتبال نقش دارند، رشد می‌کنند. به جای کشانده شدن به پای محاکمه، فرش قرمز برایشان پهن می‌شود، متهمانی که با توجه به بی‌قاعده و قانونمند نبودن فوتبال ایران، از هر گونه تحلف و فسادی ابا ندارند و سر آخر هم بازخواست نمی‌شوند، یا مانند مهدی طارمی پاداششان عقد قرارداد با یک تیم خارجی می‌شود یا هم مانند مدیرانی مانند رویانیان و افشارزاده و مانند اینها از یک پست به پست دیگر منتقل می‌شوند، بدون اینکه حتی یک بار از سوی نهادی درباره حیف و میل‌‌ها و تخلفاتشان مورد بازخواست قرار بگیرند. اینجا فوتبال ایران است، بهشت متخلفان!
